2 ธันวาคม 2547 22:32 น.
นางฟ้าซาตาน
ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้
ขอแค่ความรักที่เธอมี..เท่าที่เธอให้ได้
ไม่ต้องผูกพัน..ไม่ต้องรักกันมากมาย
ขอแค่หลับตาอุ่นสบาย..ทุกครั้งที่ฝันถึงเธอ
ไม่ต้องคิดถึงกัน..ทุกวันก็ได้
ขอแค่ในวันเดียวดาย..เราจะยังมีกันและกันเสมอ
ไม่ต้องรักมากเท่าใครๆที่เธอเคยเจอ
ขอแค่เป็นคนสุดท้ายที่เธอฝันถึง..ก็พอใจ
ไม่ต้องห่วงใยตลอดเวลา
ขอแค่วันอ่อนล้า..ให้เธอรู้ว่ายังมีฉันอยู่ใกล้ๆ
ไม่ต้องกลัวว่า..เราจะรักกันน้อยลงไป
ขอแค่เราเชื่อใจ..ระยะทางไกลเท่าไหร่..เราจะไม่หวั่นเกรง
1 ธันวาคม 2547 01:01 น.
นางฟ้าซาตาน
ชุดกระโปรงสีขาวตัวเก่า
เก้าอี้ไม้สาน..นั่งเหงาอยู่หน้าบ้าน
ชิงช้าสีฟ้า..แกว่งไกวในวันวาน
เก้าอี้โยก..แผ่นไม้กระดาน..จานชามทุกใบ
ทุกอย่างในบ้านไม้หลังนั้น
ช่วยให้เราเติบโต..ผูกพัน..เต็มไปด้วยวันที่สดใส
อาจมีทะเลาะกันบ้าง..แต่ความผูกพันไม่เคยจืดจางไป
วันเวลาที่เก็บไว้..ยังอยู่ในหัวใจตลอดกาล
หากวันใดเธออ่อนล้าและเหนื่อยนัก
ยังมีเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความรัก ในวันอ่อนหวาน
ปลอบโยนหัวใจ..เปลี่ยนทุกวันเป็นวันดอกไม้ผลิบาน
ช่วยฉุดรั้งให้เธอเดินผ่าน..ด้วยวันวานของกาลเวลา
คงไม่มีอะไรมอบให้เธอในวันนี้
ความรักจะอยู่ที่นี่..ทุกนาทีที่เธอมองหา
ความห่วงใยจะคอยส่งไปถึงเธอตลอดเวลา
และอยากให้เธอรู้ว่า..
ภูมิใจตลอดมาที่เราได้เกิดเป็นพี่น้องกัน