15 กรกฎาคม 2552 05:09 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไม่อยากออนเอ็มเข้ามาหาความว่างเปล่า
มานั่งเงียบๆ เหงาๆ เหมือนคนถูกทิ้งขว้าง
ก็รู้ ...... รู้ว่างานคงมากมายไม่อาจวาง
แต่ที่กังวลคือ เพราะรักจาง ด้วยหรือไร
จึงเงียบหายไม่ส่งข่าว
แค่เมลมาบอกคำสองคำก็คงไม่เหงา ...
......... ไม่หวั่นไหว .......
แต่นี่เงียบหาย .....
........ นานจนเหมือนอะไรๆ ก็เปลี่ยนไป
จะให้เข้าใจว่าไงกัน
หากยังมีชีวิตอยู่
แต่หากรู้ ว่ามีใครยังคงมั่น
ส่งข่าวสักนิดนะ ว่าไม่ลืมกัน
แค่นั้น ...... ที่อยากรบกวน
ไม่อยากออนเอ็มเข้ามาหาความว่างเปล่า
มานั่งเงียบๆ เหงาๆ คิดถึงเขาล้วนๆ
รู้ว่างานคงมากมาย ไม่อยากกวน
แต่ถ้ายังรักก็ส่งข่าวด่วน.....
......... อย่าให้ปั่นป่วนและน้อยใจ ...
7 กรกฎาคม 2552 01:40 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
พระจันทร์แหว่ง
ใจคนก็แกว่ง อ่อนไหว
สบตาดาวไกล - ไกล
เป็นเพื่อนกันไหม จันทร์เจ้า
เพลงรักบรรเลงร่ำ
ผ่านคืนค่ำแห่งความเหงา
หัวใจบอกเล่าเรื่องราว
คราวครั้งที่ผ่านมา
รัก หรือ แค่หลงใหล
เข้าใจ หรือ แค่ปรารถนา
มุ่งตรง หรือ แค่หลงทางมา
พักแค่คลายเหนื่อยล้า หรือ คุ้นเคย
มากมายอยากได้คำตอบ
รักชอบ ผูกพัน หรือเฉย - เฉย
ฝากรักแล้วหาย กระไรเลย
เหมือนคนไม่เคย ให้ใจ
พระจันทร์แหว่ง
ในคนก็แกว่ง หวั่นไหว
สบตาดาวไกล - ไกล
อยู่เป็นเพื่อนได้ไหม ค่ำคืนนี้
24 มิถุนายน 2552 01:53 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
หวั่นไหว
แค่เพียงเฉียดกรายเขตหวงห้าม
ความรู้สึกถูกคุกคาม
ทั้งที่พยายามไม่ก้าวเกิน
ผิดไหม
กับเส้นที่กั้นเราไว้ ให้ห่างเหิน
รักปิดประตูตาย ไม่เชื้อเชิญ
มีแต่บอกให้เดินผ่านไป
ระหว่างเราคงแค่นี้
ชัดเจนตรงจุดที่ไร้ความหมาย
มีเส้นเขตแบ่งกั้นเกินกล้ำกราย
เหมือนใกล้.... แต่ไกล... สุดมือคว้า...
หวั่นไหว
แค่เพียงกล้ำกรายไปเห็นหน้า
แลเลยไม่สบตา
ปล่อยเส้นแบ่งกาลเวลา พาพรากกัน
20 มิถุนายน 2552 20:53 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
คุณถาม...ว่าฉันคิดจะมี ใคร บ้างไหม?
ถ้าฉันตอบว่า คิด ทุกทีที่คุณอยู่ใกล้...
... จะตกใจหรือเปล่า ...
ทั้งผูกพัน ทั้งแอบฝัน เป็นเรื่องเป็นราว
แอบซึมซาบวาบไหวในทุกคราว ตลอดมา
และถ้าฉันถามกลับไปบ้าง...
ว่าในห้วงแห่งความรู้สึกเวิ้งว้าง...
... ที่ต่างเฝ้าค้นหา ...
คุณเคยมองเห็นฉันบ้างไหม แม้เพียงปลายตา
หรือเป็นแค่คนคุ้นหน้า แต่ไม่เคยสักครา...
... ที่คุ้นเคยในหัวใจ...
ถ้าคุณยังอยากรู้...
หลับตาทบทวนดู คงรู้ได้...
นานเนิ่นเดินเคียงเพียงแผ่วกราย...
แต่ใจฉันรวมละลาย... ใกล้... นานแล้ว...
2 มิถุนายน 2552 02:59 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
มืดมิดอยู่ในพิษความฝัน
ว่างเปล่า เหงา งัน
ยอมให้จินตนาการ... ทำร้าย
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ทั้งในหลับและตื่น
ทั้งในวันคืน อ่อนไหว
ทั้งหัวเราะ หรือร้องไห้
ทุกเรื่องราวผสานกลาย ในตัวตน
มืดมิดอยู่ในความคิดถึง
ลึกซึ้ง และสับสน
หัวใจวกวน
มืดมน อนธการ ยังซานไป
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
1445
