21 พฤศจิกายน 2551 18:35 น.
นาคะพรรณ
คล้ายว่าฉันว้าวุ่นหมกมุ่นเศร้า
ระบายเหงาเฝ้าเพ้อละเมอหา
จมปลักทุกข์ปลุกพจน์รจนา
มัวเมาบ้าโลการ่ำอาลัย
ปรุงรสขมผสมคาวป่าวประกาศ
กลิ่นอาฆาตคละคลุ้งฟุ้งไสว
ไร้อารมณ์รสชุ่มนุ่มละไม
จิตฝักใฝ่ในตัณหาทาสซาตาล
พาลลวงหลอกเสื่อมทรามแบกหามซาก
กรรมวิบากเสพประทังยื้อสังขาร
ยัดเยียดโศกต่อติดคิดก่อการ
นอนดักดานอ่านเขียนวงเวียนภวังค์
ใช่ฤา แน่ฤา นี้คือฉัน
ไยผูกพันแน่นหนักสลักหลัง
เก็บกดโกรธโทษเวรกรรมอยู่ลำพัง
กักกุมขังฝังกายเหนื่อยหน่ายใจ
จึงลองลบกลบร้าวที่เผาผลาญ
โจนทะยานหาทางสว่างไสว
ปรับเปลี่ยนบทรจนาที่อาลัย
เรียบเรียงใหม่ใส่สีแสงแสร้งว่างาม
ประทับใจใครคนหนึ่งซึ่งสัมผัส
เพียงลมพัดผ่านเลยแล้วเอ่ยถาม
ฤาว่าฉันหวั่นกลัวเพียงชั่วยาม
มอบข้อความอ่อนน้อม...ขับกล่อมเธอ
ภาพโดย อาคม นาคะ
นาคะพรรณ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
18 พฤศจิกายน 2551 10:54 น.
นาคะพรรณ
สายลมหนาวนำพาข้าคืนกลับ
มาน้อมรับคำอำลาแห่งฟ้าฝน
เพื่อส่งผ่านศิลปะอริยชน
บันดาลดลคนงามข้ามฤดูกาล
ได้ดื่มด่ำน้ำค้างกลางลมหนาว
กระพริบพราวเลิศล้ำรสฉ่ำหวาน
แกล้มข้าวหอมล้อมง้วนดินยินสายธาร
อยู่หลังบ้านม่านหมอกจางกลางท้องนา
สัมผัสคลื่นพื้นเพทะเลข้าว
สุกสกาวสีทองสดจรดเวหา
สดับฟังเสียงวิหคหมู่นกกา
เสมือนว่าคีตกานต์สราญรมย์
นอบน้อมรับแสงแรกแห่งอรุณ
เสียงไออุ่นเรียกปลุกพาสุขสม
ลืมวันวานสีทึมเทาอันเศร้าตรม
ยืนรับลมพรมพริ้วลิ่วล่องลอย
กอดเรือนกายอายเอียงโอนอ่อน
อรชรกรขยับรุดจับสอย
คว้าม่านหมอกกลาดเกลื่อนก่อนเลื่อนลอย
น้ำค้างคล้อยทยอยหยดแห้งหดลง
เสียงนิ่มนวลชวนเชิญเดินเล่นลม
เด็ดดอมดมชมรวงข้าวยาวระหง
สุริยาย้ายยามยังทิศตั้งตรง
บุษบงเบ่งเบิกบานที่บ้านเรา
นอนหนุนเขนยน้องนุชสุดสวาท
อนงค์นาดนวดกายผ่อนคลายเหงา
ในกระท่อมเรือนรับรองร่างสองเรา
สุขใดเล่าเท่าเสน่ห์แห่งเหมันต์
กระซิบบอกระลอกคำใกล้ค่ำแล้ว
โอ้น้องแก้วลืมตาตื่นขึ้นมองฉัน
ดูนั่นสิเมฆหมอกคืนกลืนตะวัน
พาจอมขวัญจากท้องนาฟ้าราตรี
มีเดือนเพ็ญผุดผ่องคอยส่องสว่าง
พอเห็นทางเยื้องย่างอย่างสุขี
ผ่านข้าวหอมหลับรวงดวงฤดี
แสงริบหรี่ไฟคบไต้ใกล้ชานเรือน
สุมกองฟืนจุดไฟคลายความหนาว
มองดวงดาวดาราใดหาได้เหมือน
ฤดูหนาวคราวใดไม่ลบเลือน
ใต้ดวงเดือนทุกฤดูเราคู่กัน
เพียงพอแล้วเสพสุขสองที่มองเห็น
ก่อนจันทร์เพ็ญผกผินบินผ่านฝัน
ราตรีสวัสดิ์สายลมเพแห่งเหมันต์
ก่อนจากกันขอสัญญา...จะมาเยือน
นาคะพรรณ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ภาพโดย: อาคม นาคะ
14 พฤศจิกายน 2551 19:07 น.
