6 กรกฎาคม 2550 00:11 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ชีวิตบางช่วง ที่เกี่ยวกัน
เราได้แลกเปลี่ยน ซึ่งความฝัน
หลายครั้ง หลายหน หัวใจ ไม่ตรงกัน
แต่รู้กัน ต่างคน มีน้ำใจ
เธอไม่ต้องนวล อย่างดวงจันทร์
และฉันไม่ใช่ดวงตะวันฉาย
เราเพียงเป็นคน คบกันตามสบาย
เมื่อร้างไกล ห่วงใยก็แล้วกัน
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
+ ไม่สำคัญ ว่าเธอ...มี....ใคร
ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน
ต่างหนทาง ของต่าง.....เรา.....นั้น
ถึงแม้ว่าเราจะไกลสักเพียงไหน
ไ ม่ รั ก แ ต่ คิ ด ถึ ง
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
ความคิดถึงที่แสนอบอุ่น..
ไม่ว่าคุณ.. จะอยู่ที่ไหน..
รู้นะ.. ว่าความคิดถึงจะติดตามไป..
แอบอวลในหัวใจ.. ในทุก ๆ เวลา..
ความคิดถึง.. ที่สดใส..
ต่อให้สุดฟ้า.. สุดทางไกล.. ไม่เคยล้า..
หลับตาสิ.. หลับตา..
ความคิดถึงจะพา.. เราพบกัน..
.. .. .. .. ..
5 กรกฎาคม 2550 23:54 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ขอฝากรักไว้.. ที่ปลายฟ้า..
ให้ล่องลอยลวงตา.. ดั่งภาพฝัน..
ขอวาดหวังฝากไว้.. กับตะวัน..
ให้ลอยคว้างระหว่างวัน.. รอค่ำคืน..
ขอฝากรักซ่อนไว้.. ด้วยใจรัก..
สัญญาว่าจะภักดิ์.. ไม่เป็นอื่น..
จะฝากความคิดถึง.. ผ่านค่ำคืน..
กล่อมคุณให้ยิ้มชื่น.. หลับฝันดี..
ขอฝากรักไว้.. ที่ปลายฝัน..
ในวันหนึ่งซึ่งเราจะไม่ห่างกัน.. เช่นวันนี้..
ยังคิดถึงเหมือนเคย.. นะคนดี..
และยังมีหัวใจ.. ให้เหมือนเดิม..
.. .. .. .. ..
คิดถึงคุณนะ..
.. .. .. .. ..
3 กรกฎาคม 2550 23:14 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ณ ที่ริมระเบียง.. เฉลียงไม้..
มองเห็นดาว.. พร่างพราย.. ที่ปลายฟ้า..
ลั่นทมขาว.. ร่วงกราย.. ที่ปลายตา..
ลมพัดพา.. กลีบคว้าง.. กลางธุลี..
ดาวดวงหนึ่ง.. สว่างใส.. ไกลสุดฝัน..
มองทุกวัน.. เห็นทุกวัน.. จากตรงนี้..
คล้ายดวงดาว.. โอบเอื้อ.. เกื้อไมตรี..
ทั้งที่จริง.. ที่มี.. ก็แค่มอง..
ไม่เคยเหงา..
ไมตรีจาก.. ดวงดาว.. ไม่เคยหมอง..
หากค่ำนี้.. คิดเล่น - เล่น.. แค่อยากลอง..
อยากสอยดาว.. มาครอบครอง.. ลองน้ำใจ..
ในค่ำคืน.. แห่งฝัน.. เหมือนวันเก่า..
แหงนมองหา.. ดวงดาว.. อยู่ตรงไหน..
.38.. จ้องเขม็ง.. เล็งออกไป..
ก่อนลั่นไก.. เด็ดดาวดวง.. ร่วงสู่พื้น..
( >.< )
แค่คิดเล่น ๆ
แค่อยากจะเห็นดาวหลงฟ้า
แค่อยากเป็นใคร ๆ ที่ใกล้ตา
ไม่ใช่ไกลเกินฝ่า..
..ต้องแหวกฟ้า.. ถึงจะคว้าได้ดวงดาว..
( >.< )
3 กรกฎาคม 2550 20:43 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
แค่อยากให้ทายทัก..
รักหรือไม่รัก.. ก็ได้..
ไม่ถาม.. ให้ลำบากใจ..
ว่าที่คลุมเคลือในเยื่อใย..
..เพราะรักไม่ได้.. หรือไม่อยากรัก..
2 กรกฎาคม 2550 21:35 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
จะอยู่ตรงไหน..
แค่กรายเข้าไปใกล้.. ก็เหงา..
คุณอยู่ไหนนะ.. บนทางว่างเปล่า..
บางทีก็เศร้า.. มองหาคุณไม่เจอ..
-- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - --
ตีสี่ เช้าวันอาทิตย์..
ตื่นขึ้นมาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน..
รอบตัวเงียบ.. เงียบ.. เงียบ.. และเงียบ..
ทั้งที่เพลงจากคลื่นวิทยุที่ฟังประจำก็เพราะ..
ในความคิด..
มองเห็นบรรยากาศทุ่งนา..
แม่น้ำ.. สายหมอก..
และพระออกรับบาตรในตอนเช้า..
ท่ามกลางเจดีย์โบราณ..
ทุกภาพประดังประเดเข้ามาเรื่อย ๆ
..เบียดสมองส่วนที่จะต้องใช้คิดงาน..
..ไปจนหมดสิ้น..
พยายามบังคับจิตบังคับใจให้กลับเข้าหางาน..
แต่ท้ายที่สุด.. ก็ทนไม่ไหว..
ตีห้า..
นั่งรถออกจากบ้านมุ่งสู่อยุธยา..
พร้อมหมู่มิตรที่คิด (บ้า) คล้าย ๆ กัน..!
ในชีวิตผูกพันกับสถานที่ไม่กี่แห่ง..
ทะเลหนึ่ง.. และอยุธยาอีกหนึ่ง..
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกแสนแแปลก..
จนกระทั่งได้รู้จักกับใครบางคน..
และเขาบอกว่า เขาเป็นคนอยุธยา..
ยังผูกพันกับอยุธยาเหมือนเดิม..
แต่กับใครคนนั้น..
ฉันคงไม่กล้าก้าวเข้าไปใกล้เกิินกว่า..
..ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้..
-- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - --
คุณอยู่ตรงไหน..
อยู่ไกลแสนไกล.. หรือใกล้แค่มือคว้า..
ฉันก็คงทำได้แค่แอบมอง.. ไม่กล้าสบตา..
เป็นเพียงคนที่ผ่านเข้ามา.. และไม่สำคัญอะไร..
-- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - --