7 สิงหาคม 2551 10:03 น.

"ไร้ปีกบิน"

นาคะพรรณ

มองวิหคโบยบินเกิดจินตนา

บนนภากว้างไกลใจคิดถึง

ปิดตาลงสูดหายใจคิดคำนึง

รวมเป็นหนึ่งกับนกน้อยล่องลอยไป

   
   เส้นขอบฟ้าแสนไกลจะไปหา

ดวงดาราพรั่งพรายได้ชิดใกล้

โลกกว้างใหญ่คงไม่เกินปีกบินไป

ช่างสุขใจชื่นชีวาในอารมณ์

   
   เมื่อร้อนกายบินไปในธารา

สกุณาเล่นสนุกแสนสุขสม

เหงาหัวใจแสงสีเสียงมีให้ชม

ทั้งคลื่นลมดงดอกไม้สายแสงจันทร์

   
   มองตัวเองเดินบนดินบินไม่ได้

ฟ้ากว้างไกลทำอย่างไรให้ถึงฝัน

เปิดดวงตาปล่อยหัวใจไปพร้อมกัน

แดนสวรรค์อยู่ที่ใจ...ใช่ปีกบิน

   

   Photo by Arkom  Nahka				
6 สิงหาคม 2551 13:03 น.

"นาฬิกา" ใกล้หมดลาน

นาคะพรรณ

นาฬิกา...เดินไปในทางเก่า
เพื่อบอกเล่าเช้าเย็นเป็นจุดหมาย
แม้ในยามค่ำคืนฝืนเดินไป
เพียงฝากไว้ในสายตาเวลามอง
	
   ฉันก็เป็น...คนเดินบนทางเก่า
รอเพียงเจ้าเช้าเย็นเป็นเจ้าของ
ทุกค่ำคืนนั่งท้าวคางตั้งตามอง
รอเจ้าของบอกว่ารัก...สักเวลา

   นาฬิกา...เดินช้าเวลากลับ
เข็มขยับสับทิศผิดองศา
เช้าเป็นเย็นค่ำเป็นสายหน่ายเวลา
กลับมีค่าเมื่อเจ้าจับปรับไขลาน

   ฉันยังคง...เดินหลงพะวงหา
รอเวลาคืนกลับรักขับขาน
เช้าจรดเย็นเป็นของเจ้าตลอดกาล
จนหมดลานรักเธอ...ชะเง้อมอง				
5 สิงหาคม 2551 16:30 น.

"รัตติกาลสีเลือด"

นาคะพรรณ

...สาดกระสุนเกลื่อนฟ้าดังห่าฝน
ดวงดาวหม่นโศกศัลย์ขวัญผวา
ลมเกรี้ยวกราดกรรโชกโกรธา
ประหนึ่งฟ้าพิโรธลงโทษทัณฑ์

รัตติกาลสีเลือดแดงฉาน
ทรมานโศกาอาสัญ
ปีศาจร้ายถาโถมโรมรัน
แหลกสะบั้นอุราอาลัย

สวดส่งวีรชนคนกล้า
พสุธาสิงสู่อยู่อาศัย
สาปส่งอาเพศพวกจัญไร
แผ่นดินไทยอยู่ยงคงกระพัน				
4 สิงหาคม 2551 19:24 น.

"ดอกไม้ที่หายไป"

นาคะพรรณ

....เจ้าโอนเอนเอียงอายในสายหมอก
เจ้าชูดอกเด่นไกลหลากสี
เจ้าหอมฟุ้งกลิ่นเกสรขจรขจี
เจ้าชีวีของข้านั้นถึงวันลา

ฉันเคยอิงเอนกายแนบชิดใกล้
ฉันคลั่งไคล้ฝันถึงคนึงหา
ฉันพร่ำเพ้อละเมอทุกเวลา
เพราะใจข้ามีเจ้านั้นนิรันดร์

ขอฉันหอมดอมดมเจ้าอีกครั้ง
ขอความหลังดังเดิมเติมเกสร
ขอความรักสีสดใสกล่อมฉันนอน
โปรดอาทรดวงใจข้า...อีกคราเถิด				
4 สิงหาคม 2551 15:53 น.

"ไม่ทิ้งกัน"

นาคะพรรณ

...ในเส้นทางอันคดเคี้ยวสุดเปลี่ยวเหงา
ยังมีเงาตัวเราอยู่คู่แมกไม้
ลำธารลึกเกินหยั่งถึงยากข้ามไป
กิ่งก้านใบไม้ซากซุงพยุงผลัน

ถึงขุนเขาอันสูงชันตะวันร้อน
สายลมผ่อนพัดร้อนคลายสู่ปลายฝัน
ท้องฟ้ามืดบอกลาแสงแห่งตะวัน
สายแสงจันทร์ส่องนำพาให้ข้าจร

เงียบสงัดสุดทัดทานปานจะคลั่ง		
ระรวยดังฟังเพลงไพรคลายความหลอน
แม้หนาวเหน็บเจ็บสะท้านยากหลับนอน		
ห่มอาภรณ์ด้วยหินผาอุ่นป่าไพร

จนทิวามาเยือนดาวเดือนลับ		
วิหกจับขับเสียงร้องก้องฟ้าใส
ปลุกชีวิตเหงาเศร้าทุกข์เดียวดาย		
สู่จุดหมายในสรรพสิ่ง...ไม่ทิ้งกัน...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาคะพรรณ
Lovings  นาคะพรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาคะพรรณ
Lovings  นาคะพรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาคะพรรณ
Lovings  นาคะพรรณ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนาคะพรรณ