26 พฤศจิกายน 2546 09:46 น.
นาคา
ทุ่มเทกับความรักไม่รู้เท่าไร
ทุกอย่างที่ทำไป ไม่รู้จะมีค่า
ให้เธอนั้นหัน มาเมตตา
กับสิ่งที่ชายบ้าๆ คนนี้ทำลงไป
ดูแล ห่วงใยอยู่ทุกเมื่อ
ช่วยเหลือ ทุกสิ่งที่ทำได้
คิดถึงเมื่อยามอยู่ห่างไกล
แต่ไม่รู้เมื่อไร ถึงจะได้ ใจเธอ
26 พฤศจิกายน 2546 09:40 น.
นาคา
วันก่อนเธอยังคงเป็นเพื่อน
ที่คอยทักเตือนยามฉันเผลอ
เฉฉัยด้วยความที่รักเธอ
ให้ฉันหยุดคิดไว้นิดหนึ่ง
วันวานเธอเป็นยิ่งกว่าเพื่อน
มันเหมือนทุกลมหายใจมีแต่ความคิดถึง
ไม่ยอมห่างไกลใครคำนึง
สองเหมือนหนึ่งดวงใจเดียว
วันนี้เธอหายไปไหน
ทิ้งฉันเอาไว้ให้โดดเดี๋ยว
ไม่เหลือภาพวันเก่าแม้สักนิดเดียว
จะเหลียวหาอย่างไรก้อไม่เจอ
หน้าส่วนตัว
727
