10 พฤศจิกายน 2553 22:11 น.

ชวน...ป๋วยปี่แปกอ

    ๏ ยามฝนตกน้ำท่วมคนอ่วมอก
แต่คางคกโลดแล่นมาเล่นฝน
อีกอึ่งอ่างเริงร่าสาละวน
ขี้ไก่หล่นกระเซ็นเหม็นกระเจิง

     ๏ จากหน้าฝนล่วงมาถึงหน้าหนาว
คู่หนุ่มสาวร่ายรำระบำเซิ้ง
ส่วนแก่เฒ่านั่งนิ่งร่วมผิงเพลิง
เด็กน้อยเบิ่งตาจ้องรอบกองไฟ

     ๏ แม่คะนิ้งเกาะกอดกับยอดหญ้า
ยิ่งนำพาหนาวเหน็บเกินเก็บไหว
กายสะท้านมานสะทกทั่วทุกวัย
มหันตภัยเมื่อคราวลมหนาวเยือน

     ๏ บ้างมีไข้ตัวร้อนต้องนอนแซ่ว
บ้างใจแป้วเพราะไอจนไส้เลื่อน
แต่น้ำใจไทยแท้มิแชเชือน
มอบให้เพื่อน  ชวนป๋วยปี่แปกอ

1591

love

comment

8 พฤศจิกายน 2553 22:15 น.

รัก หรือ ลวง

นางสาวพระอาทิตย์

     ๏ ไฉนเธอลงหลักมารักฉัน
ปักฐานมั่นใจกายมาหลายฝน
แม้นบางครั้งไร้สุขยังทุกข์ทน
สะบัดก้นเดินหนีเธอมิทำ

     ๏ หรือฉันสวยจนเธอละเมอหา
ผ่านเพลาลองลิ้มมิอิ่มหนำ
ฉันดุด่าว่าให้ถึงใจดำ
ยินเพียงคำตอบให้ถึงใจดี

    ๏  ฉันกระเง้ากระงอดตลอดศก
เธอยังยกโทษให้มิหน่ายหนี
ฉันกล่าวหามากมายมาหลายปี
เธอยังมีรอยยิ้มเอิบอิ่มทรวง

     ๏ ไฉนเธอลงหลักเฝ้ารักฉัน
ปักฐานมั่นมิแคลนความแหนหวง
หรือเธอรักฉันแน่ทั้งแดดวง
หรือเธอลวงฉันพ่าย...เพราะตายใจ

1534

love

comment

29 ตุลาคม 2553 22:41 น.

น้ำลาย...ร้ายกว่าน้ำท่วม

นางสาวพระอาทิตย์

     ๏ น้ำลายคนพ่นยามเมื่อน้ำท่วม
ยังประโยชน์ส่วนรวมกระนั้นหรือ
ดับทุกข์ได้ฉับพลันกระนั้นฤๅ
จึ่งกระเหี้ยนกระหือคอยถือความ

     ๏ สิ่งขาดตกบกพร่องจดจ้องติ
ไร้ดำริถ้วนถี่พูดผลีผลาม
ร้องแรกแหกกระเชอเผลอวู่วาม
สมองฟ่ามมาสู่มิรู้ตัว

    ๏ อคติต้นตอการต่อว่า
โทสจริตปิดตาย่อมตาถั่ว
โมหจริตปิดตาย่อมพร่ามัว
วิตกจริตคิดมั่วมัวระแวง

     ๏ คนทำงานมีสิทธิ์อาจผิดพลั้ง
ยิ่งคนชังโจษจันข่าวกลั่นแกล้ง
มือไม่พายคอยสร้างความคลางแคลง
เท้ายังแสร้งราน้ำทั้งความทุกข์

     ๏ น้ำลายคนพ่นยามเมื่อน้ำท่วม
ปนเปื้อนรวมเช่นจะเล่นสนุก
มิได้ศัพท์จับเอามาเคล้าคลุก
หมายปั่นปลุกสาดซ้ำพิษน้ำลาย