6 มีนาคม 2551 13:25 น.
นางสาวใบไม้
1. เขียนโดย.....แอ็ปเปิ้ล..
เหมือนปราสาททรายที่สร้างไว้ริมขอบฝั่ง
โดนคลื่นซัดกระหน่ำ--พังทลายไปต่อหน้า
เหมือนโลกดับไปชั่วนิรันดร์--เพียงได้ฟังหนึ่งคำลา
แทบล้มทั้งยืนอย่างไร้ค่า--มากมายยิ่งกว่า "เสียใจ"
"ที่รัก" ฉันอยากเรียกเธออีกครั้งด้วยคำ ๆ นี้
ขอร้องเธอคนดี--ช่วยโอบกอดฉันอีกสักทีได้ไหม
เวลานี้ฉันพ่ายแพ้ อ่อนแอ--แม้เพียงแค่จะหายใจ
ช่วยทำให้ฉันมีความหมายแม้อีกเสี้ยวลมหายใจก็ยังดี
ก่อนที่ความรักของเราจะผ่านพ้นไป
ก่อนความผูกพันจะถูกฝังไว้บนถนนเดียวดายสายนี้
ฉันจะค่อย ๆ ดับ--ทุกความเจ็บปวดด้วยน้ำตาที่มี
และเรื่องราวของเราทุกวินาทีจะเก็บไว้อยู่ตรงนี้--ที่หัวใจ
2. เขียนโดย.....นางสาวใบไม้..
กี่หยดน้ำตารินไหลให้กับรักที่เพิ่งผ่านพ้นไปในวันก่อน
มากมายแค่ไหนกับความร้าวรอนจนแทบทนไม่ไหว
ปวดร้าวกับใจสลายไม่เหลือดีจนแทบไม่อยากมีลมหายใจ
กี่ครั้งที่ต้องตอบคำถามหัวใจว่าจะอยู่อย่างไรโดยไม่มีเธอ
ผ่านไปแล้ว..เขาไม่คืนมาแล้ว..หนอใจเอย
ไม่มีอีกแล้วไออุ่นที่คุ้นเคยอย่าเลยอย่าหวนไปพลั้งเผลอ
อีกเนิ่นนานแค่ไหนยาวนานเพียงไรก็ไม่มีทางได้กลับมาพบเจอ
ไม่มีอีกแล้ว"ฉันของเธอ" หมดสิ้นความฝันสิ้นวันของเรา
คงอยู่กับตัว..กับหัวใจ..ต่อไปแต่นี้
กอบเก็บเศษใจที่ยังพอมีเพื่ออดทนกับวันคืนอันเงียบเหงา
แม้ไม่มีใครแต่ความรักยังคงอยู่..อย่างน้อยในสายลมอันบางเบา
เป็นความทรงจำดีดีจากวันคืนเก่าเก่าของรักที่เพิ่งผ่านพ้นไป
14 กุมภาพันธ์ 2551 12:42 น.
นางสาวใบไม้
"ฉันรักคุณนะ"
คุณนี่ล่ะคือคนที่ฉันจะใช้ชีวิตด้วยในวันเวลาที่เหลืออยู่ต่อแต่นี้
แม้คุณอาจพูดไม่เก่งไม่ช่างเอาใจและโรแมนติกอย่างที่ใครเขามี
ไม่เป็นไรหรอกคนดีเพราะคุณมีบางอย่างที่พิเศษกว่าใครใคร
วันนี้..คุณทำให้ผู้หญิงคนนี้ร้องไห้เสียมากมาย
หากทุกหยดน้ำตาแทนความหมายของความนัยอันหวานไหว
จากผู้หญิงคนหนึ่งที่ตั้งใจมานานว่าจะรักตัวเองให้มากกว่ารักใคร
แต่กลับพ่ายแพ้ต่อความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายอีกหนึ่งคน
หลายความรู้สึกประเดประดังเข้ามาแค่ในเวลาไม่กี่วินาที
คือเรื่องมหัศจรรย์ของโลกใบนี้ที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยเหตุผล
อาจเป็นเรื่องของโชคชะตาที่สร้างเส้นทางมาจนวกวน
กว่าคนสองคน..จะค้นพบอีกครึ่งของชีวิตที่ตามหามาแสนนาน
คุณ...ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อฉัน
ทุกความรู้สึกจะมั่นคงอยู่อย่างนั้นแม้เวลาจะล่วงผ่าน
หากวันหนึ่งข้างหน้าอาจมีใครคนใดท้อแท้หรือร้าวราน
จำไว้ว่าจะมีอีกคนคอยเจือจาน..ด้วยอุ่นเอื้อเผื่ออีกคน
"ฉันรักคุณนะ"
คุณนี่ล่ะ..คนที่ฉันพร้อมจะกุมมือก้าวผ่านวันคืนอันสับสน
คุณตอบทุกความหมาย...ผู้ชายของความฝันที่มีตัวตน
โลกใบนี้...มีคุณเพียงหนึ่งคนก็ไม่มีที่ว่างเหลือไว้เผื่อใคร
6 กุมภาพันธ์ 2551 08:11 น.
