5 พฤษภาคม 2550 16:44 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ทำอะไรใจยังอึดอัด
มองที่เธอ เธอมองที่อื่นอย่างนั้น
เป็นคนหนึ่งที่ยังแอบๆ
มองดูเธอและคอยแต่เก็บรอยยิ้ม
ห่างจากเธอแค่นี้ องศาเดียวจริงๆ
ห่างแค่นี้ แค่เอี้ยวตามอง
แต่ฉันเองก็หมดทาง ที่จะทำให้เธอรับรู้
เพียงเศษตาของเธอ อยากให้เธอหันมอง
ส่งใจเรียกร้องให้ฟ้องถึงความในใจ
แค่เศษตาก็พอ แค่ให้เธอสนใจ
ให้รู้ไว้ว่าฉันไม่เคย อยู่ไกลจากสายตา
เพียงแค่เธอยอมมองผ่านๆ
เธอก็คงจะพอได้อ่านตาฉัน
เราคนเดียวที่ยังหวั่นๆ
เธอไม่เคยจะยอมมองกันสักครั้ง
ห่างจากเธอแค่นี้ องศาเดียวจริงๆ
ห่างแค่นี้ แค่เอี้ยวตามอง
แต่ฉันเองก็หมดทาง ที่จะทำให้เธอรับรู้
เพียงเศษตาของเธอ อยากให้เธอหันมอง
ส่งใจเรียกร้องให้ฟ้องถึงความในใจ
แค่เศษตาก็พอ แค่ให้เธอสนใจ
ให้รู้ไว้ว่าฉันไม่เคย อยู่ไกลจากสายตา
. . .
สายตาไม่สั้น
แค่ไม่หวั่น ไม่ไหว
ไม่ว่าจะใกล้ หรือไกล
ก็มองไม่เห็นว่าใคร คอยแอบมอง
หรือรู้ แต่ทำไม่ชี้
หรือมีแล้ว เจ้าของ
หรือมากมาย คนเฝ้ามอง
หรือมีคนจับจอง ครองหัวใจ
เฮ่อ ๆ ๆ แอบหมองหม่น
เมื่อไม่สนก็อย่าสน.. คนใจร้าย..
จะนั่งจิบกาแฟรอต่อไป
จนกว่าไม่ใครก็ใคร จะแพ้พ่ายใจตนเอง
. . .
. . ห รื อ จ น ก ว่ า ก า แ ฟ จ ะ ไ ม่ มี ข า ย
ฉั น จ ะ ตั ด ใ จ . . จ า ก ไ ป เ อ ง . .
5 พฤษภาคม 2550 15:53 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
รอมาหลายปี จนบัดนี้ก็ยังไม่เคยลอง
เมื่อไหร่ได้มองก็อยากจะลองดูสักที
รอ..ให้เธอ มาเฉลยความจริงที่มี
บนฟ้าคืนนี้ฉันจะนับดาวได้กี่ดวง
ลองมานับดูดาวบนฟ้ากับฉัน.. สักคืน..
จะไม่ยืนโดดเดี่ยว ไม่เหงา ถ้ามีเธอข้างกาย
ชวนเธอนั่งนับดาวบนฟ้ากับฉันจะได้มั้ย
ให้สองใจแห่งรักของเราได้ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ดาวคงสวยดี ถ้าหากมีเธอเป็นเพื่อนดู
อยากให้เธอรู้ว่าฉันชอบดูเธอมากกว่ากว่าดาว
คอยสักวัน คงไม่นานจะมีสักคราว
ที่เธอกับดาวมาอยู่ด้วยกันให้ฉันนั่งดู
ลองมานับดูดาวบนฟ้ากับฉัน.. สักคืน..
จะไม่ยืนโดดเดี่ยว ไม่เหงา ถ้ามีเธอข้างกาย
ชวนเธอนั่งนับดาวบนฟ้ากับฉันจะได้มั้ย
ให้สองใจแห่งรักของเราได้ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกัน
หากมีทุกข์ใด เพียงได้มองดาวก็มีความสุข
กับเธอที่แสนดี มาอยู่รวมกันตรงนี้จะได้มั้ย
ดาวเป็นล้านดวง ก็สู้ใจเธอดวงเดียวไม่ได้
เธอเท่านั้น.. ที่ทำให้ชีวิตของฉันสดใส
ลองมานับดูดาวบนฟ้ากับฉัน.. สักคืน..
จะไม่ยืนโดดเดี่ยว ไม่เหงา ถ้ามีเธอข้างกาย
...ชวนเธอนั่งนับดาวบนฟ้ากับฉันจะได้มั้ย...
ให้สองใจแห่งรักของเราได้ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกัน
. . .
เพียงเพ้อ เพียงฝัน เพียงหวั่นไหว
เพียงมุ่ง มาดหมาย ใจคนอื่น
เพียงผ่าน เพียงวัน เพียงคืน
เพียงชื่น เพื่อช้ำ ฉ่ำน้ำตา
เพียงพบ เพื่อเพียง พลัดพราก
เพียงมา เพื่อลาจาก ฝากรอยปร่า
เพียงเอ่ย ถ้อยคำ เพื่ออำลา
เหลือเพียงภาพ ตรึงตรา ปักคาใจ
. . .
. . ยั ง จ ำ ไ ด้ ไ ห ม . .
ใ ค ร เ ค ย อ ย า ก ใ ห้ ฟั ง เ พ ล ง นี้ . .
5 พฤษภาคม 2550 12:55 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ใคร บางคน ที่บนฟ้า
ขีด มาแล้ว ทุกอย่าง
ขีด ให้เรา ได้มาพบ
แล้วเรา ก็เดินแยก ทาง
ฉัน ไม่รู้ ต้องพูด ยังไง
ให้เธอ หักใจ ได้บ้าง
แต่ขอ ขอ ได้เพียงพูด ไป
อัน คนเรา ก็แค่นี้
อย่าง ที่เห็น กันอยู่
อยาก ให้เธอ ได้เรียนรู้
เรื่องราว จากคนมาก มาย
คิด ว่ารัก จะมั่น คง
ยังอาจ จบลง ง่ายง่าย
แตกสลาย ไม่ได้มี เพียงเรา
คง ไม่ตาย
อาจ ไม่เหมือน ดังเก่า
คง ไม่ตาย
หาก ไม่มาพบ เจอ
ถาม ว่าฉัน ไม่เจ็บเลย หรือ
เมื่อฉัน ไม่รัก ไม่แคร์เธอ
ขอ อย่าถาม อะไรแบบ นั้น
ยอม จำนน ให้บนฟ้า
จับ เราแยก กันห่าง
สิ่ง ในใจ ที่ยังค้าง
ให้เรา อภัยให้ กัน
ขอ ให้คิด ว่าโชค ชะตา
ของเรา ไม่มีร่วม กัน
เธอกับฉัน
รัก มันเกิน เป็นจริง
ย อ ม จ ำ น น . .
ยอมเป็นคนสูญสิ้น
ยอม.. ยอมให้ทุกอย่างฝังจมดิน
ยอมให้รักบินจากไป
ย อ ม จ ำ น น . .
ยอมเป็นคนใจสลาย
หากรัก.. คือการทำลาย..
ฉันขอเลือกทำร้าย (แค่) ใจตัวเอง
..
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
1005
