10 มกราคม 2551 18:57 น.
นางสาวใบไม้
ชายหนุ่มแปลกหน้า..ผู้เดินทางมาพร้อมกับสายลมหนาว
ค่ำคืนนั้นสะพานดาวทอดสายพร่างสว่างไสว
กลางความเงียบของรัตติกาลเธอก้าวผ่านมาเคาะประตูหัวใจ
มอบรอยยิ้มละไมผูกโบติดช่อดอกไม้ยื่นให้ด้วยไมตรี
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับไออุ่น
รอยสัมผัสตรงหัวใจยังละมุน..ราวกับเธออยู่ใกล้ใกล้ตรงนี้
"สวัสดี..หญิงสาวช่างฝัน"..ถ้อยคำนั้นเติมเต็มคืนวันอันแสนดี
"บอกร่ำลาคืนสิ้นปี..แล้วยื่นมือมาสิ..เราจะผ่านคืนนี้ไปด้วยกัน"
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับความคิดถึง
ทุกวลีหวานซึ้งยังตราตรึงในโมงยามของความฝัน
เพราะเธอก้าวเข้ามา..โยงใยให้อีกฟากฟ้าได้มาบรรจบกัน
เธอคือของขวัญในความหมายของคืนวัน..อันงดงาม
ชายหนุ่มแปลกหน้าผู้เดินทางมาพร้อมกับความรัก
เส้นทางสายนี้ยาวไกลนัก..และอาจเต็มไปด้วยขวากหนาม
เธอบอกฉันใช่ไหมเราจะกุมมือกันก้าวต่อไป....ใต้ฟ้าคราม
ต่างเราจะเก็บนิยาม..แห่งความรู้สึกดีดีนี้ไว้ตลอดไป
1 มกราคม 2551 16:47 น.
นางสาวใบไม้
สิ้นคืนนี้ไป..วันเวลาของปีใหม่จะมาเยือนอีกครั้ง
แม้บทเพลงก้องดัง...แต่หัวใจกลับเงียบเหงา
รอเวลาจะผ่านคืนนี้ไป...ในสายลมหนาวอันบางเบา
แม้ท้องฟ้ายังว่างเปล่าเช่นเดียวกับเราที่อยู่เพียงลำพัง
แสงไฟประดับประดา..ฉลองช่วงเวลาแห่งเทศกาล
ผู้คนเบิกบาน..แต่เรากลับนิ่งงันอยู่ในความหลัง
งดงามสักแค่ไหนแต่หัวใจกลับไร้ซึ่งกำลัง
จะมีใครไหมสักคน..คอยรับฟังให้ฉันได้พออุ่นใจ
จนเธอก้าวผ่านเข้ามาสู่ชีวิตของฉันในค่ำคืนนี้
ชายหนุ่มที่แสนดี...ผู้มาพร้อมกับรอยยิ้มอันสว่างไสว
เธอปลุกดอกไม้ในใจฉันให้บานสะพรั่งทั้งลานใจ
ฟ้ากว้างจึงดูแจ่มใส..เมื่อความหวั่นไหวค่อยผ่อนคลาย
สิ้นคืนนี้..ก็จะเป็นเวลาของปีใหม่
เธอคือคนพิเศษของหัวใจที่ทำให้ช่วงเวลานี้มีความหมาย
คืนข้ามปี....ที่เธอนำพาฉันข้ามผ่านความเดียวดาย
ฉันจะจดจำความรู้สึกดีดีคืนส่งท้ายที่เราได้ใช้เวลาร่วมกัน
คืนข้ามปี...ที่เธอกุมมือฉันข้ามผ่านความเดียวดาย
ฉันจะจดจำคืนสุดท้าย..แนบดวงใจไว้ตราบนิรันดร์
13 ธันวาคม 2550 12:58 น.
