14 พฤษภาคม 2551 13:51 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ตามหาเพื่อจะรับรู้ว่า ว่างเปล่า
ผูกพันฝันร้าว ในความหม่น
คิดถึง เท่าที่ใจหนึ่งใจจะอดทน
ทั้ง ๆ ที่ก็แค่คน.....
.....เป็นเพียงแค่คนรู้จักธรรมดา...
รอคอย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีวันบรรจบ
ทบทวนหวนพบ ก็แค่จุดจบขวางหน้า
ซาบซึ้งและรู้ดี ไม่เคยมีความหมายแม้ปลายตา
แต่ยังพิรี้พิไรไม่เอ่ยลา.....
.....ทั้งที่เวลาเหลือน้อยเต็มที
ตามหา เพื่อจะรับรู้แค่ว่า ว่างเปล่า
ผูกพันฝันร้าว ซาบเศร้าถึงเพียงนี้
ก่อนตัดใจต้องลา ลาจริง ๆ เสียที
ขอปล่อยใจเศร้าสู้เสรี..... โบยบิน...
14 พฤษภาคม 2551 08:33 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
หวังวาดบนกระดาษเปล่า
จารึกรอยเหงา ผิดหวัง
ชะเง้อชะแง้แลคอย จริงจัง
เลื่อนลอยเคว้งคว้าง ร้าง... น้ำใจ
ผ่านมาเพียงผ่านเลย ไม่เคยคิด
มอบหมายให้สิทธิ์ คิดรักได้
เป็นแค่ทางผ่านของหัวใจ
แต่ไม่ใช่ปลายทาง ที่ผูกพัน
หวังวาดบนกระดาษเปล่า
บอกเล่าเรื่องราว คนช่างฝัน
เป็นความรู้สึกดี ชั่วนิรันดร์
กับใครบางคนที่จากกัน.. นานมากแล้ว..