18 กรกฎาคม 2547 12:56 น.
นางสาวใบไม้
อันเนื่องจากแอบรักเธอ...(ของเมกกะ)
>>>>>>
แอบรัก เธออยู่เหมือนกัน
แต่เธอนั้นคงไม่รู้ ฉันหวั่นไหว
อยากสบตา แต่ก็อยู่ตั้งแสนไกล
ได้แค่เพียงส่งใจ ไปใกล้เธอ
คงไม่อาจบอกเธอให้รู้ได้
มันซ่อนอยู่ภายใน ใจหลงเพ้อ
ได้แต่คอยเวลาจะได้เจอ
ฉันกลัวเก้อ ถ้าใจเผลอบอกเธอไป
ไม่ใช่อยากเก็บไว้ให้ใจช้ำ
ที่ต้องทำเพราะว่ากลัวจะไถล
ก็เธอนั้นก็มีคนคู่อยู่ข้างใจ
จึงได่แต่เพ้อเผลอไปตามสายลม
ถ้าลมหนาวพัดผ่านมาคืนนี้
คงต้องฝากคำไปแทนใจที่ขื่นขม
คือคำ รัก ที่ซ่อนไว้ในอกตรม
ฝากไปกับสายลม .......ขมขื่นใจ>>>
Sandsun
>>>>>>
ระยะทางไกลกันเช่นวันนี้
เธอคนดีเคยคิดสักนิดไหม
ว่าคนหนึ่งที่ซึ่งอยู่แสนไกล
เก็บหัวใจเอาไว้รอเวลา
อยากจะบอกความนัยใจแทบขาด
แต่ยังหวาดหวั่นไหวใจนักหนา
เพราะวันนี้เราเป็นคนไกลตา
ให้เวลาทดสอบความเป็นไป
หากใจเธอยังคงมั่นอย่างวันนี้
และไม่มีอะไรเปลี่ยนไปได้
วันเวลาหมุนผ่านนานเท่าใด
ทดสอบใจเธอได้นานเท่ากัน
เก็บความรักให้เปี่ยมล้นใจ
เก็บไว้เพื่อ....รอวันที่ใฝ่ฝัน
เก็บไว้เพื่อถักทอสายใยความผูกพัน
เก็บไว้เพื่อ....รอวันฉันมีเธอ
>>>นางสาวใบไม้
14 กรกฎาคม 2547 10:36 น.
นางสาวใบไม้
บทสุดท้ายของนิยายรัก...คือการกลับมาทบทวนสัญญาเก่า ๆ
ที่เคยบอกว่าจะมีแต่เรา....สองคนเท่านั้น
นับแต่นี้อะไรในโลกจะแปรเปลี่ยนก็ไม่สำคัญ
แต่หนึ่งใจที่มีนั้นจะคงมั่นต่อเธอ
ก็แค่สัญญาของผู้หญิงโง่ ๆ คนหนึ่ง
มันคงจะไม่ลึกซึ้งเท่ากับสิ่งที่ใครอีกคนเสนอ
เขาคนนั้นอาจมีมากกว่าหัวใจที่ฉันให้เธอ
ฉันยอมรับฟังเสมอ.....นะคนดี
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะโกรธหรอกนะ
ถ้าจะบอกว่าทุกอย่างที่มีมาจะจบสิ้นลงวันนี้
พร้อมจะยอมรับฟังในทุกๆ เหตุผลที่เธอมี
ไม่ได้หวาดกลัวกับการที่ต้องเดินต่อไปเพียงลำพัง
เก็บสายตาเห็นอกเห็นใจแล้วไปซะ
ไอ้น้ำเสียงเอื้ออาทรน่ะ...ต่อแต่นี้จะเป็นแค่ความหลัง
ขอโทษนะที่วันนี้ไม่อาจฝืนทนรับฟัง
เพราะไม่แน่ใจว่าจะสามารถปิดบังความอ่อนแอ
อยากจะร้องไห้....ให้กับการร่ำลา
แต่น้ำตาคงไม่มีค่าจะทำให้เธอหันมาแยแส
อย่าบอกเลยว่ารู้สึกผิดในเมื่อเธอไม่เคยแคร์
ที่ผ่านมามันก็แค่การให้ความรักกับคนไม่มีใจ
บทจบของนิยายรักที่ไม่หวาน
คือตำนานของความทรมานและหม่นไหม้
คือบทเรียนสำคัญของคนที่ไม่มีค่าอะไร
คือบทสุดท้ายที่ทิ้งรอยอาลัยไว้ในความทรงจำ
13 กรกฎาคม 2547 10:55 น.
