29 พฤศจิกายน 2547 14:27 น.
นางนาคน้อย
อยากเจอเธอ ทุกวัน ในตอนเช้า
อยากให้เธอ ร่วมกินข้าว ในตอนสาย
อยากให้เธอ ไปเที่ยวด้วย ในตอนบ่าย
อยากให้เธอ หลับสบาย ตอนกลางคืน
รักเธอจัง อยากบอก ให้เธอรู้
แต่คิดดู ก็กลัวเธอ จะขัดขืน
จึงเก็บไว้ ในใจ ทุกค่ำคืน
แม้อยากบอก ก็ต้องยืน ไม่กล้าคุย
25 พฤศจิกายน 2547 20:47 น.
นางนาคน้อย
อยากได้เธอ มาแนบ กายชิด
อยากให้เธอ มาร่วมชิด พิสมัย
อยากให้เธอ รับผมไป อยู่ในใจ
อยากให้เธอ ไม่มีใคร นอกจากผม
ให้เธอมี ความสุข ในชีวิต
ให้เธอมี ความคิด ที่สุขสม
ให้เธอมี ปัญญา ที่แหลมคม
ให้เธอมี อารมณ์ ที่ดีงาม
เธอไม่รู้ ว่ามี คนคิดถึง
เธอไม่รู้ ว่าคนนึง คอยเฝ้าถาม
เธอไม่รู้ ว่าคิดถึง ทุกโมงยาม
เธอไม่รู้ ว่าติดตาม คอยดูเธอ
รู้บ้างไหม ว่ามีคน อยากอยู่ใกล้
รู้บ้างไหม ว่าใคร นั้นผลั้งเผลอ
รู้บ้างไหม ว่ามีคน หลงรักเธอ
รู้บ้างไหม ว่าอยากเจอ เธอจริงจริง
24 พฤศจิกายน 2547 13:57 น.
นางนาคน้อย
อยากพบเธอ คนนั้น อีกสักครั้ง
เพราะว่ายัง ไม่ได้คุย ได้ไต่ถาม
อยากจะเจอ เธอคนนั้น ทุกโมงยาม
เพียงอยากถาม ว่าเธอนั้น ชื่ออะไร
นี่ตัวผม มันเป็น อะไรเนี่ย
ใจละเหี่ย ห่อเหี่ยว น้ำตาไหล
นี่ตัวกู ตัวของกู เป็นอะไร
ใครก็ได้ กรุณา บอกผมที
23 พฤศจิกายน 2547 20:42 น.
นางนาคน้อย
ผมนักกลอน มือใหม่ ใช่รุ่นเก๋า
ภาษาไม่ พริ้มเพรา อย่าถือสา
ใช้ความรู้ ที่ได้ ร่ำเรียนมา
เพื่อแต่งกลอน วอนว่า ความในใจ
นามปากกา ผมคือ นางนาคน้อย
ผมยังด้อย ความคิด วินิจฉัย
ขอฝากชื่อ ของผม ไว้ในใจ
ถ้าพลาดพลั้ง ประการใด โปรดตักเตือน
หน้าส่วนตัว
1302
