14 มิถุนายน 2547 21:22 น.
นางฟ้าซาตาน
อยากรักเธอได้หมดหัวใจ
แต่เพราะยังไม่ลืมเขาไป..ฉันจึงทำไม่ได้
อยากให้เหตุการณ์ทุกอย่างกลับกลาย
ดูคล้ายๆ..มีเราเพียงสองคนอยู่บนเส้นทาง
เธอดีกับฉันเหลือเกิน
จนฉันไม่อาจบังคับให้หัวใจหมางเมินหรือเหินห่าง
มีเธออยู่ใกล้..รับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่ไม่จืดจาง
และทุกนาทีนั้นไม่รู้สึกอ้างว้างเลยสักครั้งเดียว
ฉันอยากหลอกตัวเองเหมือนกัน
ในทุกๆความฝัน..ฉันมีแต่เธอไว้แลเหลียว
ในทุกๆความรัก..มีแต่เราผูกพันข้องเกี่ยว
ในทุกๆหนทางจะมีเพียงเธอคนเดียวตลอดไป
จนวันนี้..เขาเดินกลับมา
ความรู้สึกที่ฉันตามหา..ไม่ได้จากไปไหน
และไม่ใช่ตัวเธอที่เป็นคนเติมเต็มให้หัวใจ
แต่เป็นเพราะใครคนนั้น..ที่เดินจากฉันไปในวันเวลา
ฉันจะบอกเธออย่างไรดี
จะจัดการกับรักที่เธอมี..ที่มอบให้ฉันเก็บรักษา
ฉันไม่ใช่คนใจร้าย..พอที่จะผลักไสและบอกลา
แต่ดูเหมือนว่า..ยิ่งปล่อยให้เนิ่นนานยิ่งทรมาณเราสามคน
10 มิถุนายน 2547 19:29 น.
นางฟ้าซาตาน
ผมเป็นผู้ชายอบอุ่น
เดินทางตามหาคุณจนพบความอ่อนไหว
ในท่าทางนิ่งๆดูไม่สนใจใคร
ด้วยธาตุแท้ที่อยู่ข้างในผมหลงไหลในความเป็นคุณ
ฉันแค่แสดงออกไม่เก่ง
ชอบทำให้ใครๆหวั่นเกรง..แท้ที่จริงหัวใจว้าวุ่น
ฉันแค่กลัวการถูกรักไม่ชอบรอลุ้น
ท่าทางที่แสดงออกมาเหมือนผลักไสคุณออกไปไกลๆ
บางครั้งความรักไม่ต้องใช้สมองมากนัก
ผมอยากบอกคุณว่าความรักไม่ต้องการเหตุผล
ขอแค่ใครคนหนึ่งมาเติมเต็มชีวิตให้คนอีกคน
ด้วยใจพร้อมฟันฝ่าคลื่นลมและสายฝนไปด้วยกัน
ฉันเกือบเสียคุณไป
เพราะความไม่ใส่ใจและอารมณ์หุนหัน
ขอโอกาสให้ฉันอีกครั้ง..ให้เราได้รักกัน
ต่อเติมความฝัน..รวมหัวใจกันด้วยความเข้าใจ
10 มิถุนายน 2547 15:01 น.
นางฟ้าซาตาน
ท่ามกลางความเหว่ว้าในคืนนี้
คิดถึงเธอเต็มที่จนหัวใจเริ่มหนาวสั่น
นอนลืมตาฟังเสียงลมหายใจในความเงียบงัน
ความมืดโรมรันบีบคั้นจังหวะหัวใจ
ยังคิดถึงกันบ้างรึเปล่า
เคยรับรู้ว่ามีใครนอนหนาวอยู่ที่นี่บ้างไหม
หรือความห่วงหา..ไม่อาจข้ามฟากฟ้าไกล
บางที..ความห่วงใยอาจตกหล่นไป..ตามเส้นทาง
เสียงฟ้าร้อง...กระทบหัวใจฉันจนเจ็บปร่า
ปลายลิ้นรับรสเจ็บชาจากน้ำตาในความอ้างว้าง
เสียงลมหายใจสะท้อนอารมณ์เปราะบาง
รอบกายไร้ร้างเคว้งคว้างไม่มีใคร
เพียงแค่ไม่มีเธออยู่เท่านั้น
แค่รอยร้าวแห่งความผูกพัน..ทำเอาฉันหวั่นไหว
ไม่เข้มแข็งพอ..ไม่อาจถอดถอนความรักไปจากหัวใจ
แล้วเมื่อไรกันหนอ..หัวใจจะฟื้นคืนชีวา
9 มิถุนายน 2547 17:59 น.
นางฟ้าซาตาน
หน้ากระดาษว่างเปล่า
ไม่รู้จะเขียนเรื่องราวใดๆลงไปในนั้น
นั่งจับปากกา..จมอยู่กับความเงียบงัน
นอนซบกระดาษ..ไหวหวั่น..เหงาใจ
มีเพียง..เสียงหยดน้ำสะท้อนดัง
สะเทือนใจ..ตอกฝัง..ให้หวั่นไหว
ไม่มีเรื่องราว..ไม่มีความทรงจำใดๆ
ดำเนินชีวิตเรื่อยไปด้วยหัวใจเฉื่อยชา
ลืมตามองลงบนพื้น
พยายามฟื้นคืน..พยายามค้นหา
หัวใจ..ไปอยู่ที่ใด..ในช่วงเวลา
รู้เพียงความเจ็บปร่า..กรีดลงมาบาดข้างใน
หลับไปเลยคงดีกว่า
เผื่อว่าจินตนาการจะเติมความอ่อนไหว
เดินทางไป..ส่งหัวใจเดินทางไกล
ขอแค่ฝันให้สุขใจ..ไม่อยากตื่นมารับความเป็นจริง
8 มิถุนายน 2547 14:24 น.
นางฟ้าซาตาน
วันนี้นอนตื่นสาย..หลับสบายถึงตอนเช้า
เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย..ในคืนนี้
ในฝัน..อบอุ่นด้วยความทรงจำและความรู้สึกที่ดี
แปรเปลี่ยนความคิดถึงที่มี..เป็นความถี่ของลมหายใจ
ภาพสองเราเดินเคียงกันบนชายหาด
ดวงดาวเกลื่อนกลาดแวะทักทายปุยเมฆใส
เราจับมือกัน..โอบกอด..ให้อุ่นไอ
ถ่ายเทความรักในหัวใจให้กันและกัน
และแล้ว..ทุกอย่างกลับเลือนหาย
ภาพของเรากลับกลายเป็นเพียงภาพฝัน
ความปวดร้าวลบรอยความผูกพัน
น้ำตากลบคืนวันของความสุขใจ
จะรอคืนวันเหล่านั้น
แม้ว่าจะมีสิ่งใดมากางกั้นทำให้หวั่นไหว
จะยังฝัน..และเฝ้ารอวันที่เรามีกันตลอดไป
ขอเพียงแค่..ให้หัวใจได้เก็บไว้รอกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
หน้าส่วนตัว
1820
