6 พฤศจิกายน 2551 16:53 น.
นาคะพรรณ
ฉันกินข้าวราดแกงบนแผงลอย
ฉันรอคอยรถโดยสารผ่านมารับ
พอรถจอดตรงป้ายกายขยับ
ห้อยโหนจับโจนทะยานโดยสารไป
ฉันเห็นคนสรวลเสดูเฮฮา
บ้างใบ้บ้าเย็นชาไม่ปราศรัย
มีหลายคนแตกตื่นดั่งปืนไฟ
บนรอยใจในเส้นทางต่างครรลอง
มุ่งสู่ฝันแข็งกับยุคทุกข์ระคน
ร่างปะปนรักเหงาแลเศร้าหมอง
บนม้าเหล็กโดยขุนศึกคึกคะนอง
ต่างจับจ้องยื้อแย่งเร่งแข็งกัน
ดูสับสนวกวนอลหม่าน
ความต้องการเพลิดเพลินดูเกินฝัน
หลบหลีกเร้นกลับกลอกใต้หมอกควัน
ทุกสิ่งสรรค์ร้อยเล่ห์เพทุบาย
ผ่านเส้นทางเบื้องหน้าป่าคอนกรีต
รอยจารีตซีดจางเลือนลางหาย
สถูปสถานมนต์ดำบ่อนทำลาย
ซากเรือนกายกรีดร้องนองน้ำตา
หาแผ่นดินถิ่นทองของน้องพี่
บาทวิถีแห่งชาติศาสนา
ถูกเงามืดซาตานจอมมารยา
ถ่มตัณหาครื้นเครงเบ่งบาน
เห็นเรือนร่างดอกดินใกล้สิ้นแสง
ไร้เรี่ยวแรงรวงรังหอบสังขาร
ใจกลางเมืองเทวดาอวตาร
นั่งขอทานเลี้ยงกายตามรายทาง
ฉันร้องไห้ฉันเศร้าใจฉันไร้สุข
ฉันเคยทุกข์แค้นอาฆาตคิดบาดหมาง
เพียงแค่หวังยังจุดหมายที่ปลายทาง
จนทิ้งขว้างสิ่งสวยงาม...ความเป็นคน
นาคะพรรณ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
Photo by: อาคม นาคะ
หน้าส่วนตัว
1204
