22 พฤศจิกายน 2551 00:28 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
คว้าง - คว้าง
เหมือนลืมตาตื่นทั้ง ๆ ยังฝัน
เรืองรอง รองเรือง เมลืองสราญ
แต่ก็แค่ฝันเท่านั้น ที่เป็นไป
คว้าง - คว้าง
อ้างว้างระโหยไห้
ค่ำคืนเดียวดาย
ดาวละลายหายไปในกลีบฟ้า
คว้าง - คว้าง
หลับตาฟังเพลงหวนหา
ก็ไหนว่ารัก ไยโรยรา
ลืมสัญญาง่ายดาย
คว้าง - คว้าง
เสียงหัวใจฉันถาม คุณได้ยินไหม
แค่อยากรู้ ลืมกันแล้วหรือไร
ไหนว่ารักมากมาย...
...แล้วทำไมปล่อยให้เคว้งคว้าง
11 พฤศจิกายน 2551 12:35 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ทำไมมีเรื่องให้คิดเยอะจังนะ ?
ทั้งงานประจำ งานอิสระ โถมเข้าใส่
แถมพ่วงด้วยงานของหัวใจ
คนบางคนเข้ามาวิ่งวุ่นวายในความรู้สึกทุกวัน
สับสนปนเประเนระนาด
ตัดอะไรไม่ขาดอยู่อย่างนั้น
งานง่าย ๆ กลายเป็นยาก... พัวพัน
เพราะสมาธิมันกระจัดกระจาย
จึงขอปิดสวิตท์ความคิดถึง
ไว้สักครู่หนึ่ง ได้ไหม
ขอมุ่งมั่นกับงาน ขอจัดการกับหัวใจ
งานเสร็จเมื่อไหร่...
... สัญญาว่าจะกลับมาเปิดสวิตท์ใหม่
... คิดถึงคุณเหมือนเดิม ...