17 ธันวาคม 2551 08:33 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ใครบางคนเคยบอกว่ากาแฟไม่ดี
อธิบายยังงั้นยังงี้ สรุปคือกินแล้วไม่ดีนะ (จ๊ะ)
ห่วง - ห่วง - ห่วง... อย่ากินมากหล่ะ
พักผ่อนบ้าง อย่าทุ่มกับงานจนล้า.... ไม่ดี...
ก็แค่คนที่ (แกล้ง) ห่วงอยู่ห่าง - ห่าง
แล้วก็ปล่อยให้คว้าง ๆ ๆ ห้ามโน่นบ่นนี่
ทีตัวเองเถอะ... เชอะ ๆ ๆ ทำพูดดี...
ไม่ต้องทำเป็นมีเลยน้ำใจ.... ไม่เอา.....
กาแฟดีที่สุดนะจะบอกให้
อย่างน้อยก็ไม่เคยปล่อยใคร.. ให้เหงา....
ง่วง ๆ จิบกาแฟสักแก้ว ไอเดียแพรวพราว
ไม่เหมือนบางคน.... คิดถึงทีไรก็เศร้า ๆ ๆ ....
. . . . ม่ า ย เ ข้ า จ า ย . . . .
14 ธันวาคม 2551 02:32 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ไม่เคยใกล้ชิด
เป็นเพียงมิ่งมิตร ก็แค่นั้น
ไม่เคยถามว่ามีใครอยู่ไหม...
...... ไม่เคยอยากได้ความผูกพัน
แต่เวลาเนิ่นนาน ก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ต้นรักงอกงามขึ้นช้า - ช้า
เติบโตตามวันเวลาอันอ่อนไหว
เมื่อคุณเผยความรู้สึกในใจ
ความรู้สึกฉันก็คล้าย ๆ จะตรงกัน
เราเริ่มมีเรื่องคุยกันมากมาย
เรื่องชีวิตที่แตกต่างทางเป็นไปของคุณและฉัน
เรื่องงาน เรื่องใครต่อใคร สาระพัน
แล้วก็เรื่องคน ๆ นั้น.......... ที่ฉันเพิ่งรู้......
อยากบอกนะ.... ว่าเสียใจ......
เราพบกันเมื่อสาย..... แสนอดสู.....
เหน็บหนาว... พอ ๆ กับความเศร้าที่พร่างพรู
..... แค่อยากให้รู้.......... ว่าฉันก็ปวดร้าว....
ฝากขอโทษคนของคุณด้วยนะ......
ขอโทษ........ ที่อาจทำให้เสียน้ำตา ทำให้เศร้า
บอกเขาด้วย... ว่าระหว่างเรา.....
คงจบลงตรงความว่างเปล่า..... จากลา....
คงไม่ได้ใกล้ชิด
แม้เป็นเพียงมิ่งมิตร.... ก็คงไม่กล้า...
ไม่อยากทำร้ายใจใคร และไม่อยากเสียน้ำตา
จึงขอตัดใจลา....
.... เพื่อเหลือภาพที่เคยมีค่า.... จารึกไว้....
22 พฤศจิกายน 2551 00:28 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
คว้าง - คว้าง
เหมือนลืมตาตื่นทั้ง ๆ ยังฝัน
เรืองรอง รองเรือง เมลืองสราญ
แต่ก็แค่ฝันเท่านั้น ที่เป็นไป
คว้าง - คว้าง
อ้างว้างระโหยไห้
ค่ำคืนเดียวดาย
ดาวละลายหายไปในกลีบฟ้า
คว้าง - คว้าง
หลับตาฟังเพลงหวนหา
ก็ไหนว่ารัก ไยโรยรา
ลืมสัญญาง่ายดาย
คว้าง - คว้าง
เสียงหัวใจฉันถาม คุณได้ยินไหม
แค่อยากรู้ ลืมกันแล้วหรือไร
ไหนว่ารักมากมาย...
...แล้วทำไมปล่อยให้เคว้งคว้าง
11 พฤศจิกายน 2551 12:35 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ทำไมมีเรื่องให้คิดเยอะจังนะ ?
ทั้งงานประจำ งานอิสระ โถมเข้าใส่
แถมพ่วงด้วยงานของหัวใจ
คนบางคนเข้ามาวิ่งวุ่นวายในความรู้สึกทุกวัน
สับสนปนเประเนระนาด
ตัดอะไรไม่ขาดอยู่อย่างนั้น
งานง่าย ๆ กลายเป็นยาก... พัวพัน
เพราะสมาธิมันกระจัดกระจาย
จึงขอปิดสวิตท์ความคิดถึง
ไว้สักครู่หนึ่ง ได้ไหม
ขอมุ่งมั่นกับงาน ขอจัดการกับหัวใจ
งานเสร็จเมื่อไหร่...
... สัญญาว่าจะกลับมาเปิดสวิตท์ใหม่
... คิดถึงคุณเหมือนเดิม ...
30 ตุลาคม 2551 02:46 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
พื้นที่เล็ก - เล็ก
ให้ เด็ก สองคนพบกัน
ชิงช้าไหวในไฟฝัน
ทิ้งภาระผูกพันมากมาย
มีฟ้าสีฟ้ากว้าง
มีต้นไม้ใหญ่เอื้อกิ่งกางโอบไว้
มีม้านั่งพักสบาย - สบาย
มีหัวใจของสองคน
หลับตาฝัน
ลืมวันแต่ละวันที่สับสน
ยามอ่อนล้า ขอแค่ใครสักคน
แค่เพียงหนึ่งคน ที่เข้าใจ
ดอกไม้บานที่ลานเด็กเล่น
สายลมพัดเย็นสื่อความหมาย
เป็นความรู้สึกระหว่างใจ
รักมีความหมายเกินกว่านั้น
เป็นเพียงพื้นที่เล็ก - เล็ก
ให้ เด็ก สองคนแอบมานั่งฝัน
แค่รู้ว่าจะได้พบกัน
วันทั้งวันก็สุขพอแล้ว
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
828
