7 พฤษภาคม 2551 14:42 น.
นางฟ้าซาตาน
ชอบฟังเวลาเธอบอกรัก
ฟังแล้วเหมือนให้หัวใจได้พัก..หายอ่อนล้า
ชอบบอกเธอเหมือนกัน..ทุกครั้งที่เอ่ยลา
เธอคงรู้สึกว่าเป็นเพียงความธรรมดา..ของทุกวัน
นานๆจะได้ฟังคำรักจากเธอสักครั้ง
ทุกคราที่ฟัง..เหมือนได้ย้อนคืนกลับไปในวันนั้น
เริ่มต้น...เริ่มเรียนรู้...เริ่มผูกพัน
ความเชื่อมั่นของกันและกัน...แบ่งปันคนละครึ่งใจ
แค่ชอบฟังเธอบอกรัก
คงไม่ทำให้เธอลำบากมากนักใช่ไหม
เราต้องห่างกัน...มีชีวิตที่ต่างไป
คำรักช่วยย่นระยะความไกล...ให้ไกล้เข้ามา
ฉันจะบอกรักเธอไปอย่างนี้
เพราะความรักที่มีไม่เคยทำให้ฉันหายเหว่ว้า
ความคิดถึงอาจไม่อบอุ่นเท่ารักที่เธอบอกมา
บางครั้งรักต้องสัมผัสได้ทั้งจากดวงตาและหัวใจ
29 เมษายน 2551 21:13 น.
นางฟ้าซาตาน
ถ้าครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นเจ้าคุณพี่
ฉัน..ขอเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะมีได้ไหม
เพราะอะไรใหม่ๆ...มักจะเป็นดวงใจ
เป็นคนที่เธอเก็บไว้ใกล้..กว่าใครๆที่แล้วมา
ฉันจะไม่ยอมเป็นคุณหญิงแย้ม
ที่ต้องเสียใจ...อยู่เรื่อยไปกับความเหว่หว้า
ต้องยอมทำเพื่อเธออยู่ตลอดเวลา
สิ่งที่ได้กลับมา เพียงค่าแค่ความเกรงใจ
ฉันคงไม่อาจเป็นคุณสาลี่
หรือนางบุญมีที่เธอกลับผลักไส
เมื่อหมดค่า...ฉันต้องเหมือนคนไร้ที่ไป
อยู่อย่างร้างไร้...ไม่มีตัวตน
และฉันจะไม่ยอมภักดี
ยอมทิ้งชีวิตที่มีบนความสับสน
เพื่อความกตัญญู...ต้องสู้อดทน
น้ำตาเอ่อล้นปะปนไปด้วยความทุกข์ใจ
และไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
ขอเป็นคนสุดท้ายของคำถาม..ของเธอได้ไหม
หยุดที่ฉัน...มีแค่ฉันตลอดไป
ความรักมีค่ามากกว่าแบ่งปันให้ใครต่อใคร..เหมือนท่านเจ้าคุณ
---------------------------------------------------------------
กำลังบ้าเรื่องนางทาส
ฮ่าๆๆๆๆๆ
8 เมษายน 2551 14:12 น.
นางฟ้าซาตาน
ทุกครั้งที่ต้องเอ่ยลา
น้ำตารินไหลลงมาไม่อาจฝืน
ได้แต่หลบหน้า กลืนก้อนน้ำตากลับคืน
ฝืนยิ้ม ทำหน้าระรื่น เก็บความขมขื่นไว้..ข้างใน
เพราะไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ
ไม่อยากสร้างข้อแม้ให้เธอหวั่นไหว
บอกตัวเอง..ต้องยอมรับ..ความเป็นไป
เมื่อเลือกที่จะรักบนความไกล..
..ต้องไม่ยอมให้หัวใจแพ้ระยะทาง
2 เมษายน 2551 20:14 น.
