1 เมษายน 2547 00:40 น.
นางฟ้าซาตาน
โทรไปหาเธอหลายครั้ง
เสียงโทรศัพท์ดัง..แต่คนดีไม่ยอมรับสาย
หงุดหงิดหัวใจ..นั่งเป็นห่วงเธอแทบบ้าตาย
แต่ยังไม่วายต่อแล้วต่ออีกอยู่นั่นเอง
คราวนี้จะเป็นการต่อครั้งสุดท้าย
ถ้าเธอไม่รับสาย..
จะไม่ยอมให้ความน้อยใจมาข่มเหง
ยอมรับความเหงาหงอยด้วยหัวใจตัวเอง
คืนนี้คงต้องอยู่กับความวังเวงอีกเช่นเคย
ตรู๊ดๆๆ..สวัสดีว่าไงจ๊ะ
ผมนอนหลับ..ไม่ได้รับโทรศัพท์เพราะนิ่งเฉย
คิดถึงนะคะ..แต่ต้องไปทำงาน อย่างอนไปเลย
คืนนี้คงกลับช้าเหมือนเคยไม่ต้องกังวล
เท่านี้แหละคะที่รัก
ได้ยินเสียง..เท่านั้นก็คลายความสับสน
ดูแลตัวเองนะ..ขับรถอย่ารานรน
ประเดี๋ยวคนที่นี่จะนอนว้าวนไม่อุ่นใจ
31 มีนาคม 2547 02:59 น.
นางฟ้าซาตาน
ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
ทำไม..เฝ้ารอคอยแต่คนที่อยู่ในความฝัน
ในความจริงแล้ว..เธอกับฉันแทบจะไม่รู้จักกัน
ทำไมฉันต้องเชื่อมั่นกับการรอคอย
บ่อยๆที่คิดว่าตัวเองบ้า
ที่หลงเพ้อละเมอหาถึงเธออย่างถดถอย
และรู้สึกเลื่อนลอย...
ปลดปล่อยหัวใจไปกับฟากฟ้าไกล
แต่ทุกครั้งจะบอกกับตัวเองว่า
นี่แหละคือความรัก
ที่ไม่ได้เกิดจากการรู้จักชิดใกล้
แต่เกิดจากความห่วงหาที่ทำให้ทุกอย่างดำเนินไป
ดูคล้ายหวั่นไหวแต่มั่นคง
30 มีนาคม 2547 00:17 น.
นางฟ้าซาตาน
โอบกอดความเหว่ว้า
บอกกับตัวเองว่า..ยังมีแสงดาวเป็นเพื่อนฉัน
โอบกอดความเงียบงัน
เสียงลมเหงาๆยังอยู่ด้วยกันไม่ห่างไป
เพียงแค่ไม่มีเธอ
เสียงจากปีกผีเสื้อก็ทำเอาหวั่นไหว
ที่ยืนหยัดอยู่ได้ไม่ใช่เพราะจากแรงใจ
แต่เป็นเพราะความเชื่อมั่นจากความไกล
กอดประคองฉันไว้ตลอดมา
28 มีนาคม 2547 14:31 น.
นางฟ้าซาตาน
ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้
จู่ๆก็คิดถึงเธอขึ้นมากระทันหัน
ทุกครั้งที่คิดถึงคือเวลาที่หัวใจไหวสั่น
และไม่อาจอธิบายได้ว่ามันเกิดจากอะไร
คงเป็นเพราะต้องเจอกับอะไรมามาก
และเธอคือคนที่ทำให้ทุกอย่างสดใส
นึกถึงเธอที่ไร..ขวากหนามข้างหน้าก็หายไป
แถมด้วยกำลังใจ..เพื่อก้าวต่อไปอย่างมั่นคง
28 มีนาคม 2547 02:57 น.
นางฟ้าซาตาน
มีคนเคยถามฉัน
ถ้ารักใครสักคนต้องมีเหตุผลไหม
สำหรับคนอื่นอาจมี
แต่กับฉันอยู่ที่ความรู้สึกกับหัวใจ
ที่ทำให้ทุกอย่างก่อเกิดเป็นสายใยขึ้นมา
ถ้าความรักจะต้องใช้เหตุผล
เธอคือคำตอบที่ฉันคอยติดตามค้นหา
เพียงสบตาครั้งแรก...รู้ทันที
เธอคือเหตุผลที่ฉันต้องการตลอดมา
หวังไว้สักเวลา..ฉันอาจเป็นเหตุผลที่เธอตามหาอยู่เช่นกัน