26 กันยายน 2549 11:50 น.
นางสาวใบไม้
วั น เ ว ล า อ่ อ น ห ว า น เ พิ่ ง ผ่ า น พ้ น
ใ จ เ ค ย ห ม่ น จึ ง พ ร่ า ง ส ว่ า ง ไ ส ว
เ ค ย เ ห น็ บ ห น า ว ก ลั บ อุ่ น ล ะ มุ น ล ะ ไ ม
เ ช้ า วั น ใ ห ม่ ด อ ก ไ ม้ ไ ด้ เ บ่ ง บ า น
คื น ค ว า ม ชื่ น ฉ่ำ จ า ก น้ำ ฟ้ า
ที่ ร่ ว ง ริ น ล ง ม า ทุ ก ท า ง ผ่ า น
ห ย า ด ล ะ อ อ ง พ ลิ้ ว พ ร ม ห่ ม ทุ่ ง ธ า ร
จึ ง เ จ้ า ห ว่ า น ด อ ก ไ ม้ ไ ว้ ก ล า ง ใ จ
วั น เ ว ล า อ่ อ น ห ว า น เ พิ่ ง ผ่ า น พ้ น
เ ป รี ย บ เ ธ อ ดั ง ส า ย ฝ น อั น ห ย า ด ใ ส
ริ น ร ด ล ง ถ้ ว น ทั่ ว ทั้ ง หั ว ใ จ
แ ก้ ม อิ่ ม จึ ง แ ต้ ม ยิ้ ม ใ ส ใ น วั น นี้
เ มื่ อ ส า ย ล ม บ ร ร เ ล ง บ ท เ พ ล ง ก ล่ อ ม
จึ ง ร ะ บำ ด อ ก ไ ม้ ห อ ม ใ น ส ว น ศ รี
ใ บ ไ ม้ ร่ า ย ลำ นำ คำ ก วี
ต อ บ แ ท น วั น แ ส น ดี . . ที่ มี เ ธ อ
22 กันยายน 2549 11:02 น.
นางสาวใบไม้
มีเธอเสมอในความทรงจำ
ยังดื่มด่ำกับถ้อยคำอันหวานไหว
แม้ฟ้ากว้างหนทางยังห่างไกล
แต่ไม่เกินหากใจจักใกล้กัน
เพลงใจยังกล่อมใจไม่รู้จบ
รอคอยวันพานพบอย่างที่ฝัน
สานสายใยแสนงามความผูกพัน
มีเธอฉันเคียงข้างไม่ร้างลา
มีเธอเสมอในความฝัน
กุมมือกันสู่หวังวาดปรารถนา
กลางกระแสสายธารกาลเวลา
ฝ่าเกลียวคลื่นรื้นน้ำตาแม้ล้าใจ
มีเธอเสมอในความคิดถึง
ลึกซึ้งในโมงยามความหวั่นไหว
ฟ้าเบื้องหน้าอาจดายเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
แต่ปีกฝันบินมาไกลเกินไหวทัน
เถิด..เมื่อมีเธอเป็นดั่งความหมาย
จักบินไปท้าทายความใฝ่ฝัน
ให้ความรักส่องทางต่างตะวัน
ตราบนิรันดร์..ใจฉันมั่นเพียงเธอ
18 กันยายน 2549 11:06 น.
นางสาวใบไม้
เพียงสายใยก่อร่างจากว่างเปล่า
ถักทอเป็นรูปเงาการเฝ้าหวัง
เนิ่นนานจนเกินรอท้อกำลัง
ที่จีรังคือซากใจในน้ำตา
แท้ที่จริงความฝันเพียงความฝัน
ในเงียบงันเสียงใจไห้โหยหา
สิ้นเยื่อใยทั้งที่ไร้คำร่ำลา
เพียงสายลมพัดมาเพื่อผ่านไป
ยอมรับ..เถิดใจจงยอมรับ
ทุกสิ่งสรรพล่วงผ่านดุจธารไหล
ไม่รั้งรอหยุดเฉยเคยคอยใคร
ความเป็นไปของใจไม่ต่างกัน
แม้ชะตาขีดให้ได้พานพบ
หากเส้นทางบรรจบเพียงภาพฝัน
สร้างพันธะโยงใยสายสัมพันธ์
เพื่อร้าวรานในวันอันร้างไกล
23 สิงหาคม 2549 13:21 น.
นางสาวใบไม้
โดยถ้อยคำอาจไม่ต่างกัน
จากใครหนึ่งนั้น...กลับเย็นชาในความรู้สึก
หากจากบางใครกลับก้องในทุกอณูสำนึก
จนที่สุด....ตกผลึกในความทรงจำ
เพราะถ้อยคำของเธอเป็นความหวานของใจ
เป็นสายธารรินไหล...ผ่านเนื้อใจอันชื่นฉ่ำ
เป็นความอุ่นละมุน...แม้ยามสายฝนพรำ
เป็นบทลำนำเอื้อนเอ่ยกล่อมขวัญ..ยามนิทรา
..นับแต่นี้ไป...
อีกกี่ยาวไกลกับหนทางที่ทอดไปข้างหน้า
เพื่อฉันจะมีเธอเป็นความหมายของวันเวลา
เถิดนะ..เพียงว่านาทีนี้เราต่างมีกันและกัน
"คิดถึงนะ..เหนื่อยไหม...คนดี"
วลีสั้นสั้นเท่านี้..อาจดูคล้ายไม่เลือกสรร
แต่คือสายใยที่เชื่อมเราไว้ในวันที่ไกลกัน
ถ้อยคำหนึ่งนั้นแทนอีกร้อยล้านคำ..ที่ดังก้องในใจ
18 สิงหาคม 2549 08:01 น.
นางสาวใบไม้
พี่ชาย...
กี่กาลเวลาที่ห่างหาย..ช่างยาวนานนักหนา
หากใครคนหนึ่งยังคงรอวันเธอกลับมา
แม้สิ้นไร้หนทางจะไขว่คว้า..ให้เธอคืน
ยามนี้โลกช่างว่างเปล่า
มีเพียงสายลมสีเทาพัดพาความเหงามาหยิบยื่น
เดียวดายทนก้มหน้า..กี่หยดน้ำตาทนกล้ำกลืน
ทำได้เพียงฝืนยิ้มหน้าชื่นทั้งที่ใจพร่าพัง
โอ.....พี่ชาย
ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายดายอย่างที่เคยวาดหวัง
สุขไหนที่มีไม่เคยยั่งยืนอยู่จีรัง
ทุกข์สิกลับประดังปกคลุมทุกจังหวะเต้นของใจ
ถ้าข้างกายยังมีเธอเหมือนวันก่อน
แม้ร้าวรอน..คงมีถ้อยคำปลอบโยนให้หายหวั่นไหว
เพียงไม่นาน..ดอกไม้จักคลี่บานเต็มลานใจ
หากวันนี้จะมีใครให้ซบตรงไหล่เพื่อซับหยาดน้ำตา
พี่ชาย..เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
รับรู้บ้างหรือเปล่ากับกระแสใจที่ฉันส่งไปหา
ได้ยินไหม..เสียงของหัวใจร่ำร้องให้เธอกลับมา
ลืมแล้วหรือไร..คำสัญญา..ว่าจะไม่ทิ้งกัน
จนกว่าเธอจะกลับมา...จนกว่า...
ฉันมั่นใจเสมอว่า...ต้องมีวันนั้น
ฉันจะเข้มแข็งให้ได้อย่างที่เคยรับปากยืนยัน
แม้วันนี้ความฝัน..จะไม่งดงามเหมือนวันที่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
2748
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
