23 ธันวาคม 2551 00:05 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
เงียบงัน.......
นิ่งอยู่กับเวลาอันโหดร้าย
พายุอารมณ์โหมทำลาย
จรดปลายมีดกรีดใจให้เป็นแผล
โกรธเถอะนะ ฉันยอม
ก้มหน้าพร้อมยอมเป็นคนแพ้
รักด้วยใจ อ่อนไหวเพราะแคร์
วันนี้ฉันจะอ่อนแอ ให้คุณเห็น
นี่แหล่ะฉัน
คนที่มีความรู้สึกสารพันซ่อนเร้น
เหมือนแกร่งกล้า.... แต่ฉันเสียน้ำตาเป็น
วันนี้คุณจะได้เห็น ฉันร้องไห้
....................................................
โกรธเถอะนะ....
ถ้าหากคิดว่าถูกฉันทำร้าย
แต่อยากให้รู้ว่าที่ทำไป
เป็นเพราะรักมากมาย.... จึงได้ทำ...
....................................................
22 ธันวาคม 2551 23:36 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
สบายดีหรือเปล่า...
เคยมองฟ้าแล้วเห็นดาวเหมือนกันไหม
ยามเหน็บหนาวคราวค่ำ ฟ้าร่ำไร
เพลงเก่าครวญหวนไห้ ยังได้ยิน
ในส่วนลึกที่สุดของความรู้สึก
ยังรำลึกถึงกัน... หรือลืมวันวานหมดสิ้น
พอจากแล้วจบ.... ลบภาพเก่าฝังดิน
ไม่ยลยิน ตัดเยื่อ ไม่เหลือใย
คืนค่ำที่ดาวพราวฟากฟ้า
ขอคิดถึงอีกทีนะ... ได้ไหม...
แม้เป็นคนขีดเส้นให้เป็นไป
แต่อยากบอกว่า แท้ในใจ........ ไม่เคยลืม...
17 ธันวาคม 2551 08:33 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ใครบางคนเคยบอกว่ากาแฟไม่ดี
อธิบายยังงั้นยังงี้ สรุปคือกินแล้วไม่ดีนะ (จ๊ะ)
ห่วง - ห่วง - ห่วง... อย่ากินมากหล่ะ
พักผ่อนบ้าง อย่าทุ่มกับงานจนล้า.... ไม่ดี...
ก็แค่คนที่ (แกล้ง) ห่วงอยู่ห่าง - ห่าง
แล้วก็ปล่อยให้คว้าง ๆ ๆ ห้ามโน่นบ่นนี่
ทีตัวเองเถอะ... เชอะ ๆ ๆ ทำพูดดี...
ไม่ต้องทำเป็นมีเลยน้ำใจ.... ไม่เอา.....
กาแฟดีที่สุดนะจะบอกให้
อย่างน้อยก็ไม่เคยปล่อยใคร.. ให้เหงา....
ง่วง ๆ จิบกาแฟสักแก้ว ไอเดียแพรวพราว
ไม่เหมือนบางคน.... คิดถึงทีไรก็เศร้า ๆ ๆ ....
. . . . ม่ า ย เ ข้ า จ า ย . . . .
14 ธันวาคม 2551 02:32 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไม่เคยใกล้ชิด
เป็นเพียงมิ่งมิตร ก็แค่นั้น
ไม่เคยถามว่ามีใครอยู่ไหม...
...... ไม่เคยอยากได้ความผูกพัน
แต่เวลาเนิ่นนาน ก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ต้นรักงอกงามขึ้นช้า - ช้า
เติบโตตามวันเวลาอันอ่อนไหว
เมื่อคุณเผยความรู้สึกในใจ
ความรู้สึกฉันก็คล้าย ๆ จะตรงกัน
เราเริ่มมีเรื่องคุยกันมากมาย
เรื่องชีวิตที่แตกต่างทางเป็นไปของคุณและฉัน
เรื่องงาน เรื่องใครต่อใคร สาระพัน
แล้วก็เรื่องคน ๆ นั้น.......... ที่ฉันเพิ่งรู้......
อยากบอกนะ.... ว่าเสียใจ......
เราพบกันเมื่อสาย..... แสนอดสู.....
เหน็บหนาว... พอ ๆ กับความเศร้าที่พร่างพรู
..... แค่อยากให้รู้.......... ว่าฉันก็ปวดร้าว....
ฝากขอโทษคนของคุณด้วยนะ......
ขอโทษ........ ที่อาจทำให้เสียน้ำตา ทำให้เศร้า
บอกเขาด้วย... ว่าระหว่างเรา.....
คงจบลงตรงความว่างเปล่า..... จากลา....
คงไม่ได้ใกล้ชิด
แม้เป็นเพียงมิ่งมิตร.... ก็คงไม่กล้า...
ไม่อยากทำร้ายใจใคร และไม่อยากเสียน้ำตา
จึงขอตัดใจลา....
.... เพื่อเหลือภาพที่เคยมีค่า.... จารึกไว้....
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
838
