12 ธันวาคม 2553 03:01 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ลมหนาวแว่ว...
หวานแผ่ว... พริ้วไหว
แสงสุดท้าย... รำไร
ใกล้ค่ำ... ตะวันรอน
รับรู้ข่าวคราว
ระหว่างเรายังไหวอ่อน
บางคำหวานร่ำ บางความร้าวรอน
ยังสะท้อน... ในหัวใจ
คิดถึง คิดถึง และคิดถึง
ทุกอย่างยังตราตรึง... เก็บไว้
สำนึกลึกล้ำ ถึงความนัยน์
รู้ว่าเราไม่เคยไกล... ห่างกัน
อ้าแขนห่ม... เพียงลมหนาว
ในทุกคราว... ที่หลับฝัน
จวบจนรุ่งรางแจ้ง... แสงตะวัน
อยากบอกว่ายังคิดถึง ยังผูกพัน...
.... ยังเหมือนเดิม .......
...จวบจนรุ่งรางแจ้ง... แสงแห่งวัน
เธอยังเป็นเจ้าของหัวใจฉัน... เหมือนผ่านมา...
23 กุมภาพันธ์ 2553 09:41 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ผ่านเข้ามาให้รู้สึก
ล้ำลึก และนึกถึง
หวามไหว ในความหวานซึ้ง
หรือรักจะก่อเกิดอีกครั้งหนึ่ง ในหัวใจ
ก็เลยอยากถาม
ในความรู้สึกแสนงดงาม เป็นจริงได้แค่ไหน
หรือแค่เพียงผ่านมา เพื่อผ่านไป
หรือมีอะไร มากกว่านั้น
ยอมรับว่ารู้สึก
ล้ำลึก หมายมั่น
เพราะถ้าคุณบอกว่า ผูกพัน
ฉันจะได้เริ่มฝัน นับแต่วันนี้
22 กันยายน 2552 10:48 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ก้าวหยุด ตรงจุดเก่า
แอบสบตาเหงา - เหงา อยู่ห่าง - ห่าง
ไม่เดินเข้าไปหาอ้อมแขนกาง
กลัวเป็นแค่กับดักวาง ให้หลงกล
บนเส้นทางยาวไกล
ทั้งคนดีคนร้าย น่าสับสน
คุณ... ก็เป็นคนอีกคน
ที่บังเอิญเดินชน แล้วทักทาย
ไม่รู้จักมากกว่ารู้ชื่อ
กับคำพูดน่าเชื่อถือ ให้อ่อนไหว
ไม่รู้ว่าคุณเป็น นักล่า ลึกร้าย
หรือเป็นถึงเจ้าชายที่แสนดี
จำต้องหยุดแค่จุดฝัน
ท้าพรหมลิขิตให้ขีดเส้นถึงกัน ถ้าใช่คนนี้
มิตรภาพงดงามด้วยความดี
วันเวลาคงช่วยชี้ ค่าหัวใจ
22 กันยายน 2552 04:31 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
ฝนตกเป็นสาย
ร่วงไหว ๆ ใกล้หน้าต่าง
ความคิดถึง เลือนลาง
จาง....... อยู่ในความผูกพัน
เพลงอบอุ่นอ่อนเศร้า
เคล้า... ระหว่างจริงฝัน
รัก... หรือแค่ไหวหวั่น
ต่างเคยถามกัน บ้างไหม
หลับตา แอบคิด
หรือเราต่างรู้ว่าผิด เป็นไปไม่ได้
จึงไม่กล้าแม้จะก้าว ต่อไป
ได้แต่แอบมือไว้ใต้อุ้งมือ
. . . . . . . . . . . .
ต่างต้องมนต์งดงาม ความอ่อนไหว
ไม่ว่าจะใกล้ไกล ไม่อาจยื้อ
เมื่อต่างรู้จุดหมายปลายฝันนั้นคือ
การโบกมือ.......... อำลา...
. . . . . . . . . . . .
21 กันยายน 2552 09:40 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
แค่ใบไม้ร่วงกราว คราวลมผ่าน
แค่วันนี้ เป็นเมื่อวาน สู่วันใหม่
แค่ผ่านพบ สบตา แค่ตราไว้
แล้วผ่านเลย จากใจ ไกลจนจาง
คงแค่นี้ ได้แค่นี้ แค่ที่เห็น
ต่างต้องเป็น ภาพเงา เหงาจนคว้าง
ถ้าเพียงรู้ แค่ได้พบ แล้วจบ... จาง
คงไม่สร้าง สายสัมพันธ์ ให้หวั่นใจ
แค่ใบไม้ร่วงกราว คราวลมผ่าน
หนาวสะท้าน ซ่านทับถม ลมอ่อนไหว
แค่ลืมเลือน หรือลาร้าง หรืออย่างไร
จึงห่างหาย ไปกับลม พรมผ่านเลย
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
3036