นางฟ้าซาตาน
วันหนึ่ง...รักคง...หมดไป
และเหลือไว้เพียงเยื่อใยเท่านั้น
เวลาผ่าน..สิ่งต่างๆเปลี่ยนแปรทุกวัน
ไม่มีอะไร..จีรังยั่งยืน
---------------------------------------------------------------
ถ้าหากต้องเลือก..เพื่อให้รัก
เธอจะหยุดหัวใจภักดิ์..ไว้ที่นี่ไหม
หรือจะเลือกเขา..คนที่เพิ่งไว้ใจ
คำตอบ...คือใคร...ช่วยบอกที
ฉันอาจเป็นแค่คนคุ้นเคย
ที่ถูกเธอละเลย...ทิ้งไว้ตรงนี้
เมื่อฉันไม่เข้าใจ...เธอก็ทิ้งไปหาคนที่แสนดี
ลืมเรื่องราวที่เราเคยมี..ที่เป็นมา
คำอ้าง เหตุผลร้อยพัน
ทุกความผิดคือฉัน...ที่ไม่สามารถรักษา
ความสัมพันธ์...จึงต้องจบ..และจากลา
ความผูกพันที่มีมา..จึงไม่เหลือคุณค่าใดๆ
เมื่อวันหนึ่งเธอรู้ซึ้งถึงความรัก
เธอบอกเขาไม่เคยรู้จัก..เท่ากับคนที่เธอเคยผลักไส
ขอกลับเป็นเหมือนเดิม...ขอให้ฉันกลับมาใส่ใจ
ฉันจะอยู่อย่างไร..เมื่อเราไม่ได้มีกันเพียงสองคน
ปล่อยฉันไปกับวันเวลา
ฉันไม่อาจทวงคืนถามหา...คำรักในความสับสน
ฉันก็เจ็บ...เขายิ่งเจ็บ...เพราะความมักง่ายของผู้ชายหนึ่งคน
ได้โปรด..หยุดความรักที่ปะปนไปด้วยน้ำตา
ที่ทุกอย่างต้องจบลงอย่างวันนี้
เพราะเธอไม่เคยพอดี...ไม่เคยหยุดตามหา
ไม่เคยมองฉัน...ว่าเป็นคนสุดท้ายของเวลา
ไม่เคยพอใจกับความสุขและเห็นคุณค่าของสิ่งใดๆ
คำภาวนาครั้งสุดท้าย
ขอให้เธอเข้าใจความหมาย...มีวันสดใส
ถ้าเธอพบเขา...ขอให้เป็นคนสุดท้ายของหัวใจ
หยุดการทำร้ายใครต่อใคร...ไปซะที
---------------------------------------------------------------
ตั้งแต่หลังปีใหม่มา
ได้พบเจอเรื่องราวร้ายๆของเพื่อนๆ
ในอุบัติเหตุของความรัก
ทุกคนมีสถานการณ์ที่ต่างกัน
ต้นสายปลายเหตุไม่เหมือนกัน
แต่....
ในความคล้ายคลึงของสาเหตุมีให้เห็นอยู่เพียงอย่างเดียว
นั่นคือ...ความไม่พอดี
มีคนเคยบอกว่า
ความรักเกิดได้เพราะปฏิกริยาทางเคมีในสมอง
และมันจะคงตัวอยู่ไปนาน ก็หายไป
แล้วอะไรที่จะเหลืออยู่...ถ้าไม่มีรักแล้ว
และจากส่วนหนึ่งของเพลงกันและกันที่บอกว่า
"มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย"
มันก็เป็นความจริงที่สุด...
เพราะจะให้รักอยู่ได้...คงใช้เพียงความรักไม่ได้เท่านั้น
ต้องใช้ความรู้สึกอีกมากมาย
และสิ่งที่สำคัญที่สุด
ถ้าเราไม่เคยรู้สึกว่า...รักที่อยู่ตรงหน้าเรา ณ ตอนนี้
เป็นรักที่ดีที่สุดแล้วล่ะก็...เราก็จะตามหาสิ่งที่ดีกว่าไปเรื่อยๆ
ไม่ว่ารักจะจากไปหรือคงอยู่
มันจะต้องเปลี่ยนแปลงสักวัน
ทางออกที่ดีกว่า...คือการตั้งสติและยอมรับไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
รวมทั้งเรียนรู้ว่าเราได้อะไรมาบ้าง และต้องเสียอะไรไปบ้าง
ใช่รึเปล่า???
------------------------------------------------------------------------
28 มกราคม 2551 18:52 น.
นางฟ้าซาตาน
เรื่องราวที่เราต่างพบเจอ
ถูกแบ่งปันให้กันเสมอในวันว่าง
อาจต้องห่างกัน...ยืนอยู่บนคนละเส้นทาง
ไม่เคยรู้สึกอ้างว้าง แม้สักนาที
อาจสัมผัสความเหงาบ้างเท่านั้น
แต่ไม่อาจทำให้ไหวหวั่นมากไปกว่านี้
เวลาที่โหยหา..แค่หลับตาลง..คิดถึงเธอ..คนดี
ความอบอุ่นมาแทนที่..น้ำตาที่เคยมี...จางหายไป
เธอ..จะเป็นเหมือนกันหรือเปล่า
ในทุกๆเรื่องราว...เธอยังมีฉันอยูใช่ไหม
ทุกนาทีที่ผ่าน...ทุกเส้นทางที่ต้องพบเจอกับใคร-ใคร
เสี้ยววินาทีของหัวใจ..เป็นของเราใช่หรือไม่..อยากรู้จัง
**ไม่ได้เข้ามาซะนาน...งานยุ่งมากเลยค่ะ
ฝากมาบอกว่า...คิดถึงเสมอๆนะคะ**
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
หน้าส่วนตัว
1047
