16 สิงหาคม 2545 21:53 น.
นัทจัง
== ชีวิตเราเกิดมานั้นมีค่า ==
นำชีวาของเราให้สุขสันต์
มีความรู้ความคิดคู่ชีวัน
ให้ความฝันของเราได้เป็นจริง
ถ้าใฝ่หาความรู้คู่ความเพียร
หมั่นอ่านเขียนชีวิตจะสุขยิ่ง
ควรใฝ่รู้ใฝ่เรียนด้วยใจจริง
อันเป็นสิ่งติดตัวจนวันตาย
16 สิงหาคม 2545 21:31 น.
นัทจัง
พฤกษาและฟ้าสวย สมบูรณ์ด้วยเทือกภูผา
เมฆเช่นฉากละคร ลอยซุกซ้อนซ่อนความนัย
ธรรมชาติประทับตา ทัศนาประทับใจ
สะอาดสวยสดใส แผ่นดินไทยแผ่นดินทอง
16 สิงหาคม 2545 15:40 น.
นัทจัง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ที่เรามีทั้งน้ำตาและความเหงา
ทั้งความสุขและรอยยิ้มของพวกเรา
วันนี้ยังคงเหลือแค่เงาและคำลา
............................................
ตรงนั้นตรงนี้ที่เราเคยอยู่
ถ้าเธอหันกลับมาดูก็จะรู้ว่า
สิ่งเหล่านั้นยังคงอยู่ที่เดิมตลอดเวลา
ยังรอเธอกลับมาอยู่ด้วยกัน
16 สิงหาคม 2545 15:21 น.
นัทจัง
** ตะวันยอแสงระยับกับยอดไม้**
ลมแผ่วไล้ระบายป่ามาอ่อนอ่อน
ใบไม้ร่วงลอยพริ้วปลิวซับซ้อน
บ้างหมุนร่อนเรื่อยคว้างอยู่กลางลม
16 สิงหาคม 2545 15:14 น.
นัทจัง
เมื่อฉันยังเล็กๆเป็นเด็กน้อย
แม่ต้องคอยตอบคำถามความสงสัย
ฉันจะมีวิถีทางไปอย่างไร
จะสวยไหม...หรือจะรวย...ด้วยเงินตรา
แม่ตอบฉันทุกคราว่า....ลูกรัก
สิ่งใดจักต้องเกิด...ต้องเกิดหนา
สิ่งใดจะต้องเป็น....ต้องเป็นไป
อันอนา..คตนั้น..ใช่รู้กัน
หน้าส่วนตัว
3172
