11 กรกฎาคม 2550 08:52 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
เห็นไม๊.. เห็นไม๊.. ใครมาหา..
แอบมานั่งส่งสายตา.. ปิ๊ง - ปิ๊ง..
เคยรู้บ้างไหม.. ถึงใจจริง..
ว่าคนกำลังจะถูกทิ้ง.. รู้สึกอย่างไร..
อาจไม่เคยร่ำร้อง..
ไม่เคยฟ้อง.. ว่ากำลังถูกทำร้าย..
ไม่เคยฟูมฟาย..
แต่รู้ไหม.. กำลังจะขาดใจตาย..
. . ไ ด้ ใ น ทุ ก ๆ วิ น า ที . .
.. .. .. .. .. ..
10 กรกฎาคม 2550 08:49 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
เขียนกลอนรักไม่ได้.. ทุกเวลา..
ถ้าแค่กวน ๆ บ้า ๆ หน่ะ.. พอได้..
วันนี้อากาศดี.. สบายใจ..
ไปหาเรื่องป่วนคนอารมณ์ร้าย.. ดีกว่าเอย..
หนุกหนานกะงานการค่ะทุกคน..
คิดถึงน๊าาาาา..
7 กรกฎาคม 2550 13:49 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
พิศเดือนยามโผล่พ้น.. ราตรี..
สว่างกลางฟ้าทวี.. สว่างใส..
บดบังดาวเรียงราย.. นับร้อย.. เจ้าเอย..
ไม่เคยแข่งแสงได้.. ดั่งนี้.. นับนาน..
พิศเธอยามเยื้องย่าง.. กลางชน..
สว่างไสวกลางใจคน.. เฝ้าฝัน..
พันหมื่นผู้คนใกล้.. แต่นอก.. สายตา..
ทุกคราเหม่อหาฝัน.. ครุ่นคิด.. คะนึงเดียว.
.. .. .. .. ..
6 กรกฎาคม 2550 01:00 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไปนอนแล้วจ้า..
หายบ้า.. แล้วคืนนี้..
แกล้งคนนั้น.. แหย่คนนี้.. แล้วคงฝันดี..
ตามประสาคนแสนดี.. ที่ชอบกวน..
ฝันดีนะคะ..
ก่อนนอนอย่าหม่ำอีกนะ.. เดี๋ยวอ้วน..
และอย่าลืมกางมุ้ง.. เดี๋ยวยุงกวน..
หลับเอาแรง..
..ไว้พรุ่งนี้จะมาชวน.. ทะเลาะใหม่เอย..
เย้..............................!
6 กรกฎาคม 2550 00:25 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
เขียนจุด จุด ไว้ที่สุดความคิด
วาดเส้นสีขีด ขีด เต็มความฝัน
ตัดกระดาษรูปหัวใจ ไว้รวมกัน
คืนนี้จะแขวนฝันกับแพรดาว
จะเปิดเพลงรักเศร้าคอยขับกล่อม
ให้ใจนอนรอนร่ำระกำร้าว
จะจ่อมจมถมทับกับว่างเปล่า
เพราะพรุ่งนี้จะไม่เหงา อีกต่อไป
เขียนจุด จุด ไว้ที่สุดสายป่าน
จะผ่อนสั้น หรือปล่อยยาว เพื่อเศร้าใหม่
ความรู้สึกสับสน และวุ่นวาย
จะปล่อยให้กระจัดกระจาย ตามอารมณ์
.. .. .. .. ..
ความเศร้าไม่เคยฆ่าใครให้ตาย..
แต่คนใจร้าย..
ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่เคยรัก..
.. .. .. .. ..