1 มีนาคม 2552 14:02 น.

ไม่รู้สิ!

นั่งยิ้มริมระเบียง





ชอบหรือไม่? ไม่รู้...

รู้แต่รู้ ว่า หวง

ไม่อยากให้ใครควง

รู้ว่า ห่วง ด้วยนะ...



อยากคอยเอาใจใส่

คอยห่วงใย คอยห่วงหา

อยากให้มีเวลา

ที่ว่ามีแค่สองเรา



ชอบหรือไม่? ไม่รู้...

รู้แต่ว่าเคยเหงา

พอห่าง ๆ ใจเรา

มันเหงา ๆ ชอบกล...








				
1 มีนาคม 2552 12:43 น.

‘ อย่าเศร้า ’

นั่งยิ้มริมระเบียง





โลกใช่ร้าง ว่างเปล่า อย่าเศร้านัก

เพียงแค่รัก เลือนหาย กลายเป็นอื่น

ถึงกับจม น้ำตาร่ำ ทุกค่ำคืน

ไม่ยอมตื่น จากฝันร้าย ใฝ่ความจริง



เพียงหนึ่งคน จากไป ใช่ทั้งหมด

ขาดเพียงหยด หนึ่งน้ำใจ ใช่หมดสิ้น

เขาไม่รัก ใช่ทั้งใจ จะพังภิณฑ์

ยังมีเพื่อน นับไม่สิ้น แผ่นดินนี้



กอบเก็บใจ เติมต่อ ก่อใจใหม่

กอบเก็บฝัน เติมไฟ ให้ล้นปรี่

กอบเก็บเกี่ยว ประสบการณ์ วันแสนดี

เพื่อก้าวสู่ พรุ่งนี้ ที่ขอบฟ้า



โลกใช่ร้าง ว่างเปล่า อย่าเศร้านัก

ก็เพียงแค่ เขาไม่รัก ใช่หนักหนา

หยัดยืนแกร่ง ไม่ย่อท้อ ต่อชะตา

ยอมให้ล้า แต่อย่าล้ม ระทมนาน










 ยอมให้ล้า แต่อย่าล้ม จมวันวาร 


				
1 มีนาคม 2552 12:29 น.

อันเนื่องมาจาก ‘นัยรัก’

นั่งยิ้มริมระเบียง






โอ้จันทร์มี ดวงเดียว ยังเที่ยวหลบ

กว่าจะพบ ก็จนค่ำ ซ้ำเมฆแฝง

ดาวเลือน เดือนหาย กลายเปลี่ยนแปลง

ฟ้าคืนแรม ร้างแล้ง แกล้งซ้ำเติม...




นับประสาอะไรกับใจคน

ยิ่งตาม ยิ่งค้น ยิ่งไม่มีอะไรเพิ่ม

กลับจะยิ่งห่างหาย ไกลกว่าเดิม

เกินจะเริ่ม ทางถาม ความสัมพันธ์...




				
28 กุมภาพันธ์ 2552 00:01 น.

‘ ทีละเล็ก ทีละน้อย ’

นั่งยิ้มริมระเบียง




เก็บออมถนอมไว้

ทีละเล็ก ทีละใจ สะสม

ความรู้สึกดี ชื่นชม

ค่อย ๆ บ่ม จนเป็นเรา



ทีละเล็ก ทีละน้อย

เริ่มค่อย ๆ ในความว่างเปล่า

เหมือนกำลังใจ เหมือนเงา

รอถึงคราว อันงดงาม



มีความสุขที่ได้รอ

ไม่เคยท้อ ไม่เคยถาม

ไม่เคยอยากได้นิยาม

ในความเป็นเราสองคน



เก็บแนบแอบเอาไว้

ไกล-ใกล้ ไม่เคยบ่น

ต้นรักงอกงามในตัวตน

เคียงข้างอย่างคน เข้าใจ



				
26 กุมภาพันธ์ 2552 02:20 น.

‘ ภาพพรางกลางฝันเศร้า ’

นั่งยิ้มริมระเบียง



ภาพพราง ในคืนคว้าง หม่นเหงา

บางอย่าง ทำให้คนสองคนเฝ้า ฝันหา

วาดหวัง เพริศไกล เกินสายตา

คิดว่า..... ต้องงดงาม...



ฉันเสียใจ

ที่ในความจริงฉันเป็นอะไร ๆ ที่คุณคงมองข้าม

เป็นแค่คนธรรมดา ๆ ไม่น่าติดตาม

และคุณก็คงรับนิยาม ในความเป็นฉันไม่ได้เลย



ขอบคุณที่พยายามรักษาน้ำใจ

ไม่ตัดรอนสายใย...

... (เพียงแต่อาจค่อย ๆ เงียบหายไปเฉย ๆ)...

ขอบคุณ ที่พยายามยังเป็นคนคุ้นเคย

ไม่เอื้อนเอ่ย ตัดสัมพันธ์



ภาพพราง ในคืนคว้าง หม่นเหงา

รัก.... ระหว่างเรา เริ่มต้นเหมือนความฝัน

และจบลงด้วยความเศร้า เงียบงัน

แม้จะรู้จุดจบ แต่ฉัน.... ก็ยังคงแอบเสียน้ำตา


				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนั่งยิ้มริมระเบียง