หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพริ้ว ช่างหวาบหวิวสยิวกายให้เหน็บหนาว ทะเลหมอกละลอกคลื่นเป็นแนวยาว หมอกเหมยพราวคราวโดนผิวสยิวทรวง วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า กางปีกอ้าอ่าอำไพในแดนสรวง มวลยอดหญ้าท้าแรงลมที่โหมลวง ดั่งจะร่วงทบพื้นบนผืนดิน แจ้วจำเรียงเสียงไก่ร้องก้องป่ากว้าง หมอกเหมยจางเริ่มห่างหายคล้ายคืนถิ่น มวลบุปผารอแสงที่โรยริน จรุงกลิ่นหอมฟุ้งรุ่งทิวา ตะวันยอทอแสงแดงระยับ เปล่งแสงจับกับหยดน้ำตามยอดหญ้า เริ่มวันใหม่สดใสมาอีกครา ได้ฟันฝ่าคืนหนาวอันยาวนาน