8 ธันวาคม 2546 11:42 น.
นาคา
แต่วันหนึ่งวันใดถ้าใจฉัน
ลืมผู้หญิงคนนั้นลงไปได้
ฉันจะมอบความรักความห่วงใย
ของฉันให้เธอคนนี้เพียงคนเดียว
แต่ขอเถอะตอนนี้ขอฉันพัก
กับเรื่องราวความรักสักปะเดี๋ยว
ฉันอยากอยู่ลำพังเพียงผู้เดียว
ยังไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด
ความหวังดีที่เธอมอบให้ฉัน
ตัวฉันเองจะขอเก็บมันเอาไว้
ไว้วันหนึ่งันที่ฉันพร้อมเมื่อไร
จะมอใจรักแท้ให้แก่เธอ
6 ธันวาคม 2546 11:26 น.
นาคา
อย่าเลย...อย่าทำให้ฉันรู้สึกว่า
ตัวฉันเองมีค่ามากกว่านี้
ทุกถ้อยคำเธอบอกฉันเป็นคนดี
เธอรู้ไหมภายในนี้ฉันทุกข์ทน
เพราะฉันไม่ได้เป็นเช่นเธอคิด
ฉันคงผิดที่ทำให้เธอสับสน
หลอกเธอให้ตายใจอย่างแยบยล
แท้จริงคนอย่างฉันนี้สุดเลว
อยากขอบคุณความหวังดีที่มีให้
ความห่วงใยที่ช่วยดึงฉันจากห้วงเหว
แผลใจฉันที่ไหม้ผองจากเพลิงเปลว
ชายคนเลวได้เธอช่วยรักษาใจ
แต่...............
1 ธันวาคม 2546 16:36 น.
นาคา
ฉันใช้เวลา 2 ปี ทำทุกอย่างเพื่อเธอ
ทำทุกอย่างที่ฉันเห็นว่าฉันทำให้เธอได้
2 ปีมันอาจจะยังน้อยไปสำหรับคนที่เป็นผู้รับอย่างเธอ
แต่ 2 ปีสำหรับผุ้ให้อย่างฉันมันเหมือนนาน
นานจนฉันไม่อาจจะทนมันต่อไปได้อีกแล้ว
เพราะว่า....ฉันไม่เคยได้รับความรู้สบายใจ
แม้แต่สักครั้งที่ทำ...............
ฉันอาจต้องการมากไป
ฉันอาจไม่ใช่คนดี
ที่จะรัก และยอมทำเพื่อคนที่ฉันรัก
โดยไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน.....
..........
ฉันก็มนุษย์คนหนึ่ง
ที่มีความต้องการเหมือนกัน
หากวันนั้นเธอแสดงให้ฉันรับรู้ว่า
เธอพอใจและยินดีกับสิ่งที่ฉันทำเพื่อเธอ
วันนี้ฉันคงไม่คิดจะเดินจากเธอไป
.......
แต่มันสายไปแล้วที่รัก
วันนี้ฉันเดินออกมาแล้ว
ออกไปตามเส้นทางใหม่ที่ฉันเลือก
ขอโทษ ที่ไม่อาจบอกลาและจากมาอย่างนี้
แต่ถ้าวันใด ความรู้สึกที่ฉันมี คิดถึงเธอคนดี
แล้วฉันจะกลับไป
1 ธันวาคม 2546 16:33 น.
นาคา
ณ กลางทะเลทรายอันร้อนแล้ง
จะมีสักกี่แห่งที่ชุ่มชื้น
อุณหภูมิผันต่างกลางวันและกลางคืน
เหมือนใจคนบนผืนโลกอันกว้างไกล
ณ กลางใจของคนอันร้อนลุ่ม
เหมือนไปลวเพลิงไฟสุ่มให้หวั่นไหว
จะหาความชุ่มชื้นจากแหล่งใด
มาดับไฟกลางใจให้บรรเทา
ทั้งกลางใจและกลางทะเลทราย
เพียงลมพัดผ่านไปคงคลายเหงา
ดับความร้อนผ่อนความแล้งให้บรรเทา
ให้ลืมเศร้า ลืมทุกข์ ไปเสียที
26 พฤศจิกายน 2546 09:50 น.
นาคา
คืนวันที่ล่วงไป
มันได้พาหัวใจของฉันหายไปตามกาลเวลา
ความห่างเหินที่เรามีให้กัน
ดูเหมือนมันจะทำให้ความสันพันธ์และความรู้สึกที่มีต่อเธอนั้น
ลดน้อยลงไปด้วย
ยิงนานเท่าไร ความรู้สึกคิดถึงที่เคยมีอยู่มากล้นในหัวใจ
มันกลับลดลงจนแทบจะไม่เหลือร่องรอยให้เห็นอีกแล้ว
เธอหายไป หายไปพร้อมกับความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กับฉัน
แล้ววันนี้เธออยู่ไหน
เธอรู้ไหมว่าเธอได้ทำให้ฉันรู้สึกกับเธออย่างนี้
รู้สึกว่าเธอไม่มีค่าที่ให้ฉันคิดถึงและเฝ้ารอ
ถ้าเป็นไปได้
ฉันอยากย้อนวันเวลา
กลับไปตรงนั้นอีกครั้ง
ตรงที่เคยมีเราสองคน
แต่....ฉันจะไม่ขอเลือกทำอย่างวันนั้น
ฉันจะขอเอาหัวใจของฉันกลับคืนมา
มาไว้กับตัวฉัน
ช่วยฉันได้ไหมสายลม
ฉันพัดเอาความรู้สึกที่ฉันมีกับเธอในวันนี้ห่างหายไป
แล้วช่วยพัดพาหัวใจของฉันคืนมา
หน้าส่วนตัว
654
