10 เมษายน 2545 14:52 น.

ต่อใย

นันท์คนเขียนโคลงกลอน

หนาวน้ำค้างพร่างพรมห่มไอหนาว
ไอรักคราว ณ เช้านี้ลี้ลับหาย
แขนเคยหนุนอุ่นยามหลับกลับมลาย
ตอนนี้คล้ายกายแตกดับลับลานาง
     เคยคลอเคลียพะเนียพร่ำเคยร่ำรัก
น้ำต้มผักมักว่าหวานกว่าตาลบ้าง
แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีรักน้ำผักจาง
รักไม่ค้างกลางใจเจ้าเราตรอมตรม
     เคยสัญญาว่ารักพี่ไม่มีสอง
จะอยู่ครองปองแต่พี่ที่งามสม
ให้เชยชิดติดตามน้องที่น่าชม
ช่างรื่นรมย์ยามโลมเร้าเฝ้าแต่รอ
     สาดแสงทองละอองน้ำย้ำเตือนข้า
ที่พรมมาจากฟ้าใสทำไมหนอ
หรือสงสารทรมานนักเพราะรักท้อ
จึงช่วยต่อก่อความฝันให้ฉันไง
     ฝากสายลมที่พรมพริ้วละลิ่วล่อง
ไปบอกน้องมาครองรักอย่าผลักไส
รักของพี่นี้อ่อนนุ่มละมุนละไม
มาต่อใยแห่งไอรักกลีบดังเดิม				
11 มีนาคม 2545 17:31 น.

ชาตินี้ไม่ว่าชาติหน้าละกัน

นันท์คนเขียนโคลงกลอน

ชาตินี้ไม่อาจเป็นคนแรก   
ฉันอยากจะแยกกายใจเธอเป็นสอง
หนึ่งให้ชายที่เธอรักครอบครอง
สองฉันปองร่วมรักเธอ
  ไม่ได้ในชาตินี้
หากว่าชาติหน้ามีพบประสบเสมอ
จะเป็นคนแรกคู่แท้ที่ไม่ฝันเก้อ
เพราะว่าชาตินี้ฉันเผลอรักเธอก่อน
   หากชาติหน้าเป็นคู่แท้ไม่แปรพรากดั่งชาตินี้
จะเป็นเจ้าของคนดีที่น่ารักออดอ้อน
จะถนุถนอมรินไม่ไต่ไรไม่ตอม
เพราะงามงอนคือนางในฝันของฉันเอง.....				
14 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.

น้ำคล้ำฟ้าคร่ำครวญ

นันท์คนเขียนโคลงกลอน

น้ำเคยใสไหลเย็นเคยเล่นว่าย
เดี๋ยวนี้กลายเปลี่ยนสีที่คล้ำหมอง
ปลาแหวกว่ายไปมาในคูคลอง
กลับจำต้องตายเกลื่อนสะเทือนใจ
     ฟ้าสีครามยามสายจนบ่ายแล้ว
ที่เป็นแนวร่วมกั้นรังสีใส
มีช่องโหว่ให้แสงแผดอำไพ
คือภัยไซร้ไหม้ผิวเป็นริ้วรอย
     ครั้งเมื่อสูดลมหายใจให้สดชื่น
จำต้องฝืนกลิ่นไอให้ถดถอย
คาร์บอนไดมอนนอกไซคนละน้อย
ต่างก็พลอยเจ็บป่วยบ้างโรยรา
     กองขยะดาษดื่นทุกพื้นที่
ซีเอฟซีเครื่องทำความเย็นลดองศา
แข่งกันใช้แข่งกันทิ้งเพิ่มอัตรา
จึงนำพาชีพน้องพี่หริบหรี่ลง
     วอนผองเพื่อนเตือนกันหยุดยั้งคิด
ร่วมตั้งจิตพิชิตภัยอย่าไหลหลง
รีไซร์เคิลมาใช้ใหม่หากมั่นคง
เพื่อดำรงโลกไว้ให้สวยงาม				
14 กุมภาพันธ์ 2545 15:50 น.

กุ ห ลา บ ด อ ก สุ ด ท้า ย

นันท์คนเขียนโคลงกลอน

กุหลาบนี้คงเป็นดอกสุดท้าย
เพื่อแทนกายคลายโศกวิโยคหา
เคยหยอกล้อพะนอเล่นเช่นเคยมา
ความเหนื่อยล้าและหว้าเหว่ปะเดปะดัง
     เคยหยอกเล่นเย็นเช้าเอาใจน้อง
ไม่มีสองห้องหัวใจที่ให้หวัง
จำจากจรก่อนจากพรากอีกครั้ง
พรากความหลังครั้งหยอกเย้าเคล้าคลอเคลีย
     เคยรู้จักมักคุ้นอุ่นไอหวาน
แม้ซมซานอานเพราะรักมาพักเสีย
ห้องอบอุ่นอุ่นไอพลันหายเพลีย
จะละเหี่ยอ่อนไหวด้วยสายลม
    ขอพักก่อนกลอนหวานซึ้งยังตรึงจิต
มวลหมู่มิตรร่วมฝันอันกล้าสม
จงประสบพบทางอย่างอภิรมณ์
อย่าขื่นขมจมปรักเพราะรักนา
     แม้ไม่ได้กายดั่งเพชรเม็ดงามงด
ขอเพียงหยดน้ำค้างสว่างหนา
แม้ไม่ได้ตัวเป็นเช่นจันทรา
ขอเพียงว่าดาราใสให้สกาว				
10 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.

ขอเพียงแอบรัก

นันท์คนเขียนโคลงกลอน

ขอ     วาดฝันอันหวานชื่นให้ฝืนกล้า
แค่     ในยามนิทราคราฝันหวาน
เพียง   เศษเสี้ยวแห่งห้องของดวงมาลย์
แอบ   อยู่นานวานไหว้กับสายลม
รัก      ครั้งแรกแปลกจิตให้คิดรัก
เธอ    อย่าผลักสมัครใคร่ขอให้สม
ก็       ยังซึ้งตรึงจิตอิฏฐารมณ์
สุข     ลมลมจมแบบนี้กี่วันคืน
ใจ      อบอุ่นละมุนไมเพราะไอรัก
แม้     อุปสัคจักขวางกันฉันจักฝืน
เธอ    อยู่ใกล้ใด้เชยชิดจิตสดชื่น
ไม่รู้    ไกลกี่หมื่นกี่หมื่นแสนได้แขนควง....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนันท์คนเขียนโคลงกลอน