27 กันยายน 2555 21:10 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ไม่รู้อะไรดลใจ
ให้ตัวฉันได้ก้าวเข้ามาตรงนี้
ทั้งที่ห่างหายไปหลายปี
ได้กลับมายืนอยู่ตรงที่ฉันเกือบจะลืมไป
ว่าเป็นสิ่งที่เคยใฝ่ฝัน
แต่ฉันกลับพักเป้าหมายมันเอาไว้
เปิดกลับมาดู..ความรู้สึกอบอุ่นก็ยังเต็มหัวใจ
ไม่ว่าเมื่อไหร่กลับมาทำให้ยิ้มได้ทุกที
คิดถึงเธอมากนะบ้านกลอน
ทุกครั้งที่ได้ย้อนกลับมาตรงนี้
ไม่รู้จะมีใครจำได้มั้ยนะ..นางพยาบาลตัวเล็กตัวน้อย
..ที่นานๆจะแอบมาที
ห่างหายไป2-3ปี..อยากกลับมาตะโกนว่า
คิดถึงที่สุดเลยยยย
:"))
7 สิงหาคม 2553 12:51 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นยังไง
เธอจะยังคงอยู่ไหม..อยู่ดีรึเปล่า
ยังไม่รู้ว่าจะมีต่อไปไหม..คำว่าเรา
ยากเกินจะคาดเดา..เกินกว่าจะเข้าใจ
แต่ที่ฉันรู้คือว่าวันนี้
เธอยังคงเป็นคนที่แสนดีมากกว่าคนไหน
ถึงไม่ใช่ดีที่สุด...แต่ก็ดีพอสำหรับหัวใจ
วันข้างหน้าจะเป็นยังไง...
จะดีหรือไม่..
วันนี้ยังอยู่ใกล้ๆ..แค่นี้ก็พอ
รักนะคะบ้านกลอน
นางพยาบาลตัวน้อยกลับมาแล้ว
แล้วก็รักนะคะ
แรงบันดาลใจจากคนๆนึง
5 สิงหาคม 2552 21:53 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
หวั่นไหว...เมื่อสบตา
ไม่เจอหน้า..ก็แอบคิดถึง
เธอ..แอบอยู่ในความคิด..แอบอยู่ในห้วงคำนึง
หน้าเธอ..แอบดันดึง..เข้าสมองเรื่อยมา..
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร..
ไม่เข้าใจ..ทำไมถึงอยากเจอหน้า
แอบมอง..แอบหลบตา..
อามรณ์ไม่คงเส้นคงวา...ตามเวลาที่ได้เจอเธอ
มันคืออารมณ์แบบไหน..
ไม่เข้าใจ..ทำไมถึงต้องพร่ำเพ้อ..
เฝ้าถามตัวเอง..ทำไมถึงต้องอยากเจอ..
หรือว่าคำตอบที่พบเจอ..คือรักเธอ..ใช่ไหม..คนดี
28 เมษายน 2552 20:00 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
หัวใจมันยังคงเจ็บช้ำ
ความทรงจำมันยังย้อนเรียกหา
ยาก..ลำบากในการข่มตา
เหมือนที่เคยผ่านมา..ทำเหมือนมันไม่มีอะไร
ความทรงจำดีๆคอยกรีดเป็นแผล
อ่อนแอ..ยากเกินจะรับไหว
แต่ทำเกินกว่านี้..ก็ไม่ได้อะไร
ทำไปมากมาย..ก็ไม่ได้ใจเธอคืน
ได้แต่ปล่อยให้เวลาเดินผ่าน
ทุกข์ทนทรมานเกินจะฝืน
ลำบากยากเย็น..ได้แต่กล้ำกลืน
นั่งยืนเดินนอนอยู่บนทางทุกเดียวดาย..
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:19 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ยังคิดถึงเธอเหมือนก่อน
มองยอกย้อนกลับไปยังวันเก่า
นึกถึงสิ่งที่เคยมี..ระหว่างเรา
ที่ตอนนี้มันจมใต้ภูเขา........รักเราเก่าเกินไป
รักมันสลายกลายเป็นฝุ่น
ไม่เหมือนรักของเธอที่ยังคงคุกกรุ่นใช่ไหม..
เธอ..กับรักใหม่..ตื่นตา..ตื่นใจ
ฉันกับรักที่สลายไป..ไม่เหลือเลย
หน้าส่วนตัว
2227