นางสาวใบไม้
ฟัง..เสียงเพรียกของวิญญาณ
ขับขานบทเพลงความคิดถึง
อ้อยอิ่งหรืออึงคะนึง
ใช่ สงบนิ่งซึ่งกาลเวลา
พร้อยลานฝั่งและดาวส่อง
ดวงตาเจ้ายังพริ้มมอง จ้อง ค้นหา
ดวงดาวใดแทนดวงตา-
ระหว่างข้าฯ ระหว่างเจ้า-เย้ายล
รับรู้ในห้วงใจ
เพลงรักกู่ พรูร้อยกล่อม ทุกแห่งหน
ดอกไม้จะบาน ยั้งทานทน
ในสวนหอมกล่นห้อมอุ่นอ้อมใจ
เพลงแห่งเรา
รินบทเก่า-จะเกลาย้อมกล่อม สมัย
อย่าหวั่นเลยกาลเวลาและทางไกล
มิอาจฉวยดวงใจแห่งเพลงรักฯ
17 มกราคม 2551 21:27 น.
นางสาวใบไม้
เ ก็ บ ค ว า ม ป ร า ร ถ น า ดี ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ ป็ น แ ร ง ใ จ ย า ม ร้ า ว ร อ น แ ล ะ อ่ อ น ไ ห ว
ด้ ว ย ซ า บ ซึ้ ง กั บ ไ อ อุ่ น ล ะ มุ น ล ะ ไ ม
ที่ เ ธ อ ห ยิ บ ยื่ น ใ ห้ . . . ใ น วั น ว า น
เ ก็ บ ค ว า ม คิ ด ถึ ง ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ พื่ อ ซึ ม ซั บ ร อ ย อ า ท ร . . อั น อ่ อ น ห ว า น
ว า ง ใ ก ล้ ใ ก ล้ ด อ ก ไ ม ต รี ที่ เ บ่ ง บ า น
แ ย้ ม ต ร ะ ก า ร ถ้ ว น ทั่ ว ทั้ ง หั ว ใ จ
เ ก็ บ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ซุ ก ไ ว้ . . ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
อ า จ ค รั้ ง ห นึ่ ง ข่ ม ต า น อ น . . ยั ง ห วั่ น ไ ห ว
เ ก ร ง บ า ง อ ย่ า ง เ ลื อ น ล า ง ด้ ว ย ห่ า ง ไ ก ล
ห า ก ที่ แ ท้ . . หั ว ใ จ ใ ช่ ห่ า ง กั น
เ ก็ บ ค ว า ม รั ก . . ซุ ก ไ ว้ ต ร ง ใ ต้ ห ม อ น
เ ป็ น ถ้ อ ย คำ อ ว ย พ ร ก่ อ น ห ลั บ ฝั น
จ า ก วั น นี้ . . เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น
อ า จ ไ ม่ นิ รั น ด ร์ . .เ พี ย ง ต ร า บ ที่ เ ร า นั้ น ยั ง ห า ย ใ จ
12 มกราคม 2551 19:17 น.
นางสาวใบไม้
คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม...
ว่ากันว่าคนหนึ่งคนจะเกิดมาเพื่อใคร..จึงต่างคนต่างค้นหา
จึงติดปีกให้หัวใจโบยบินออกเดินทางไปในห้วงกาลเวลา
วันแล้ววันเล่า..จนกว่าจะประสานสายตากับคนที่เกิดมาเพื่อเป็นของเรา
คุณเคยแปลกใจบ้างไหม...
ทั้งที่ร้อยคนเดินผ่านมาผ่านไปแต่เหตุใดหัวใจเรายังคงเงียบเหงา
คนแล้วคนเล่าที่เราไม่ทายทัก...ก่อนจะผ่านไปคล้ายสายลมที่บางเบา
แต่ครั้งใดที่หัวใจกลับว่างเปล่า..มักมีเงาใครอีกคนทอดมา
คุณเชื่อในศรัทธาแห่งรักบ้างไหม....
กี่คราวที่ความหวังพังเพไป..หากหัวใจยังไม่วายคะนึงหา
ว่าจะมีเพียงใครสักหนึ่งในหมื่นแสนคนที่ก้าวผ่านเข้ามา
เขาคนนั้นทำให้คุณรู้สึกได้ว่า..คนคนนี้แหละที่เฝ้ารอมาแสนนาน
คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม....
จะมีสักกี่ครั้งที่คุณจะแปลบตรงหัวใจ..เมื่อบางใครคนหนึ่งเดินผ่าน
จะมีสักกี่ครั้งที่ได้สบตาใครแล้วดอกไม้ในหัวใจพลันเบ่งบาน
และมีเพียงคนเดียวเท่านั้น..ที่ทำให้คุณอ่อนหวานได้อย่างไม่เคยเป็น
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
หน้าส่วนตัว
2290
