25 มิถุนายน 2545 15:38 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ปิ่นกวีศรีอักษรสุนทรภู่
สถิตอยู่ ณ เมืองแกลงแห่งสยาม
เกียรติปรากฏจรดเหนือใต้ให้ลือนาม
ทั่วเขตคามยามนี้ซ้องร้องสดุดี
แต่งคำกลอนสอนหญิงช่างพริ้งเพราะ
ทั้งเสนาะเหมาะสมอมรมเหล่าอิตถี
นิราศร้างห่างนวลน้องหมองฤดี
อภัยมณีศรีสุวรรณนางมัจฉา
จะหาคำอันล้ำค่าที่ว่าหวาน
หรือเทียมทานท่านไซร้มิได้หนา
อันอ้อนตาลหวานลิ้นสิ้นรสนา
ยังด้อยค่ากว่าคำศิลป์ปิ่นกลกลอน
จะหาอื่นหมื่นแสนแคว้นเขตนี้
มาแทนที่กวีกล้าคราครั้งก่อน
เสาวรสจนีย์กี่คำซึ้งถึงบังอร
พระศรีสุนทรวอนพร่ำล้วนคำคม
ลาลับแล้วแก้วกรองกานท์งานเพริดแพร้ว
เหลือเพียงแนวแพรววาบหวานงานสวยสม
วรรณคดีมีมากมายให้ชื่นชม
เพื่อรื่นรมย์ตรมนิราศปราศหนีไป
ขอวิญญาณอาจารย์ภู่สู่สวรรค์
เสพสุขพลันสราญรื่นชื่นสดใส
พี่อัปสรฟ้อนรำร่ายมากมายไซร้
สถิตในไตรตึงส์ซึ่งพิมานฯ
12 มิถุนายน 2545 18:43 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ครูดีมีใจเอื้อ อารี
สอนสั่งแม้พงพี ห่างบ้าน
สละมุ่งหน้าที่ การสอน
ทำเพื่อเด็กบ่คร้าน หวังเจ้าได้เรียน
พรากเพียรส่งข้ามพ้น สาคร
เมมตาห่วงหาอาทร ศืษย์น้อย
ประหนึ่งลูกในอุทร อุ่นอกแม่เอย
ป้องปกภัยร้อนร้อย หมื่นล้านกร่ำกราย
มิหน่ายสอนเสริมสร้าง พร่ำบน
หวังมุ่งจะสร้างคน ทุกผู้
ช่วยเหลือเมื่อทุกข์ทน ยากย่ำกรายมา
ไม่ปิดบังความรู้ ชี้แจ้งกระจ่างใส
อภัยแม้ด่าล้อ ลับหลัง
ครูไป่เกลียดชิงชัง มุ่งร้าย
ปรารถนามุ่งสอนสั่ง เพื่อประโยขน์ศิษย์แฮ
ผู้ป้อนปัญญาย้าย รากเหง้าอวิชา
นำพาสู่หลักชัย เป้าหมาย
ทั้งหมู่มวลหญิงชาย ทั่วหล้า
มอบปัญญาเคียงกาย ปราบผองภยา
ควรแก่ศิษย์ถ้วนหน้า น้อมน้อมบูชาฯ
12 มิถุนายน 2545 18:33 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
เปรียบครูเช่นเรือจ้าง นาวา
สอนสั่งข้ามอวิชา ป่ากว้าง
แม้อยู่ในพนา หุบเขา
ยังฝ่าฟันเพื่อสร้าง ศิษย์รู้วิทยา
มารดาทวิเอื้อ อาทร
คอยพร่ำบ่นสั่งสอน ลูกแก้ว
ดั่งสมเด็จพระชินวร บรมครู เราแฮ
นำเหล่าศิษย์หลุดแล้ว กิเลสร้ายปราชัย
ดั่งแสงไฟเจิดจ้า นำทาง
มืดดำอันอำพราง ชั่วร้าย
มุมมืดพลันสว่าง ปลอดโปร่ง แลนา
อบอุ่นยามทุกข์คล้าย รุมเร้าเบียดเบียน
บำเพ็ญเพียรแม้หนักร้อย พันทวี
หน้าที่มิหน่ายหนี ห่างร้าง
ทุกข์ร้อนป่วยราวี บ่หยุด สอนเฮย
เพราะมุ่งสอนเคียงข้าง เด็กน้อยไร้เดียงสา
ขอพระมาคุ้มเกล้า เกศา
ศัตรูหรือภัยมา พ่ายแพ้
อีกตำแหน่งยศฐา ปรากฏเกียรติเฮย
ผู้คนสรรเสริญแม้ เทพไท้ก็อวยชัยฯ
12 มิถุนายน 2545 18:16 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
เปรียบครูเช่นเรือจ้าง นาวา
สอนสั่งข้ามอวิชา ป่ากว้าง
แม้อยู่ในพนา หุบเขา
ยังฝ่าฟันเพื่อสร้าง ศิษย์รู้วิทยา
มารดาทวิเอื้อ อาทร
คอยพร่ำบ่นสั่งสอน ลูกแก้ว
ดั่งสมเด็จพระชินวร บรมครู เราแฮ
นำเหล่าศิษย์หลุดแล้ว กิเลสร้ายปราชัย
ดั่งแสงไฟเจิดจ้า นำทาง
มืดดำอันอำพราง ชั่วร้าย
มุมมืดพลันสว่าง ปลอดโปร่ง แลนา
อบอุ่นยามทุกข์คล้าย รุมเร้าเบียดเบียน
บำเพ็ญเพียรแม้หนักร้อย พันทวี
หน้าที่มิหน่ายหนี ห่างร้าง
ทุกข์ร้อนป่วยราวี บ่หยุด สอนเฮย
เพราะมุ่งสอนเคียงข้าง เด็กน้อยไร้เดียงสา
ขอพระมาคุ้มเกล้า เกศา
ศัตรูหรือภัยมา พ่ายแพ้
อีกตำแหน่งยศฐา ปรากฏเกียรติเฮย
ผู้คนสรรเสริญแม้ เทพไท้ก็อวยชัยฯ
หน้าส่วนตัว
1537
