22 กันยายน 2547 12:42 น.
นางสาวใบไม้
ส า ย เ กิ น ไ ป แ ล้ ว ที่ จ ะ เ อ่ ย คำ ว่ า เ สี ย ใ จ
ย้ อ น เ ว ล า ก ลั บ ไ ป ก็ ค ง แ ก้ ไ ข อ ะ ไ ร ไ ม่ ไ ด้
คำ พู ด ทุ ก คำ มั น ทำ ร้ า ย กั น เ กิ น ไ ป
สิ้ น เ ยื่ อ ข า ด ใ ย กั น เ สี ย ที
เ มื่ อ ต่ า ง ค น ต่ า ง ไ ม่ เ ค ย อ่ อ น เ ข้ า ห า
เ พี ย ง เ พ ร า ะ แ ค่ คำ ว่ า ศั ก ดิ์ ศ รี
เ มื่ อ ต่ า ง ค น ต่ า ง ก็ ถื อ ว่ า ตั ว เ อ ง ดี
ก็ ค ง ไ ม่ มี ท า ง ที่ จ ะ เ ดิ น ไ ป ด้ ว ย กั น
มั น ไ ม่ ใ ช่ ค ว า ม ผิ ด ข อ ง ใ ค ร
ห า ก อ ะ ไ ร ๆ ไ ม่ เ ป็ น ไ ป อ ย่ า ง ที่ ฝั น
ที่ ผ่ า น ม า ค ง เ ป็ น แ ค่ ค ว า ม รู้ สึ ก ผู ก พั น
แ ล ะ คิ ด ว่ า เ ร า รั ก กั น ซ ะ ม า ก ม า ย
แ ค่ นิ ท า น ห ล อ ก เ ด็ ก ที่ จ บ ล ง ไ ป
ล้ า น คำ สั ญ ญ า ใ ด ๆ ก็ ไ ม่ มี ค ว า ม ห ม า ย
ฉั น ก็ ไ ม่ ใ ช่ เ จ้ า ห ญิ ง แ ล ะ เ ธ อ ก็ ไ ม่ ใ ช่ เ จ้ า ช า ย
บ ท สุ ด ท้ า ย ถึ ง ต้ อ ง ก ล า ย. . . เ ป็ น ก า ร จ า ก ล า
20 กันยายน 2547 10:19 น.
นางสาวใบไม้
ถ อ น ส ะ อื้ น ห า ย ใ จ ไ ห ว ห วั่ น
โ อ้ ว่ า คื น วั น อั น อ่ อ น ห ว า น
ร อ ย รั ก ร้ า ง ห่ า ง เ หิ น เ นิ่ น น า น
ค ว า ม ฝั น จึ ง แ ห ล ก ร า น ใ น น้ำ ต า
รำ พึ ง . . . คิ ด คำ นึ ง ถึ ง ค ว า ม ห ลั ง
โ อ้ ว่ า ค รั้ ง ห นึ่ ง ข อ ง เ ส น่ ห า
ห ล ง เ ห ลื อ เ พี ย ง คำ อำ ล า
เ พื่ อ ช อ ก ช้ำ ช้ า ช้ า . . . ใ น ใ จ
19 กันยายน 2547 10:16 น.
นางสาวใบไม้
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ข อ ถ อ ย ห่ า ง อ อ ก ม า ค ง จ ะ ดี ก ว่ า
เ ผื่ อ เ ธ อ จ ะ ม อ ง เ ห็ น ค่ า ค ว า ม รั ก ข อ ง ฉั น บ้ า ง
ก่ อ น ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ๆ จ ะ เ ป ลี่ ย น เ ป็ น จื ด จ า ง
ก ลั บ ก ล า ย เ ป็ น ค ว า ม เ หิ น ห่ า ง ร ะ ห ว่ า ง กั น
ข อ เ ดิ น อ อ ก ม า เ พื่ อ ถ า ม หั ว ใ จ ดู อี ก ที
ว่ า ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ มี ยั ง ค ง ที่ ห รื อ แ ป ร ผั น
ข อ ท ด ส อ บ ตั ว เ อ ง เ พื่ อ ท บ ท ว น ค ว า ม ผู ก พั น
ก่ อ น ค ว า ม เ งี ย บ งั น จ ะ ทำ ล า ย ค ว า ม ฝั น ข อ ง เ ร า
ร ะ ย ะ เ ว ล า จ ะ บ อ ก เ ล่ า ค ว า ม เ ป็ น ไ ป
แ ม้ ว่ า ค ว า ม ห่ า ง ไ ก ล อ า จ ทำ ใ ห้ เ ร า เ ห ง า
แ ต่ ค ง จ ะ ช่ ว ย พิ สู จ น์ ค ว า ม จ ริ ง ใ น ใ จ เ ร า
เ พื่ อ ท ด แ ท น คื น วั น เ ก่ า ๆ ที่ ผ่ า น เ ล ย
บ า ง ที สิ่ ง ที่ มี ใ น มื อ อ า จ ดู ไ ร้ ค่ า
ก็ ใ ห้ ร ะ ย ะ ท า ง แ ล ะ เ ว ล า ช่ ว ย เ ฉ ล ย
เ ป ลี่ ย น มุ ม ม อ ง เ สี ย ใ ห ม่ เ พื่ อ ห า บ ท ล ง เ อ ย
ว่ า เ ร า เ ป็ น แ ค่ ค น คุ้ น เ ค ย . . . ห รื อ ว่ า เ ร า รั ก กั น
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17 กันยายน 2547 10:50 น.
นางสาวใบไม้
ก่อนที่เราจะห่างกันไกลแสนไกล
ฉันขออะไรหน่อยได้ไหมคนดี
เพราะหลังจากวันนี้
ก็ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีจะได้เจอกัน
- - ยิ้มหน่อยนะคนดี - -
^ ___________________ ^
แล้วฉันจะเก็บรอยยิ้มนี้...ไว้นอนฝัน
เก็บเอาไว้เพื่อย้ำเตือนความผูกพัน
ให้รู้ว่าเราไม่ได้ไกลกัน...จนเกินไป
16 กันยายน 2547 09:12 น.
นางสาวใบไม้
สาวน้อย......หวั่นไหว
หัวใจ......ไหวอ่อน
พบเขา.....แอบมอง
หัวใจ......พองโต
กลัวจัง......กลัวใจ
รักไป......กลัวผิดหวัง
สาวน้อย....กำลัง
อยากเล่น....กับไฟ