6 กันยายน 2547 10:14 น.
นางฟ้าซาตาน
ม อ บ ใ ห้ ฟ้ า สี ค ร า ม ด้ ว ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง
ท้องฟ้ายังคงมีสีฟ้าเหมือนกับวันนั้น
ดวงตะวันยังคงส่งความอบอุ่นมาให้เสมอ
คล้ายๆเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเธอ
เริ่มต้นจากสิ่งธรรมดาไม่เลิศเลอ..และยังคงดำเนินต่อไป
เธอเหมือนสายลมในความว่างเปล่า
ฉัน..อบอุ่นทุกคราวเมื่อได้สัมผัสสายลมอ่อนไหว
ตลอดเวลา..สายลมที่พัดมา..ทำให้รู้ว่ายังมีใครห่วงใย
รับรู้ได้เสมอว่าเธอยังอยู่เคียงใกล้..ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
มิตรภาพของเราเริ่มต้นอย่างไม่มีจุดจบ
ยิ่งเรียนรู้ยิ่งค้นพบ..คำตอบที่ไม่มีคำถาม
ความผูกพันที่เกิดขึ้นมา..เปลี่ยนโลกใบเล็กของฉันให้งดงาม
ในทุกโมงยาม..เธอยังคอยอยู่เคียงข้างด้วยความจริงใจ
4 กันยายน 2547 12:25 น.
นางฟ้าซาตาน
ขอความอบอุ่นในแววตา
มาช่วยลดความอ่อนล้าในตอนนี้
ฉันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน...คนดี
เมื่อใกล้วันที่เราต้องห่างไกลกัน
ขอความอ่อนโยนจากเธอได้ไหม?
มาลบล้างความอ่อนแอในหัวใจของฉัน
เผื่อไปถึงวันใดวันหนึ่งที่ฉันต้องอ้างว้างเงียบงัน
หัวใจไหวสั่น..ในวันที่ต้องไกลเธอ
ขอความห่วงใยทดแทนเวลาห่างหาย
ในวันวุ่นวาย..จะเหมือนมีเธออยู่ใกล้กันเสมอ
ให้เสียงกระซิบทุกลมหายใจ...คอยยืนยัน
..ว่าเรายังผูกพันนะเออ..
ไม่ได้เป็นเพียงอารมณ์ฝันเพ้อ..ในเวลาห่างไกล
ขอแค่นี้..ไม่ขออะไรมาก
ยามที่ต้องไกลจาก..ขอฝากหัวใจเอาไว้
วันใดที่เธอ..ไม่ต้องการดูแลหัวใจของฉันอีกต่อไป
โปรดส่งคืนกลับฝากไว้ในสายลมที่พัดมา
2 กันยายน 2547 09:46 น.
นางฟ้าซาตาน
คำขอโทษที่มาจากปากของคุณ
ทำให้หัวใจของฉันว้าวุ่นสั่นไหว
เรา..จบกันไปนานแล้วเกินกว่าจะใส่ใจ
ได้แต่สงสัย..ใยจึงเพิ่งเอ่ยปากบอกมา
ทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่มีทางกลับไปเหมือนเก่า
เรื่องราวของเรา..เลือนหายเกินค้นหา
ความรักที่เคยมีฝังไว้ในอดีต..เราต่างโบกมือลา
ความปวดร้าว..เป็นสิ่งไร้ค่า..เราเลือกที่จะไม่จดจำ
แล้ววันนี้..คุณกลับมาทำไม
หรือคิดว่า--แค่ขอโทษ--แล้วฉันจะเดินกลับไปในทางสายนั้น
แค่คำขอโทษ--คิดหรือว่าจะคืนความผูกพัน--
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในฝัน..
ที่จะลืมความเจ็บช้ำได้ด้วยคำขอโทษคำเดียว
30 สิงหาคม 2547 13:21 น.
นางฟ้าซาตาน
นั่งนับจังหวะหัวใจเต้นดัง
หลับตาย้อนคืนความหลังในวัยสดใส
อยากกลับไปเป็นเด็กตัวเล็ก..
