5 เมษายน 2547 13:07 น.
นางฟ้าซาตาน
รุ่งเช้าฟ้าสาง..
ดวงดาวทอแสงจางๆบนฟ้าใส
นั่งคุยกับเธอ..อยู่ตรงนี้ดูห่างกันแสนไกล
แต่เสียงของลมหายใจ..คอยเตือนไว้หัวใจเราใกล้กัน
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้
เวลาทั้งหมดที่มีไม่อาจทดแทนภาพฝัน
ยิ่งตัวเราห่าง...ความรู้สึกกลับยิ่งผูกพัน
ขอบฟ้าไม่อาจกางกั้นความคิดถึงที่ส่งไป
พักก่อนไหมคะ..คนดี
ถึงคนที่นี่จะไม่อยากนอนเท่าไหร่
แต่เป็นห่วง กลัวว่าเธอจะไม่สบายไป
เก็บความคิดถึงเอาไว้ คุยกันใหม่พรุ่งนี้
นอนหลับให้สบาย
ไม่ต้องพะว้าพะวงใจหาย..ถึงคนที่นี่
ฉันหอบรักฝากลมไปปรนนิบัติพัดวี
หวังให้เธอ..คนดี หลับฝันเย็นใจ
1 เมษายน 2547 00:40 น.
นางฟ้าซาตาน
โทรไปหาเธอหลายครั้ง
เสียงโทรศัพท์ดัง..แต่คนดีไม่ยอมรับสาย
หงุดหงิดหัวใจ..นั่งเป็นห่วงเธอแทบบ้าตาย
แต่ยังไม่วายต่อแล้วต่ออีกอยู่นั่นเอง
คราวนี้จะเป็นการต่อครั้งสุดท้าย
ถ้าเธอไม่รับสาย..
จะไม่ยอมให้ความน้อยใจมาข่มเหง
ยอมรับความเหงาหงอยด้วยหัวใจตัวเอง
คืนนี้คงต้องอยู่กับความวังเวงอีกเช่นเคย
ตรู๊ดๆๆ..สวัสดีว่าไงจ๊ะ
ผมนอนหลับ..ไม่ได้รับโทรศัพท์เพราะนิ่งเฉย
คิดถึงนะคะ..แต่ต้องไปทำงาน อย่างอนไปเลย
คืนนี้คงกลับช้าเหมือนเคยไม่ต้องกังวล
เท่านี้แหละคะที่รัก
ได้ยินเสียง..เท่านั้นก็คลายความสับสน
ดูแลตัวเองนะ..ขับรถอย่ารานรน
ประเดี๋ยวคนที่นี่จะนอนว้าวนไม่อุ่นใจ