19 เมษายน 2547 13:00 น.
นางสาวใบไม้
- - - รานร้าว - - -
เจ็บช้ำกล้ำกลืน--ฝืนไว้
น้ำตา...ไม่ให้ใครเห็น
ทำเองรับเองอย่างที่เป็น
ไม่ร้องขอให้ใครเห็นใจ
- - - ร้าวราน- - -
หม่นเศร้า- -- ใครเล่าทำเจ้า
ใจเอย....ร้อนเร่าเป็นไฉน
นับวันนับคืน...ผ่านไป
หวังใจ...คงหาย..ร้าวราน
17 เมษายน 2547 23:31 น.
นางสาวใบไม้
เพราะเธอคือคนสำคัญ....
ที่ทำให้ทุกคืนวันเปี่ยมความหมาย
เพราะเธอให้อะไรกับฉันมากมาย
จะสุขทุกข์ดีร้าย...คอยให้กำลังใจ
เพราะมีเธอจึงมีฉันในวันนี้
อยากขอบคุณคนดีที่ทำให้โลกนี้สดใส
จะจดจำทุกถ้อยคำ...แทนความห่วงใย
จากนี้และตลอดไป....จะเป็นคนดีของเธอ
17 เมษายน 2547 11:19 น.
นางสาวใบไม้
ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
พร้อมกับคำว่า คิดถึง กันเสมอ
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่ได้รับจากเธอ
แม้เป็นเพียงความพลั้งเผลอที่เธอไม่ได้ใส่ใจ
แต่ฉันไม่เคยเสียใจกับทุกคำที่เคยบอก
คำที่ออกจากส่วนลึก - -ไม่ใช่เพราะความอ่อนไหว
และยังคงยืนยันคำเดิมว่า รักเธอ ตลอดไป
แม้วันนี้เธอจากไป - - และไม่อาจจะหวนคืน
12 เมษายน 2547 20:12 น.
นางสาวใบไม้
จากบ้านมาไกล..สุดปลายฟ้า
เฝ้าถวิลหาแผ่นดิน..ถิ่นอาศัย
ได้แค่เพียงครวญคร่ำร่ำในใจ
ว่าคงในอีกไม่นานได้แนบเนา
สดับฟังกลอนสงกรานต์..วังเวงแว่ว
ปีใหม่แล้วกลับลับไกลไม่เหมือนเขา
คิดถึงแม่..คิดถึงพ่อ..ถึงบ้านเรา
ก่อนเคยเฝ้ารดน้ำ..ฉ่ำวิญญา
เย็นอุรา..เย็นกายเถิดที่รัก..
คนไกลจักเฝ้าขอพรพระรักษา
แม้ตัวไกลแต่ใจใกล้ไม่ห่างมา
พร่ำฝากต่อดินฟ้า..โปรดคุ้มครอง..
12 เมษายน 2547 15:16 น.
นางสาวใบไม้
จากบ้านมาไกล..สุดปลายฟ้า
เฝ้าถวิลหาแผ่นดิน..ถิ่นอาศัย
ได้แค่เพียงครวญคร่ำร่ำในใจ
ว่าคงในอีกไม่นานได้แนบเนา
สดับฟังกลอนสงกรานต์..วังเวงแว่ว
ปีใหม่แล้วกลับลับไกลไม่เหมือนเขา
คิดถึงแม่..คิดถึงพ่อ..ถึงบ้านเรา
ก่อนเคยเฝ้ารดน้ำ..ฉ่ำวิญญา
เย็นอุรา..เย็นกายเถิดที่รัก..
คนไกลจักเฝ้าขอพรพระรักษา
แม้ตัวไกลแต่ใจใกล้ไม่ห่างมา
พร่ำฝากต่อดินฟ้า..โปรดคุ้มครอง..