นาคะพรรณ
ยอดบนสุดเศวตฉัตรเจ็ดชั้น
รองลดหลั่นเพริศแพร้วลูกแก้วน้ำค้าง
สลับชั้นปั้นบัวกลุ่มแกะกลีบวาง
เชิงกลอนกลางห้าชั้นสวรรค์แดน
เปรียบเขาพระสุเมรุทรงปราสาท
ประดับวาดงามวิจิตรประดิษฐ์แสน
ประดุจทิพยสถานพิมานแมน
ประหนึ่งแทนทรงประทับกลับวิมาน
ชานชาลาเทพยดาอารักษ์
ล้อมปกปักรักษาเทวสถาน
กินรีสิงห์สัตว์ป่าหิมพานต์
น้อมสักการบันเลงเสียงเพลงพิณ
ขอพระองค์เสด็จสู่สรวงสวรรค์
สถิตชั้นสุขาวดีกวีศิลป์
พระพิรุณไพร่ฟ้าน้ำตาริน
บนแผ่นดินจอมนารีพระพี่นางฯ
ข้าพระพุทธเจ้าและครอบครัว
ขอน้อมเกล้าฯ ส่งเสด็จพระองค์สู่สวรรคาลัย
ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
นาคะพรรณ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
12 พฤศจิกายน 2551 11:53 น.
นาคะพรรณ
สะพานไม้เก่าชราตรงท่าน้ำ
ฉันเคยย่ำย่างกรายเกี้ยวสายสมร
คืนเดือนเย็นเพ็ญจันทร์ใช้สัญจร
พาบังอรลอยกระทงสู่คงคา
ริมตลิ่งอิงแอบน้องแนบชิด
งามวิจิตรสถิตทรวงพวงบุปผา
หอมกรุ่นกลิ่นกรีดกรายสายธารา
ท่ามนภาเดือนเด่นวันเพ็ญจันทร์
ทะเลดาววาววับระยับไสว
ละอองไออบอวลอาบมวลวสันต์
สะท้านผิวลมเพพัดเหมันต์
ท่ามพระจันทร์ศรัทธามหานที
หมู่ม่านหมอกหยอกเย้าเคล้ากลิ่นธูป
งดงามรูปบุษบามาลาศรี
ลอยลำนำคำสรรเสริญสดุดี
สู่นทีอริยะพระสุคนธ์
อาบเดือนเพ็ญเย็นสราญผ่านโพสพ
โค้งเคารพประสบสุขทุกแห่งหน
มหานทีมณีทองของผองชน
บันดาลดลผลพวงทุ่งรวงทอง
อธิษฐานธารธารามหานที
ขอราตรีค่ำคืนเก่าแห่งเราสอง
อิงอดีตเดือนเด่นเพ็ญผุดผ่อง
พานวลน้องข้ามสะพาน...กาลเวลา
นาคะพรรณ ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ภาพโดย: อาคม นาคะ
6 พฤศจิกายน 2551 16:53 น.
นาคะพรรณ
ฉันกินข้าวราดแกงบนแผงลอย
ฉันรอคอยรถโดยสารผ่านมารับ
พอรถจอดตรงป้ายกายขยับ
ห้อยโหนจับโจนทะยานโดยสารไป
ฉันเห็นคนสรวลเสดูเฮฮา
บ้างใบ้บ้าเย็นชาไม่ปราศรัย
มีหลายคนแตกตื่นดั่งปืนไฟ
บนรอยใจในเส้นทางต่างครรลอง
มุ่งสู่ฝันแข็งกับยุคทุกข์ระคน
ร่างปะปนรักเหงาแลเศร้าหมอง
บนม้าเหล็กโดยขุนศึกคึกคะนอง
ต่างจับจ้องยื้อแย่งเร่งแข็งกัน
ดูสับสนวกวนอลหม่าน
ความต้องการเพลิดเพลินดูเกินฝัน
หลบหลีกเร้นกลับกลอกใต้หมอกควัน
ทุกสิ่งสรรค์ร้อยเล่ห์เพทุบาย
ผ่านเส้นทางเบื้องหน้าป่าคอนกรีต
รอยจารีตซีดจางเลือนลางหาย
สถูปสถานมนต์ดำบ่อนทำลาย
ซากเรือนกายกรีดร้องนองน้ำตา
หาแผ่นดินถิ่นทองของน้องพี่
บาทวิถีแห่งชาติศาสนา
ถูกเงามืดซาตานจอมมารยา
ถ่มตัณหาครื้นเครงเบ่งบาน
เห็นเรือนร่างดอกดินใกล้สิ้นแสง
ไร้เรี่ยวแรงรวงรังหอบสังขาร
ใจกลางเมืองเทวดาอวตาร
นั่งขอทานเลี้ยงกายตามรายทาง
ฉันร้องไห้ฉันเศร้าใจฉันไร้สุข
ฉันเคยทุกข์แค้นอาฆาตคิดบาดหมาง
เพียงแค่หวังยังจุดหมายที่ปลายทาง
จนทิ้งขว้างสิ่งสวยงาม...ความเป็นคน
นาคะพรรณ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
Photo by: อาคม นาคะ
หน้าส่วนตัว
1225