นางสาวใบไม้
~*~ คิดถึงใครคนนั้นที่ผูกพันมาเนิ่นนาน
นึกถึงเรื่องวันวานที่ผันผ่านชีวิตเรา
คิดถึงนะ..คิดถึงเธอจะรู้ซึ้งบ้างไหม
ว่าตอนนี้ยังมีใครคอยส่งใจคิดถึงคุณ ฯ
^*^แม้จะไม่ได้เฝ้ามองตลอดเวลา
แต่เธอก็คงรู้ได้ว่า มีดวงตาของพี่เมกอยู่ใกล้..ใกล้
แม้ไม่ได้ติดตาเธอทุกที่ที่เธอไป
แต่พี่เมกก็ยังคงห่วงใยตลอดเวลา
^*^แม้ดูเหมือนว่าพี่เมกไม่เอาใจใส่
แต่ยังคอยติดตามความเป็นไปทุกครั้งที่เธอหายหน้า
และแม้เธอจะไม่มีพี่เมกอยู่ใกล้ๆในสายตา
แต่ก็อยากให้เธอรู้ว่า..พี่เมกคิดถึงเธอตลอดเวลาเลย......คนดี
7 กรกฎาคม 2547 11:53 น.
นางสาวใบไม้
กลิ่นหอมของดอกไม้ . .
อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก
ไม่อยากจากหากได้รู้จัก
เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ
แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน
เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว
เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป
กลิ่นหอมของหัวใจ . .
.....เก็บไว้ได้ แค่ ความทรงจำ
...+****+.+**+.+****+.+**+.+****+.+**+.+****+..
หอมเอย....หอมกลิ่นดอกรัก
เย้ายวนนักชักใจให้ถลำ
หอมดอกรักหวามหัวใจไหวน้ำคำ
ยังคงย้ำเตือนใจ...ไม่จืดจาง
หอมเอย....หอมกลิ่นดอกโศก
กลิ่นหอมกรุ่นโลกเมื่อรักห่าง
สายลมไหวแผ่วพริ้ว...รักเลือนลาง
ทิ้งกลิ่นโศกอ้างว้าง...จับหัวใจ
7 กรกฎาคม 2547 08:37 น.
นางสาวใบไม้
เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
คือคำพูดที่ปลอบใจกันเท่านั้นใช่ไหม
ส่วนหนึ่งของชีวิตที่ไม่มีความสำคัญใด ๆ
มากไปกว่าคนที่เคยสร้างฝันไว้ร่วมกัน
ฉันมันก็แค่ตัวประกอบของเธอกับเขา
วันคืนเก่า ๆก็แค่ความฝัน
ฉันเองต่างหากที่ควรยอมรับกับมัน
ว่าวันคืนเหล่านั้นแค่ฝันไป
ถ้าจะมีใครผิด....คนนั้นก็คือฉัน
ที่ดึงดันจะรักเธอให้ได้
ทั้งที่รู้ว่าเธอคงลำบากใจ
แค่หวังว่าอะไร ๆ อาจคลี่คลายในสักวัน
แต่ฉันก็ยังเป็นแค่ส่วนเกิน
แม้เธอไม่หมางเมิน...แต่มันก็แค่นั้น
คนที่มาทีหลัง..ยังไงก็ไม่สำคัญ
แค่ตัวประกอบเท่านั้น...ฉันเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
1386
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
