28 มิถุนายน 2547 10:27 น.
นางสาวใบไม้
ฉันก็เป็นตามแบบของฉัน
ให้ตรงใจเธอหมดนั้นก็คงเป็นไปไม่ได้
เหนื่อยออกนะ..ที่จะบังคับใจ
ให้เปลี่ยนตัวเองไปเพื่อให้ตรงกับใจอีกคน
เธอก็เป็นตามแบบของเธอ
ที่ฉันก็พร้อมยอมรับเสมอ - - ทุกๆเหตุผล
ทั้งข้อดีข้อเสียที่รวมเป็นคนหนึ่งคน
แต่ก็เป็นตัวตนของคนที่ฉันรู้สึกดีๆ
เพราะรักเธออย่างที่เธอเป็น
ตั้งแต่วันแรกเห็นจนถึงวันนี้
ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกที่มี
ก็รักที่เธอเป็นอย่างนี้ - - ที่เธอเป็นเธอ
3 มิถุนายน 2547 12:54 น.
นางสาวใบไม้
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
หรือว่าแค่เหงา ๆ ก็เท่านั้น
รู้สึกอย่างฉันไหมในวันที่ไกลกัน
ว่าคนไกลอีกคนนั้นจะเป็นยังไง
ทำอะไรก็เฝ้าแต่คิดถึง
ในความคำนึงมีเพียงเธอ- - รู้บ้างไหม
เธอคนเดียวที่อยู่ในใจ
คือคนที่รักและห่วงใยเสมอมา
แม้ระยะทางขวางกั้นเราไว้
ไม่อาจทำให้ใจคลายห่วงหา
ไม่ได้คิดถึงทุกทีที่หลับตา
แต่คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ
3 มิถุนายน 2547 10:07 น.
นางสาวใบไม้
บอกตัวเองว่าอย่าอ่อนแอ
อย่ายอมแพ้กะเรื่องแค่นี้
ก็แค่.....ใครคนนึงไม่ไยดี
แล้วจะไปมีใจ..ทำไมกัน
...ทนทำไมเมื่อเขาไม่เห็นค่า..
ที่ผ่านมาก็คิดซะว่าเป็นความฝัน
ความรู้สึกดีๆ....ที่ให้ไปก็ช่างมัน
ให้แล้วๆกัน...จบๆกันไป
...แล้วไยหนอถึงไม่ยอมลืม...เสียที
ก็เพราะใจมันไม่รักดีใช่ไหม
เค้าทำเจ็บก็ไม่เคย...จำให้ขึ้นใจ
ยังรัก..เขาอยู่ได้ - -นะใจเอย
- - แพ้ใจ - -
คือความในที่ไม่อาจเปิดเผย
แพ้เพราะรัก..เพราะคิดถึงเหมือนอย่างเคย
บทสรุปที่ลงเอย....คือไม่อาจจะลืมเธอ