16 กันยายน 2547 08:12 น.

:: ร่ำลา ::

นางสาวใบไม้


                                                         แววตาอาทรแทนคำอำลาในวันนี้

                                                       รอยยิ้มแทนสัญญาที่มีจะเก็บมันเอาไว้

                                                  ไม่มีน้ำตาเข้ามาทำลายความเข้มแข็งของหัวใจ

                                                            และในตอนที่เธอก้าวจากไป...

                                                           ฉันก็ยังอบอุ่นได้ - - แม้เงียบงัน

                                                           จะสร้างกำลังใจเพื่อรอเธอกลับมา

                                                แม้จำเป็นต้องจากลาแต่ขอให้รู้ไว้ว่าเธอยังมีฉัน

                                                 อาจมีเพียงรอยยิ้มและแววตาแทนความผูกพัน

                                               ก็ขอให้เชื่อมั่น- - - - ถึงห่างไกลกันก็จะยังคิดถึงเธอ				
14 กันยายน 2547 13:22 น.

:: รู้จักไม่รู้ใจ ::

นางสาวใบไม้


                                                  ยิ่งไกลห่างออกไปทุกที
                                                  ฝันที่เคยมีกลับเลือนหาย
                                                  เวลาเปลี่ยนใจคนก็กลับกลาย
                                                  คนเคยใกล้กลับยิ่งไกลห่างกัน

                                                              แค่คนรู้จักแต่ไม่รู้ใจ
                                                              ปวดร้าวแค่ไหนที่เป็นอย่างนั้น
                                                              หลงคิดว่าตัวเองนั้นสำคัญ
                                                              ที่แท้ก็แค่ฝัน...ลม...ลม

                                                  เหมือนคนแปลกหน้าต่อกัน
                                                  เคยสุขสันต์ผันแปรเป็นขื่นขม
                                                  เคยยิ้มได้กลับกลายเป็นตรอมตรม
                                                  เคยชื่นชมกลับกลายเป็นชิงชัง

                                                               เจ็บปวดรวดร้าวในความรู้สึก
                                                               ชอกช้ำลึกๆ กับความหลัง
                                                               ซาบซึ้งแล้วกับความไม่จีรัง
                                                               และสิ้นหวังกับฝันที่ไม่มีจริง				
14 กันยายน 2547 12:54 น.

:: ด้วยแรงใจ ::

นางสาวใบไม้


                                                       ไม่มีคำว่า  สายไป  หากยังเริ่มใหม่อีกครั้ง

                                                       ไม่มีคำว่า หมดหวัง  หากยังมีความฝันใฝ่

                                                       ไม่มีคำว่า พ่ายแพ้  หากยังสู้ด้วยหัวใจ

                                                       ไม่มีคำว่า เป็นไปไม่ได้  หากยังพยายาม				
13 กันยายน 2547 13:43 น.

:: เขาไม่ใช่ของเรา ::

นางสาวใบไม้


                                                                 เพราะเขาไม่ใช่ของเรา
                                                  ยื้อยุดไว้ก็ได้มาแค่ความว่างเปล่า...จนใจหาย
                                                      เขาเห็นค่า...แค่ในเวลาที่รู้สึกเดียวดาย
                                                          ในยามที่เขาไร้....คนเคียงข้างกัน
                                                               ส่วนเราเป็นแค่คนคั่นเวลา
                                                         แค่คนที่เคยร่วมทางกันมาก็เท่านั้น
                                                   เขาไม่เคยจดจำความรู้สึกดีๆที่เคยแบ่งปัน
                                                               มีเพียงเราเท่านั้นที่โง่งม
                                                           ได้เวลาทวงหัวใจคืนมาเสียที
                                                       สิ้นสุดความทรงจำที่มีแต่ความสุขสม
                                               จะลืมให้หมดใจ....ว่าเคยมีใครทำให้ตรอมตรม
                                                   จะคิดเสียว่า....เป็นแค่สายลมพัดผ่านไป
                                                            จะขอเป็นคนใหม่ที่แกร่งกล้า
                                                             จะเลิกมีน้ำตา...เลิกร้องไห้
                                                         จะยิ้มรับกับความเจ็บช้ำในหัวใจ
                                                         จะขอเป็นคนใหม่.....ที่ไม่อ่อนแอ
				
8 กันยายน 2547 10:03 น.

:: อะไรที่ทำให้ฉันรักเธอ ::

นางสาวใบไม้


                                                     อาจเพราะ.....เวลาที่ทำให้เรามาเจอะเจอกัน
                                                     อาจเพราะ.....คืนวันที่เปี่ยมความหมาย
                                                     อาจเพราะ.....สิ่งดีดีที่เธอทำให้ตั้งมากมาย
                                                     อาจเพราะ.....ดวงดาวพร่างพรายช่วยเป็นใจ
                                                     อาจเพราะ.....สายลมแผ่วพริ้วที่พัดผ่าน
                                                     อาจเพราะ.....ถ้อนคำหวานที่เธอฝากไว้
                                                     อาจเพราะ.....สายตาเอื้ออาทรและห่วงใย
                                                     อาจเพราะ.....ความอบอุ่นในใจที่ให้มา
                                                     อาจเพราะ.....น้ำเสียงที่เคยคุ้น
                                                     อาจเพราะ.....อ้อมกอดที่อบอุ่นนักหนา
                                                     อาจเพราะ.....สองมือที่คอยเช็ดน้ำตา
                                                     อาจเพราะ.....คำว่า** คิดถึงนะคนดี **
                                                     อาจเพราะ.....ความผูกพันระหว่างเรา
                                                     อาจเพราะ.....ความเงียบเหงาในใจดวงนี้
                                                     อาจเพราะ.....ความเอาใจใส่ที่เธอมี
                                                     อาจเพราะ.....ทุกทุกเหตุผลนี้.....คือเธอ
				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้