ที่รัก...ได้ยินบ้างไหม เสียงเพลงของความเหงา..เข้ามากระทบหัวใจ..จนอ่อนล้า นั่งมองหน้าต่าง..น้ำตาข้างใน..ค่อยๆรินไหลล้นมา เฝ้ากอดตัวเอง..ในคืนเหว่ว้า..ในเวลาที่ไร้ใจ ได้แต่มองเบอร์โทรศัพท์ตรงหน้า คงไม่มีใคร..มาคลายความเหนื่อยล้าหวั่นไหว คงมีเพียงเธอเท่านั้น..ที่ฉันอยากร้องไห้..บอกกล่าวเรื่องราวออกไป คงมีเพียงเธอ..ที่หัวใจ..โอบกอดเอาไว้..ในวันที่มีน้ำตา