เสียงเพลงเหงาแทรกผ่านลานใจร้าว ค่ำคืนนี้ไร้ดาวแพรวพราวแสง เหมือนชีวิต ลมหายใจใกล้หมดแรง เหมือนห้วงน้ำเหือดแห้งไร้ธารา หนึ่งชีวิต ทำไมต้องทนเช่นนี้ บาดแผลเท่าที่มีช่างหนักหนา ต้องผ่านบททดสอบอีกกี่ครา ถึงจะมีคนเห็นค่าในตัวตน ได้แต่พร่ำรำพันอย่างโดดเดี่ยว ทอดอาลัยคนเดียวอย่างสับสน หวังไว้เพียงสักวันฝันวกวน จะชัดเจนคลายหม่นบนความจริง
หน้าส่วนตัว
909