นางสาวใบไม้
พอได้แล้ว..หยุดเสแสร้งหลอกลวงกันเสียที
ไม่จำเป็นหรอกคนดีที่จะบอกว่ายังเหมือนเดิมเสมอ
กาลเวลาผ่านพ้นก็ย่อมมีสิ่งใหม่ให้พบเจอ
อย่าให้คนเก่าอย่างฉันทำให้เธอต้องลำบากใจ
ปล่อยฉันไปตามทางที่ควรจะเดิน
วันนี้เป็นเพียงความบังเอิญที่อาจทำให้เธอหวั่นไหว
ฉันก็แค่พลัดหลงเข้ามาระหว่างการเดินทางของหัวใจ
แต่ก็พร้อมจะย้อนกลับไปเมื่อเธอไม่ต้องการ
เก็บคำรักของเธอไว้ให้เขาดีกว่า
อย่ามาเสียเวลากับคนที่เธอให้เพียงแค่ความสงสาร
แล้วปล่อยให้อีกคนต้องมาพลอยทนทรมาน
ถ้าจะมีใครร้าวรานก็ขอให้เป็นฉันเพียงคนเดียว
ฉันรู้ตัวดีว่ามาผิดที่ผิดเวลา
คิดเองเออเองว่า..เขาจะหันมาแลเหลียว
ฟังคำรักเก่าเก่าแล้วคิดเอาแต่เพียงข้างเดียว
แท้ที่จริงเขาไม่อยากข้องเกี่ยว...มันช่างน่าอาย
ใจเอ๋ย..เรามันก็แค่คนคั่นเวลา
หลั่งรินเถอะน้ำตาแค่คนไร้ค่า...ไร้ความหมาย
เจ็บเถอะหัวใจเจ็บต่อไป..ให้เจียนตาย
อาจวันพรุ่งเรื่องร้ายร้าย..จะจางหายในสายลม
......................................................................
อาจวันพรุ่งเรื่องร้ายร้าย..จะมลายเมื่อสิ้นลม
9 ธันวาคม 2550 11:22 น.
นางสาวใบไม้
หากภาพความทรงจำลบได้เหมือนรอยดินสอบนกระดาษก็คงดี
ความปวดร้าวในใจที่มีคงค่อยบางเบาแล้วจางหาย
หากสามารถที่จะบันทึกฉันจะเก็บไว้เพียงวันที่เธออยู่ข้างกาย
แล้วเลือกที่จะลบภาพความเดียวดายออกไปจากหัวใจ
อีกไม่นาน....นับจากวันนี้คงอีกไม่นาน
ดอกไม้ในหัวใจคงผลิตระการ..แย้มบานไสว
แม้ครั้งหนึ่งฉันอาจเคยเสียน้ำตาแต่รู้ไว้เถิดว่าฉันไม่เคยเสียใจ
ว่าฉันเคยมีใคร...ที่รักได้อย่างเต็มหัวใจเช่นที่ได้รักเธอ
1 ธันวาคม 2550 17:03 น.
นางสาวใบไม้
"ดีแค่ไหนแล้ว...ที่เราเดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ได้"
ที่แท้จริงน่ะความหมายก็คือการบอกลาใช่ไหม
บอกกันตรงตรงก็ได้หากเธอต้องการจะจากไป
ฉันจะไม่เหนี่ยวรั้งเอาไว้ให้เธออึดอัดใจแม้เพียงนาที
อะไรล่ะคือเหตุผลที่เธอไม่อาจอธิบายให้ฉันเข้าใจ
หรือเห็นแก่เยื่อใยที่ผูกพันเราไว้จนวันนี้
หรือแค่ห่วงว่าฉันจะมีน้ำตา..ใช่ไหมคนดี
จะเป็นไร...เคยปวดร้าวกว่านี้ก็ยังไม่ถึงกับตาย
สัญญาว่าจะทำตามที่เคยรับปากไว้กับเธอ
จะเข้มแข็งเสมอในวันเวลาที่เธอห่างหาย
จะปลอบใจตัวเองว่า...เราห่างกันแค่เพียงกาย
ในสายลมแห่งความเดียวดายเราไม่เคยอยู่ไกลกัน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ในวันที่อ่อนล้า
ขอบคุณที่คอยเช็ดน้ำตาในยามปวดปร่ากับความฝัน
เธอจะอยู่ในใจเสมอ..นับแต่นี้จนชั่วนิรันดร์
ฉันจะจดจำว่าเธอคือคนสำคัญ..ทุกนาทีใจ
.......................................................................
ดีแค่ไหนแล้ว..ตลอดมาที่เราได้เดินร่วมทางกัน
จะจำไว้ว่าเธอคือคนของความฝัน..ที่งดงามในใจฉันตลอดไป
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
หน้าส่วนตัว
5255
