21 กันยายน 2550 02:16 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ยิ่งงานยุ่ง ยิ่งฟุ้งฝัน
แค่ลมพัดผ่าน ก็เพ้อ
แค่ฟังเพลงเหงา ก็ละเมอ
แค่ไม่ได้เจอ ก็หม่นใจ
ยิ่งงานยุ่ง ยิ่งฟุ้งฝัน
กระจัดกระจายพัลวัน จนเป็นไข้
ต้องแยกหัวใจออกจากร่างกาย
พักความคิดถึงไว้..
. . แ ล้ ว ลุ ย ง า น . .
.. .. .. .. .. .. .. ..
ไปทำงานต่อแล้วค่ะ..
ตัดใจ ๆ ๆ ตัดใจ..
เพราะถ้าขืนยังป้วนเปี้ยนอยู่ต่อ..
ก็คงมีนั่นนี่ให้เขียนได้เรื่อย ๆ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
หนุกหนานกะการนอนค่าาาาา
บ า ย ย ย ย ย ย ย . .
.. .. .. .. .. .. .. ..
21 กันยายน 2550 01:48 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
สงบ สงัดเงียบ วังเวง
นาฬิกาบรรเลง เพลงเก่า - เก่า
เรไรจิ้งหรีดกรีดเสียงเบา
น้ำค้างพราว เกาะยอดไม้ไกว
มืดสนิท มิตรหาย มองไม่เห็น
คนเคยเป็น เพื่อนแสนดี หนีไปไหน
รอบข้างร้าง ใจบรรเลง เพลงเดียวดาย
กว่าจะผ่านคืนนี้ไป คงซานซม
สงบ สงัดเงียบ วังเวง
นั่งหลับตาฟังเพลง ขื่นขม
ฟ้าครางครืนไกล ๆ สานสายลม
ปล่อยใจจม ความเหงา..
. . เ ศ ร้ า สั ก วั น . .
.. .. .. .. .. .. .. ..
จริง ๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่เขียนหรอกค่ะ..
ตรงกันข้าม..
คืนนี้ทั้งคืนคงต้องนั่งทำงานถึงเช้า..
โทษใครไม่ได้ด้วยนะ.. เพราะอยากงกเอง..
งานที่บริษัทก็วุ่นพอแล้ว..
ยังจะรับงานนอกกลับมาทำที่บ้านอีก..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ช่วงนี้พักจิบกาแฟ..
แล้วก็บังเอิญได้ยินเพลงนี้..
ก็เลยแว่บมาเขียนกลอนค่ะ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ดึกแล้ว..
ข่มตานอนแต่หัวใจรุมเร้า..
ออกมายืนหาดาว ช่วยปลอบใจ..
ดึกแล้ว.. วุ่นใหญ่ใจร้อนรน..
.. .. .. .. .. .. .. ..
อยู่ไหน..
อยากจะรู้ ตอนนี้เธออยู่ไหน..
หลับสบายหรือไร ช่วยบอกกัน..
เอ่ยถามพระจันทร์ บอกฉันที..
.. .. .. .. .. .. .. ..
เขาคงนอนหลับอยู่..
ไม่รู้.. ไม่สนใจ..
ฉันเดียวดาย.. ก็ใครคิดถึงเธอ..
ฯลฯ
.. .. .. .. .. .. .. ..
นอกจากเสียงเพลงกับเสียงแอร์..
รอบตัวก็เงียบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อิจฉาคนได้นอนหลับจังเล๊ยยยยยย..
แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
.. .. .. .. .. .. .. ..
19 กันยายน 2550 22:18 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไปนอนแล้วนะ
เดี๋ยวตีห้า มาเปิดคอมใหม่
เพราะลูกค้าบอกว่า..
ถ้างานไม่เสร็จ ---> ตายยยยย ๆ ๆ
จะแปลงร่างเป็นจอมมารร้าย ในบัดดล
คนมีตังส์ ก็งี้แหล่ะ เนอะ
เอาแต่ใจตัวเองเยอะ ๆ ๆ ๆ แถมขี้บ่น
พรุ่งนี้เถอะ จะแกล้งทำงานผิดไซค์ให้สาระวน
จะได้รู้ว่างานดี ๆ ต้องอดทน..
..อย่าเร่งจน --> คนทำงานรำคาญใจ..
.. .. .. .. .. .. .. ..
ทำเป็นเก่งอีกแล้ววววว
คิก ๆ ๆ
.. .. .. .. .. .. .. ..
ไปนอนแล้วจ้า.....
บายยยยยยยยยยยย..
19 กันยายน 2550 21:54 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
เจ้ากระต่ายหูยาว
นั่งจ้องมองจันทร์เจ้า ฝันใฝ่
แสงนวล ยวนใจ
อยากอยู่ใกล้ สักวัน
กระต่ายหูกาง
วาดหวัง อยู่อย่างนั้น
นั่นจันทร์ นะจันทร์
สูงเกินฝัน เจ้ากระต่ายไพร
กระต่ายช่างฝัน
ผ่านไปเนิ่นนาน ยังฝันใฝ่
เป็นตำนานของคนไม่เจียมใจ
หมายปองของสูงเกินไป
. . ไ ม่ เ จี ย ม ตั ว . .
.. .. .. .. .. .. .. ..
คิดเล่น ๆ ค่ะ
ช่วงนี้มืดเร็ว ยังกลับไม่ถึงบ้าน
พระจันทร์ก็ขึ้นแล้ว
.. .. .. .. .. .. .. ..
18 กันยายน 2550 21:26 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
.. .. .. .. .. .. .. ..
อบอุ่น อ่อนหวาน
ผสานอยู่ในความหม่นหมอง
ถึงหมายปอง
ที่ได้ครอบครอง ก็แค่น้ำตา
อบอุ่น อ่อนหวาน
ซ่าน.. ด้วยรสขมปร่า
อยากโทษกาลเวลา
ที่พบกันช้าเกินพอดี
อบอุ่น อ่อนหวาน
แค่เพียงวันวาน ก็แค่นี้
เป็นรอยกลางใจที่มี
เป็นความรู้สึกดี ที่ถูกทำลาย
อบอุ่น อ่อนหวาน
ที่หว่านเมล็ดลึกร้าย
ก่อเกิดต้นไม้ในใจ
ที่ยืนต้นตาย แค่ข้ามวัน
อบอุ่น อ่อนหวาน
แค่อ่อนไหวไปตาม ความฝัน
เรื่องราว เรียงราย ร้อยพัน
แท้ที่ความจริงนั้นแค่ลวงตา
อบอุ่น อ่อนหวาน
ผสาน ความอ่อนล้า
รู้ว่าต้องตัดใจลา
แล้วก็รู้ว่า.. คงไม่ลืม..
.. .. .. .. .. .. .. ..