15 กรกฎาคม 2552 05:09 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไม่อยากออนเอ็มเข้ามาหาความว่างเปล่า
มานั่งเงียบๆ เหงาๆ เหมือนคนถูกทิ้งขว้าง
ก็รู้ ...... รู้ว่างานคงมากมายไม่อาจวาง
แต่ที่กังวลคือ เพราะรักจาง ด้วยหรือไร
จึงเงียบหายไม่ส่งข่าว
แค่เมลมาบอกคำสองคำก็คงไม่เหงา ...
......... ไม่หวั่นไหว .......
แต่นี่เงียบหาย .....
........ นานจนเหมือนอะไรๆ ก็เปลี่ยนไป
จะให้เข้าใจว่าไงกัน
หากยังมีชีวิตอยู่
แต่หากรู้ ว่ามีใครยังคงมั่น
ส่งข่าวสักนิดนะ ว่าไม่ลืมกัน
แค่นั้น ...... ที่อยากรบกวน
ไม่อยากออนเอ็มเข้ามาหาความว่างเปล่า
มานั่งเงียบๆ เหงาๆ คิดถึงเขาล้วนๆ
รู้ว่างานคงมากมาย ไม่อยากกวน
แต่ถ้ายังรักก็ส่งข่าวด่วน.....
......... อย่าให้ปั่นป่วนและน้อยใจ ...
7 กรกฎาคม 2552 01:40 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
พระจันทร์แหว่ง
ใจคนก็แกว่ง อ่อนไหว
สบตาดาวไกล - ไกล
เป็นเพื่อนกันไหม จันทร์เจ้า
เพลงรักบรรเลงร่ำ
ผ่านคืนค่ำแห่งความเหงา
หัวใจบอกเล่าเรื่องราว
คราวครั้งที่ผ่านมา
รัก หรือ แค่หลงใหล
เข้าใจ หรือ แค่ปรารถนา
มุ่งตรง หรือ แค่หลงทางมา
พักแค่คลายเหนื่อยล้า หรือ คุ้นเคย
มากมายอยากได้คำตอบ
รักชอบ ผูกพัน หรือเฉย - เฉย
ฝากรักแล้วหาย กระไรเลย
เหมือนคนไม่เคย ให้ใจ
พระจันทร์แหว่ง
ในคนก็แกว่ง หวั่นไหว
สบตาดาวไกล - ไกล
อยู่เป็นเพื่อนได้ไหม ค่ำคืนนี้