2 มิถุนายน 2550 23:07 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เจอหน้ากันทุกวัน
แต่ในใจฉันกลับรู้สึกห่างไกล
ได้มองหน้าเธออยู่ใกล้ๆ
แต่ทำไมดูเหมือนฉันไม่มีตัวตน
ฉันเป็นอะไร..สำหรับเธอ
ยังคงเป็นดอกไม้ในใจเสมอของเธออยู่ไหม
หรือเป็นแค่คนที่เดินผ่านมาแล้วผ่านไป
ไม่มีอะไรก็เป็นแค่คนๆนึง
ฉันยังเป็นคนรักของเธออยู่รึเปล่า
ทำไมถึงได้ปล่อยให้ฉันเหงาอย่างนี้
ถึงไม่ได้คุย ก็ส่งสายตามหากันบ้างคนดี
ฉันคนนี้คิดมาก...จนจะขาดใจ
ถ้าไม่คุยกันก็ได้
เพียงแต่แสดงให้ฉันรู้ว่าตัวเองมีความหมายได้ไหม
ให้เห็นว่าเธอรักฉันไม่เปลี่ยนไป
ให้คุ้มกับที่ใจทั้งใจที่ฉันให้เธอ...
ปล.ให้แด่ทุกๆคนที่ไม่ค่อยจะแคร์ในความรู้สึกของคนที่รัก
เพลงๆนี้มีความหมายดีมากๆค่ะ
2 มิถุนายน 2550 12:25 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ก็ไม่รู้จะพูดกับเธอยังไง
ให้เธอเข้าใจถึงความรู้สึกของฉัน
ไม่เข้าใจว่าจะพูดอย่างไรกัน
เพื่อปรับความเข้าใจให้ตรงกันซะที
เธอชอบคิดว่าฉันไม่ได้รัก
ทั้งที่เต็มใจสมัครเป็นคนรักของเธอแท้ๆ
ทำไมชอบคิดว่าฉันจะไม่เหลียวแล
ทั้งที่ฉันก็เต็มใจแคร์เธอเสมอมา
ทุกๆวันของฉันก็มีแค่เธอ..เท่านั้น
จะทำอะไรบ้างก็นึกถึงกันเสมอ..
อย่าเลย อย่าพยายามคิดว่าฉันไม่รักเธอ
เพราะมันไม่มีวัน....เปลี่ยนใจจากเธออยู่แล้ว
2 มิถุนายน 2550 12:03 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ความรู้สึกของเธอ..มันเปลี่ยนไป
จะมายึดติดอะไรอยู่กับคนเก่า
จะยังมียื้อทำไม...คำว่าเรา
ก็ตอนนี้มันถึงคราวที่จะต้องเปลี่ยนแปลง
ไม่ต้องบอกกันอีกแล้วว่า...เธอรักฉัน
ก็เพราะรู้ว่ามัน..คงจะกลับไปเป็นอย่างเดิมไม่ได้
อย่าหลอกตัวเองว่ายังจะเหลือใจ
เธอพูดความจริงฉันยังจะดีใจกว่าบอกว่ารักกัน
บอกมาเถอะคนดี
อย่าโกหกตัวเองอย่างนี้จะได้ไหม
ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บ
จะไม่เหลือใคร
แต่ฉันก็ดีใจที่เธอเคยรักกัน
..คำว่ารัก ถ้าไม่ได้พูดออกมาจากใจ มันก็ไม่ซึ้งหรอก..
หน้าส่วนตัว
895
