10 เมษายน 2545 14:52 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
หนาวน้ำค้างพร่างพรมห่มไอหนาว
ไอรักคราว ณ เช้านี้ลี้ลับหาย
แขนเคยหนุนอุ่นยามหลับกลับมลาย
ตอนนี้คล้ายกายแตกดับลับลานาง
เคยคลอเคลียพะเนียพร่ำเคยร่ำรัก
น้ำต้มผักมักว่าหวานกว่าตาลบ้าง
แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีรักน้ำผักจาง
รักไม่ค้างกลางใจเจ้าเราตรอมตรม
เคยสัญญาว่ารักพี่ไม่มีสอง
จะอยู่ครองปองแต่พี่ที่งามสม
ให้เชยชิดติดตามน้องที่น่าชม
ช่างรื่นรมย์ยามโลมเร้าเฝ้าแต่รอ
สาดแสงทองละอองน้ำย้ำเตือนข้า
ที่พรมมาจากฟ้าใสทำไมหนอ
หรือสงสารทรมานนักเพราะรักท้อ
จึงช่วยต่อก่อความฝันให้ฉันไง
ฝากสายลมที่พรมพริ้วละลิ่วล่อง
ไปบอกน้องมาครองรักอย่าผลักไส
รักของพี่นี้อ่อนนุ่มละมุนละไม
มาต่อใยแห่งไอรักกลีบดังเดิม
11 มีนาคม 2545 17:31 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ชาตินี้ไม่อาจเป็นคนแรก
ฉันอยากจะแยกกายใจเธอเป็นสอง
หนึ่งให้ชายที่เธอรักครอบครอง
สองฉันปองร่วมรักเธอ
ไม่ได้ในชาตินี้
หากว่าชาติหน้ามีพบประสบเสมอ
จะเป็นคนแรกคู่แท้ที่ไม่ฝันเก้อ
เพราะว่าชาตินี้ฉันเผลอรักเธอก่อน
หากชาติหน้าเป็นคู่แท้ไม่แปรพรากดั่งชาตินี้
จะเป็นเจ้าของคนดีที่น่ารักออดอ้อน
จะถนุถนอมรินไม่ไต่ไรไม่ตอม
เพราะงามงอนคือนางในฝันของฉันเอง.....
14 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
น้ำเคยใสไหลเย็นเคยเล่นว่าย
เดี๋ยวนี้กลายเปลี่ยนสีที่คล้ำหมอง
ปลาแหวกว่ายไปมาในคูคลอง
กลับจำต้องตายเกลื่อนสะเทือนใจ
ฟ้าสีครามยามสายจนบ่ายแล้ว
ที่เป็นแนวร่วมกั้นรังสีใส
มีช่องโหว่ให้แสงแผดอำไพ
คือภัยไซร้ไหม้ผิวเป็นริ้วรอย
ครั้งเมื่อสูดลมหายใจให้สดชื่น
จำต้องฝืนกลิ่นไอให้ถดถอย
คาร์บอนไดมอนนอกไซคนละน้อย
ต่างก็พลอยเจ็บป่วยบ้างโรยรา
กองขยะดาษดื่นทุกพื้นที่
ซีเอฟซีเครื่องทำความเย็นลดองศา
แข่งกันใช้แข่งกันทิ้งเพิ่มอัตรา
จึงนำพาชีพน้องพี่หริบหรี่ลง
วอนผองเพื่อนเตือนกันหยุดยั้งคิด
ร่วมตั้งจิตพิชิตภัยอย่าไหลหลง
รีไซร์เคิลมาใช้ใหม่หากมั่นคง
เพื่อดำรงโลกไว้ให้สวยงาม
14 กุมภาพันธ์ 2545 15:50 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
กุหลาบนี้คงเป็นดอกสุดท้าย
เพื่อแทนกายคลายโศกวิโยคหา
เคยหยอกล้อพะนอเล่นเช่นเคยมา
ความเหนื่อยล้าและหว้าเหว่ปะเดปะดัง
เคยหยอกเล่นเย็นเช้าเอาใจน้อง
ไม่มีสองห้องหัวใจที่ให้หวัง
จำจากจรก่อนจากพรากอีกครั้ง
พรากความหลังครั้งหยอกเย้าเคล้าคลอเคลีย
เคยรู้จักมักคุ้นอุ่นไอหวาน
แม้ซมซานอานเพราะรักมาพักเสีย
ห้องอบอุ่นอุ่นไอพลันหายเพลีย
จะละเหี่ยอ่อนไหวด้วยสายลม
ขอพักก่อนกลอนหวานซึ้งยังตรึงจิต
มวลหมู่มิตรร่วมฝันอันกล้าสม
จงประสบพบทางอย่างอภิรมณ์
อย่าขื่นขมจมปรักเพราะรักนา
แม้ไม่ได้กายดั่งเพชรเม็ดงามงด
ขอเพียงหยดน้ำค้างสว่างหนา
แม้ไม่ได้ตัวเป็นเช่นจันทรา
ขอเพียงว่าดาราใสให้สกาว
10 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ขอ วาดฝันอันหวานชื่นให้ฝืนกล้า
แค่ ในยามนิทราคราฝันหวาน
เพียง เศษเสี้ยวแห่งห้องของดวงมาลย์
แอบ อยู่นานวานไหว้กับสายลม
รัก ครั้งแรกแปลกจิตให้คิดรัก
เธอ อย่าผลักสมัครใคร่ขอให้สม
ก็ ยังซึ้งตรึงจิตอิฏฐารมณ์
สุข ลมลมจมแบบนี้กี่วันคืน
ใจ อบอุ่นละมุนไมเพราะไอรัก
แม้ อุปสัคจักขวางกันฉันจักฝืน
เธอ อยู่ใกล้ใด้เชยชิดจิตสดชื่น
ไม่รู้ ไกลกี่หมื่นกี่หมื่นแสนได้แขนควง....
หน้าส่วนตัว
796
