“ถึงพ่อ”

นาคะพรรณ

พ่อฉันแก่แม่ฉันยากลำบากยิ่ง
แต่แปลกจริงทุกเวลาที่มาเห็น
คือรอยยิ้มพิมพ์ใจไร้ลำเข็ญ
ดูโดดเด่นกลบรอยย่นความจนจาง

ถึงกระนั้นฉันยังคงพะวงอยู่
ด้วยรับรู้ตรึกตรองความหมองหมาง
เห็นความจริงย้ำเตือนไม่เลือนลาง
ความอ้างว้างทุกข์เข็ญยังเป็นไป

ไม่ต้องห่วงพ่ออยู่ได้สบายมาก
แม้ลำบากตรากตรำพ่อทำไหว
ปลูกผักหญ้าข้าวปลาหากินไป
ยังมีไร่มีนาดำได้ทำกิน

คือคำพูดของชายวัยชรา
นัยน์ดวงตาเหม่อลอยคอยถวิล
มือหยาบสากตรากตรำเพราะทำกิน
ฉันได้ยินดังนั้นกลั้นน้ำตา

อีกกี่วัน อีกกี่เดือน หรือกี่ปี
พ่อฉันนี้จะหายเหนื่อยแลเมื่อยล้า
ไม่มีทุกข์อัดอั้นกลั้นน้ำตา
ชื่นชีวาสุขสันต์ในบั้นปลาย

ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เนรมิตความจนยากลำบากหาย
คืนแผ่นดินไร้ทุกข์สุขสบาย
มอบถวายชายชราโปรดปรานี

มีฤาไม่ อย่างไร ฉันไม่รู้
ที่พรั่งพรูกราบไหว้ใช่หลีกหนี
เป็นทางหนึ่งซึ่งยึดมั่นที่ฉันมี
ทุกวิธีล้วนเกิดก่อเพื่อพ่อเรา

ชั่วชีวิตสูงสุดบุตรธิดา
ร่วมรักษาปกป้องชาติไม่ขลาดเขลา
สามัคคีกันเถิดหนาประชาเรา
ทำความดีน้อมเกล้าฯ พระเจ้าแผ่นดิน



นาคะพรรณ 
๒ ธันวาคม ๒๕๕๑