4 กันยายน 2547 12:25 น.
นางฟ้าซาตาน
ขอความอบอุ่นในแววตา
มาช่วยลดความอ่อนล้าในตอนนี้
ฉันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน...คนดี
เมื่อใกล้วันที่เราต้องห่างไกลกัน
ขอความอ่อนโยนจากเธอได้ไหม?
มาลบล้างความอ่อนแอในหัวใจของฉัน
เผื่อไปถึงวันใดวันหนึ่งที่ฉันต้องอ้างว้างเงียบงัน
หัวใจไหวสั่น..ในวันที่ต้องไกลเธอ
ขอความห่วงใยทดแทนเวลาห่างหาย
ในวันวุ่นวาย..จะเหมือนมีเธออยู่ใกล้กันเสมอ
ให้เสียงกระซิบทุกลมหายใจ...คอยยืนยัน
..ว่าเรายังผูกพันนะเออ..
ไม่ได้เป็นเพียงอารมณ์ฝันเพ้อ..ในเวลาห่างไกล
ขอแค่นี้..ไม่ขออะไรมาก
ยามที่ต้องไกลจาก..ขอฝากหัวใจเอาไว้
วันใดที่เธอ..ไม่ต้องการดูแลหัวใจของฉันอีกต่อไป
โปรดส่งคืนกลับฝากไว้ในสายลมที่พัดมา
2 กันยายน 2547 09:46 น.
นางฟ้าซาตาน
คำขอโทษที่มาจากปากของคุณ
ทำให้หัวใจของฉันว้าวุ่นสั่นไหว
เรา..จบกันไปนานแล้วเกินกว่าจะใส่ใจ
ได้แต่สงสัย..ใยจึงเพิ่งเอ่ยปากบอกมา
ทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่มีทางกลับไปเหมือนเก่า
เรื่องราวของเรา..เลือนหายเกินค้นหา
ความรักที่เคยมีฝังไว้ในอดีต..เราต่างโบกมือลา
ความปวดร้าว..เป็นสิ่งไร้ค่า..เราเลือกที่จะไม่จดจำ
แล้ววันนี้..คุณกลับมาทำไม
หรือคิดว่า--แค่ขอโทษ--แล้วฉันจะเดินกลับไปในทางสายนั้น
แค่คำขอโทษ--คิดหรือว่าจะคืนความผูกพัน--
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในฝัน..
ที่จะลืมความเจ็บช้ำได้ด้วยคำขอโทษคำเดียว