17 มกราคม 2551 21:27 น.
นางสาวใบไม้
เ ก็ บ ค ว า ม ป ร า ร ถ น า ดี ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ ป็ น แ ร ง ใ จ ย า ม ร้ า ว ร อ น แ ล ะ อ่ อ น ไ ห ว
ด้ ว ย ซ า บ ซึ้ ง กั บ ไ อ อุ่ น ล ะ มุ น ล ะ ไ ม
ที่ เ ธ อ ห ยิ บ ยื่ น ใ ห้ . . . ใ น วั น ว า น
เ ก็ บ ค ว า ม คิ ด ถึ ง ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ พื่ อ ซึ ม ซั บ ร อ ย อ า ท ร . . อั น อ่ อ น ห ว า น
ว า ง ใ ก ล้ ใ ก ล้ ด อ ก ไ ม ต รี ที่ เ บ่ ง บ า น
แ ย้ ม ต ร ะ ก า ร ถ้ ว น ทั่ ว ทั้ ง หั ว ใ จ
เ ก็ บ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
อ า จ ค รั้ ง ห นึ่ ง ข่ ม ต า น อ น . . ยั ง ห วั่ น ไ ห ว
เ ก ร ง บ า ง อ ย่ า ง เ ลื อ น ล า ง ด้ ว ย ห่ า ง ไ ก ล
ห า ก ที่ แ ท้ . . หั ว ใ จ ใ ช่ ห่ า ง กั น
เ ก็ บ ค ว า ม รั ก . . ซุ ก ไ ว้ ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ ป็ น ถ้ อ ย คำ อ ว ย พ ร ก่ อ น ห ลั บ ฝั น
จ า ก วั น นี้ . . เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น
อ า จ ไ ม่ นิ รั น ด ร์ . .เ พี ย ง ต ร า บ ที่ เ ร า นั้ น ยั ง ห า ย ใ จ
12 มกราคม 2551 19:17 น.
นางสาวใบไม้
คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม...
ว่ากันว่าคนหนึ่งคนจะเกิดมาเพื่อใคร..จึงต่างคนต่างค้นหา
จึงติดปีกให้หัวใจโบยบินออกเดินทางไปในห้วงกาลเวลา
วันแล้ววันเล่า..จนกว่าจะประสานสายตากับคนที่เกิดมาเพื่อเป็นของเรา
คุณเคยแปลกใจบ้างไหม...
ทั้งที่ร้อยคนเดินผ่านมาผ่านไปแต่เหตุใดหัวใจเรายังคงเงียบเหงา
คนแล้วคนเล่าที่เราไม่ทายทัก...ก่อนจะผ่านไปคล้ายสายลมที่บางเบา
แต่ครั้งใดที่หัวใจกลับว่างเปล่า..มักมีเงาใครอีกคนทอดมา
คุณเชื่อในศรัทธาแห่งรักบ้างไหม....
กี่คราวที่ความหวังพังเพไป..หากหัวใจยังไม่วายคะนึงหา
ว่าจะมีเพียงใครสักหนึ่งในหมื่นแสนคนที่ก้าวผ่านเข้ามา
เขาคนนั้นทำให้คุณรู้สึกได้ว่า..คนคนนี้แหละที่เฝ้ารอมาแสนนาน
คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม....
จะมีสักกี่ครั้งที่คุณจะแปลบตรงหัวใจ..เมื่อบางใครคนหนึ่งเดินผ่าน
จะมีสักกี่ครั้งที่ได้สบตาใครแล้วดอกไม้ในหัวใจพลันเบ่งบาน
และมีเพียงคนเดียวเท่านั้น..ที่ทำให้คุณอ่อนหวานได้อย่างไม่เคยเป็น
10 มกราคม 2551 18:57 น.
นางสาวใบไม้
ชายหนุ่มแปลกหน้า..ผู้เดินทางมาพร้อมกับสายลมหนาว
ค่ำคืนนั้นสะพานดาวทอดสายพร่างสว่างไสว
กลางความเงียบของรัตติกาลเธอก้าวผ่านมาเคาะประตูหัวใจ
มอบรอยยิ้มละไมผูกโบติดช่อดอกไม้ยื่นให้ด้วยไมตรี
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับไออุ่น
รอยสัมผัสตรงหัวใจยังละมุน..ราวกับเธออยู่ใกล้ใกล้ตรงนี้
"สวัสดี..หญิงสาวช่างฝัน"..ถ้อยคำนั้นเติมเต็มคืนวันอันแสนดี
"บอกร่ำลาคืนสิ้นปี..แล้วยื่นมือมาสิ..เราจะผ่านคืนนี้ไปด้วยกัน"
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับความคิดถึง
ทุกวลีหวานซึ้งยังตราตรึงในโมงยามของความฝัน
เพราะเธอก้าวเข้ามา..โยงใยให้อีกฟากฟ้าได้มาบรรจบกัน
เธอคือของขวัญในความหมายของคืนวัน..อันงดงาม
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับความรัก
เส้นทางสายนี้ยาวไกลนัก..และอาจเต็มไปด้วยขวากหนาม
เธอบอกฉันใช่ไหมเราจะกุมมือกันก้าวต่อไป....ใต้ฟ้าคราม
ต่างเราจะเก็บนิยาม..แห่งความรู้สึกดีดีนี้ไว้ตลอดไป
1 มกราคม 2551 16:47 น.
นางสาวใบไม้
สิ้นคืนนี้ไป..วันเวลาของปีใหม่จะมาเยือนอีกครั้ง
แม้บทเพลงก้องดัง...แต่หัวใจกลับเงียบเหงา
รอเวลาจะผ่านคืนนี้ไป...ในสายลมหนาวอันบางเบา
แม้ท้องฟ้ายังว่างเปล่าเช่นเดียวกับเราที่อยู่เพียงลำพัง
แสงไฟประดับประดา..ฉลองช่วงเวลาแห่งเทศกาล
ผู้คนเบิกบาน..แต่เรากลับนิ่งงันอยู่ในความหลัง
งดงามสักแค่ไหนแต่หัวใจกลับไร้ซึ่งกำลัง
จะมีใครไหมสักคน..คอยรับฟังให้ฉันได้พออุ่นใจ
จนเธอก้าวผ่านเข้ามาสู่ชีวิตของฉันในค่ำคืนนี้
ชายหนุ่มที่แสนดี...ผู้มาพร้อมกับรอยยิ้มอันสว่างไสว
เธอปลุกดอกไม้ในใจฉันให้บานสะพรั่งทั้งลานใจ
ฟ้ากว้างจึงดูแจ่มใส..เมื่อความหวั่นไหวค่อยผ่อนคลาย
สิ้นคืนนี้..ก็จะเป็นเวลาของปีใหม่
เธอคือคนพิเศษของหัวใจที่ทำให้ช่วงเวลานี้มีความหมาย
คืนข้ามปี....ที่เธอนำพาฉันข้ามผ่านความเดียวดาย
ฉันจะจดจำความรู้สึกดีดีคืนส่งท้ายที่เราได้ใช้เวลาร่วมกัน
คืนข้ามปี...ที่เธอกุมมือฉันข้ามผ่านความเดียวดาย
ฉันจะจดจำคืนสุดท้าย..แนบดวงใจไว้ตราบนิรันดร์