12 พฤษภาคม 2549 10:42 น.
นางสาวใบไม้
"บทเพลงรักดอกไม้บาน"..กังวานแว่ว
หว่างสายลมโลมไล้แผ่ว...ในคืนหนาว
รักแย้มกลีบบานไสว...ใต้เงาดาว
ระยิบพราวแข่งแสง....แห่งดารา
หอมเจ้าเอยเคยคุ้นละมุน..นัก
ท่วงแห่งรักทำนองซึ้งรำพึงหา
ร่ำรินผ่านสายธารกาลเวลา
กล่อมฟากฟ้าให้หลับใหลในค่ำคืน
เจ้าหลับตาเถิดยอดรัก....มิพักหวั่น
ให้โอบอุ่นแห่งแสงจันทร์แทนผ้าผืน
หลับเถิดเจ้า...อ้อมกอดแห่งข้าจักยั่งยืน
ก่อนบทเพลงเช้าชื่นรื่นทักทาย
เจ้าเอย...จะรู้ใจบ้างไหมหนอ
ว่าบทเพลงที่ขับคลอ..ต่อความหมาย
ขานสำเนียงเรียงถ้อยร้อยระบาย
ฝากไอรักกรุ่นกำจาย....ผ่านสายลม
2 พฤษภาคม 2549 12:27 น.
นางสาวใบไม้
อาจท่วงทำนองสายฝน.....ร่ายระบำเป็นเพลงคิดถึง
จะสักกี่หยาดหยด.....จึงจะทดแทนความคำนึงที่มีได้
อวลกลิ่นหอมแห่งฟ้า...สะกดออกมาเป็นภาษาใจ
ทว่าเพียงพอไหม.....จะกลบรอยรื้นในดวงตา
สายฝนโปรยปราย...ณ ฝั่งฟ้าทางนี้
สัมผัสได้ไหมคนดี...รอยอาทรที่แฝงไว้ซึ่งความห่วงหา
รู้หรือเปล่าทุกหยาดฝนหลั่งรินจากใจ...ที่ปริ่มด้วยน้ำตา
เพียงพอไหม....สายฝนที่รินมาแทนคำอำลาว่าถึงคราต้องจากกัน
11 เมษายน 2549 15:01 น.
นางสาวใบไม้
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน.....
ฉันรู้ดีว่าอีกฟากฝั่งของปลายฟ้าไกล...มีเธอมองอยู่
และฉันก็ซาบซึ้งกับทุกความห่วงใยจากสายตาคนไกลที่เฝ้าดู
ในวันที่สายฝนพร่างพรู...ฉันยังรับรู้ถึงความอบอุ่นใจ
อาจไกลแสนไกล...สุดปลายฟ้า
แล้วเธอล่ะรู้บ้างไหมว่า..ฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน
รู้บ้างหรือเปล่าว่าทุกถ้อยวลี..ยังจดจารในทุกลมหายใจ
และที่หนึ่งในหัวใจ..จะไม่มีที่ว่างให้ใครเข้ามาแทนที่เธอ
3 มีนาคม 2549 08:47 น.
นางสาวใบไม้
แม้ต้องเอ่ยปากว่าไม่เป็นไรทั้งที่หัวใจเริ่มอ่อนล้า
เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่า....ในความจริงปวดร้าวแค่ไหน
กับการยอมรับทุกอย่างที่แปรผันโดยไม่ทันเตรียมใจ
เธอรู้ใช่ไหม..ว่าเหตุผลใดที่ทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งน้ำตา
เคยรู้สึกอุ่นใจเหมือนกันบ้างหรือเปล่า
เมื่อรู้ว่าในความเหงายังมีใครอีกคนคอยห่วงหา
เคยแปลกใจไหมท่ามความเป็นไปในกาลเวลา
กลับนำพาให้คนที่อยู่ไกลเกินครึ่งฟ้าได้มาพบกัน
เพราะยังคงมีเธอจึงยังมีฉัน..ในวันนี้
เราจะก้าวไปสู่คืนวันที่แสนดีอย่างที่เคยฝัน
จะไม่มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างสายใยความผูกพัน
เพราะฉันเชื่อมั่นว่าคุณค่าของจิตใจนั้นอยู่เหนือสิ่งใด
ทั้งหมดนี้เพื่อตอบถ้อยคำร้องขอ...ของเธอในวันนั้น
ว่า "เรา" จะยังคงมีกันและกันนั้นได้ไหม
มีไว้เพื่อคิดถึง และเยียวยาความปวดร้าวภายในหัวใจ
และเพื่อโอบกอดสัมพันธภาพแห่งเราไว้อย่างที่เคยเป็น
1 มีนาคม 2549 08:24 น.
นางสาวใบไม้
โมงยามนี้มีเพียงเจ้าเร้าคิดถึง
แม้คำนึงบางครั้งแอบหวั่นไหว
หวาดกลัววันเวลาข้างหน้าไป
ว่าบางใจอาจแปรผันจากวันนี้
ฝากเพียงถ้อยสัญญาว่าคงมั่น
ย้ำสำคัญมั่นตรงยังคงที่
แม้เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเดือนปี
ขอใจเราที่มีมิเปลี่ยนแปร
ในสุ้มเสียงสื่อสารขานใจสู่
รอยอาทรแฝงอยู่ในกระแส
ธารแห่งรักถักทอต่อดวงแด
เป็นผืนแพรห่มอุ่นละมุนใจ
เจ้าเป็นดังโมงยามแห่งความรัก
ถ้อยทายทักหวานซึ้งส่งถึงไหม
กระซิบสั่งสายลมว่าข้าห่วงใย
เสียงของใจรำพึง...คิดถึงนัก....
หน้าส่วนตัว
1762
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