ดำเนินชีวิตได้อย่างไม่คิดอะไร
มีเสียงหัวเราะให้ใครต่อใคร..สนุกสนานไปวันๆ
ในคืนวันเหล่านั้น..ฉันพบความรักมากมาย
ฉันถูกรักและได้รัก..ต่อเติมชีวิตอย่างมีสีสัน
มองไปทางใด..พบผู้คนมากมายให้ผูกพัน
โอบกอด..ปกป้อง..ประคองฉันให้พบแต่สิ่งที่ดี
ยิ่งเติบโต..ฉันกลับยิ่งรู้สึกอ้างว้าง
ผู้คนและความรักที่เคียงข้างเริ่มห่างหายหลีกหนี
ความเหน็ดเหนื่อยทำให้รู้สึกเงียบเหงาได้ในบางที
และในบางเวลา..
ฉันอยากหลับตากลับไปหาความทรงจำที่เคยมีให้อุ่นใจ
--รู้สึกไหม?..ว่าบางครั้ง
ยิ่งชีวิตเดินทางไปไกลเท่าไหร่
คนที่รักเรากลับยิ่งน้อยลง
นั่นอาจเป็นเหตุผลหนึ่ง
ที่ทำให้เราต้องค้นหา..ไขว่คว้าใครสักคน
เพื่อให้เขาอยู่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
..และเพื่อร่วมเดินทางไปกับเรา--
28 สิงหาคม 2547 12:16 น.
นางฟ้าซาตาน
ไม่อยากเสียเธอไป
ฉันไม่อาจรั้งเธอไว้ด้วยคำพูดแบบนั้น
ไม่ต้องการคำสัญญาเพื่อผูกพัน
ไม่อยากให้เรารักกันด้วยการฝืนใจ
ร้องไห้เสียงสั่นบอกเธอไปว่ารักมาก
ตัดพ้อ..ออกมาเธอไม่เคยรู้หรอกว่ารักเธอมากแค่ไหน
เพราะทุกครั้งที่เอ่ย..เธอจะสงสัยว่าวันนี้ฉันดูแปลกไป
คล้ายๆคำรักที่ฉันพูดไว้เป็นแค่ความเลื่อนลอย
**********
เพราะมีเธออยู่ในชีวิตวันนี้
ทำให้รู้ว่าคืนวันที่มี..ฉันเคยอ้างว้างขนาดไหน
ครั้งหนึ่งเคยตื่นขึ้นมากับความว่างเปล่าไม่มีใคร
ใช้ชีวิตอยู่..ให้ผ่านไปอีกหนึ่งวัน
เพราะวันที่มีเธออยู่ตรงนี้
ทำให้รู้ว่าช่วงชีวิตหนึ่ง..บางทีฉันไม่เคยมีความฝัน
ตื่นขึ้นมาทักทายความว่างเปล่า..ยิ้มให้กับความเงียบงัน
ไม่มีใครให้ผูกพัน..เหว่ว้า..หนาวสั่น..บางเวลา
ในวันนั้นฉันชาชินกับความเดียวดาย
อดทน..ไม่เคยเบื่อหน่าย..ไม่มีเวลาให้โหยหา
จนวันหนึ่งที่เธอเดินเข้ามา
จากความรู้สึกที่เคยชินชา..
ทำให้ฉันรู้ว่าไม่อาจทนได้ถ้าไม่มีเธอ
ไม่อยากกลับไปเปล่าเปลี่ยวอย่างวันนั้น
เพิ่งรู้ว่า..ในความไม่ไหวหวั่น..ฉันกลับมีน้ำตาอยู่เสมอ
ทรมาณอย่างไม่มีใคร..หัวใจคงรับได้..ถ้าไม่เจอะเจอ
..ทุกเช้าที่ได้คิดถึงเธอและรู้ว่ายังมีใครให้ผูกพัน..
***********
หน้าส่วนตัว
1318
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนางฟ้าซาตาน
