31 สิงหาคม 2550 19:51 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ฝนตกนอกหน้าต่าง..
พร่าง - พร่าง.. ผ่านกระจกใส..
ฝนตกในหัวใจ..
พร่างพราย.. เป็นน้ำตา..
อยากเดินตากฝน..
ให้น้ำตาเปื้อนปน.. น้ำจากฟ้า..
อำพรางสายตา..
ผู้คนผ่านไปมา.. เร้นความในใจ..
ฝนตกนอกหน้าต่าง..
พร่าง - พร่าง.. ระใบไม้..
ฝนตกในหัวใจ..
เพราะเยื่อใย.. ปลิดใบปลิว..
.. .. .. .. .. .. .. ..
แอบเขียนไว้ตั้งแต่ตอนฝนตกช่วงบ่ายแล้วค่ะ..
แต่เกรงใจเจ้านาย.. เลยเพิ่งจะได้โพสต์ตอนนี้..
มาเขียนความรู้สึกต่อฝนกันดีกว่าเนอะ..
ว่าคิดถึงอะไรกันบ้าง..
.. .. .. .. .. .. .. ..
29 สิงหาคม 2550 21:49 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
แสงตะวันหนาว..
โรยระทมอมเศร้า.. ที่ฝั่งฟ้า..
เมฆระยับ.. ขยับลา..
ความมืดคืบคลานเข้ามา.. ล้อมรอบกาย..
ลมแผ่วผ่านขานขับ..
ร่ำเพลงรับดอกไม้ไหว..
คิดถึง.. คิดถึงทุกลมหายใจ..
หลับตา.. ส่งสายใย.. ไปผูกพัน..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ก็มีสักครั้งในชีวิตหนึ่ง..
จะซาบซึ้งกับหัวใจ..
อ่านบทกลอนแล้วร้องไห้..
ฟังเพลงได้.. ตลอดคืน..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ลม.. ลมหายใจ.. ความคิดถึง..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
29 สิงหาคม 2550 21:31 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
จะเพราะอะไรก็ตาม..
ที่พาเธอก้าวข้าม.. มาพบฉัน..
ได้รู้จัก.. ได้ผูกพัน..
เราเป็นเพื่อนกัน.. ได้ไหม..
เพื่อนคนนี้ อาจมีดีไม่มาก
แถมปาก ยังแสนจะร้าย : )
รุ่นน้อง รุ่นพี่ หรือแม้แต่เจ้านาย..
ยังขยาดปากกรรไกรโรงพยาบาล.. o.O !
แต่จริงใจนะ.. จะบอกให้..
จริงจัง.. จริงใจ.. ถึงไม่ปากหวาน..
รักใคร.. ก็รักน๊าน.. นาน..
แถมขี้อ้อนจนน่ารำคาญ.. รู้ตัวดี..
มาเป็นเพื่อนกันไม๊.. นะ.. นะ..
แต่อย่า.. ให้เกินกว่านี้..
ฉันอยากมีเพื่อนที่แสนดี..
แต่ไม่อยากมีเจ้าของหัวใจ..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
28 สิงหาคม 2550 00:00 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ล้านคิดถึง ร้อยคำนึง รำพึงหา
ล้านดาวพา เรียงร้อย เป็นสร้อยฝัน
หนึ่งเดือนเดียว เกี่ยวเกาะ เพราะรักมั่น
กี่คืนวัน กี่ฝันใฝ่ ไม่เคยเลือน...
.........................
เป็นกลอนที่สั้นไปนิดนึง
แต่บางครั้ง..
ความในใจต่างหาก.. ที่มากมายก่ายกองกว่า..
เป็นร้อยเป็นพันเท่า..
สงสัยจิบกาแฟมากไปหน่อย
คืนนี้ เลยนอนหลับช้า
แหะ ๆ
คิดถึงทุกคนนะคะ
..................
26 สิงหาคม 2550 07:49 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ง่ายเกินไปหรือเปล่า..
เพราะขลาดเขลา.. จึงเชื่อ..
กว่าจะรู้ว่าค่าไม่มี.. ไม่เหลือ..
ก็เมื่อถูกลืมอย่างง่ายดาย..
ไม่รัก.. ก็ไม่ควรบอกรัก..
ไม่คิดถึง.. ก็ไม่ควรเอ่ยปาก.. ใช่ไหม..
แต่คุณ.. เอ่ยพร่ำร่ำไป..
เพื่ออะไร.. หรือแค่หลอกเล่นสนุกไปวัน - วัน..
ฉันไม่เข้าใจ..
คนเราจะใจร้ายอะไรได้ขนาดนั้น..
หลอกเล่น ๆ ไม่เป็นไร.. ไม่สำคัญ..
สนุกไปวัน ๆ ใช่ไหมคุณ..