27 เมษายน 2550 11:05 น.
นางสาวใบไม้
บทเพลงรักจากพระจันทร์...จืดจาง
ซึมซับความอ้างว้าง..จนหวั่นไหว
ท่วงทำนอง..เห่กล่อมยามห่างไกล
มารานใจ...จนปวดปร่าน้ำตานอง
ทอดถอนใจอยู่ในความว่างเปล่า...
เพลงคิดถึงเปลี่ยวเหงาจนเราหมอง
จันทร์กระจ่างเคยสวยใสสมใจปอง
กลับเมฆครองจนหม่นมัวทั่วนภา
ระหว่างทางยาวไกล...ใครแปรฝัน
แล้วใครกันร่ำไห้อาลัยหา
หนึ่งคำซึ้งก่อนนั้นมั่นวาจา
แท้มารยาว่าคิดถึง..เพิ่งซึ้งใจ
บทเพลงรักจากพระจันทร์..จึงจืดจาง
ในความห่างจึงอ้างว้างจนหวั่นไหว
จบเพลงรักด้วยคำลาแม้อาลัย
ก่อนจากกันแสนไกล..ไม่กลับคืน