30 เมษายน 2547 23:14 น.
นางสาวใบไม้
ถ้าความซื่อสัตย์หมายถึงความจริงใจที่ให้แก่กัน
นั่นคือสิ่งที่ฉันมีให้เธอเสมอ
ทุกการกระทำทั้งยามลับหลังและยามพบเจอ
น่าจะเป็นสิ่งยืนยันสำหรับเธอว่าฉันเป็นคนยังไง
แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยจะไว้ใจฉัน
หวาดระแวง...เพราะไม่เชื่อมั่นและหวั่นไหว
ความรักสำหรับฉันสำคัญตรงความเข้าใจ
แต่เธอมองข้ามมันไป..และไม่เคยให้ความสำคัญ
ความรักของเราจึงไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะฉันและเธอต่างกันมากมายขนาดนั้น
ระยะทางระหว่างเรานับแต่จะไกลห่างกัน
ไม่มีทางหวนคืนวันให้กลับเป็นเหมือนเดิม
22 เมษายน 2547 12:40 น.
นางสาวใบไม้
ในเมื่อเธอไม่ตัดใจจากเขา
วันของเราก็คงไม่มีวันเป็นไปได้
ฉันรู้ดีว่าเธอไม่อยากทำร้ายใคร
แต่จะเดินไปพร้อมกันได้อย่างไร- - ทั้งสามคน
ถึงเวลาที่ฉันขอเลือกบ้าง
เลือกอย่างเป็นกลางและมีเหตุผล
หากวันนี้ต้องมีใครเดินจากไปสักคน
ฉันก็พร้อมจะทุกข์ทน - -กับการเดินเพียงลำพัง
20 เมษายน 2547 10:53 น.
นางสาวใบไม้
เธอรู้ไหม...ว่าฉันคิดถึงมากมายสักแค่ไหน
---รู้ไหม...ว่าใจดวงนี้มันแสนจะเหน็บหนาว
---รู้ไหม..ว่าทุกค่ำคืนเฝ้านับดวงดาว
---รู้ไหม...ว่าฉันปวดร้าวมากเพียงใด
เธอไม่เคยรู้เลย...ว่าคนไกลเฝ้านับคืนวันเพื่อจะกลับไปหา
ไม่เคยรู้.....ว่าคนทางนี้ร้อนหนาวสักเพียงไหน
ไม่เคยรู้....ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่มันทำร้ายหัวใจ
ไม่เคยรู้.....ว่าคนอยู่ไกลกำลังนั่งร้องไห้....เพียงลำพัง
19 เมษายน 2547 13:00 น.
นางสาวใบไม้
- - - รานร้าว - - -
เจ็บช้ำกล้ำกลืน--ฝืนไว้
น้ำตา...ไม่ให้ใครเห็น
ทำเองรับเองอย่างที่เป็น
ไม่ร้องขอให้ใครเห็นใจ
- - - ร้าวราน- - -
หม่นเศร้า- -- ใครเล่าทำเจ้า
ใจเอย....ร้อนเร่าเป็นไฉน
นับวันนับคืน...ผ่านไป
หวังใจ...คงหาย..ร้าวราน
17 เมษายน 2547 23:31 น.
นางสาวใบไม้
เพราะเธอคือคนสำคัญ....
ที่ทำให้ทุกคืนวันเปี่ยมความหมาย
เพราะเธอให้อะไรกับฉันมากมาย
จะสุขทุกข์ดีร้าย...คอยให้กำลังใจ
เพราะมีเธอจึงมีฉันในวันนี้
อยากขอบคุณคนดีที่ทำให้โลกนี้สดใส
จะจดจำทุกถ้อยคำ...แทนความห่วงใย
จากนี้และตลอดไป....จะเป็นคนดีของเธอ