กว่า

นัฐรัญ

กว่า...จะก่อเกิดกำเนิดเป็นชีวิต
กว่า...ดวงจิตจะแน่วแน่มีความหวัง
กว่า...กายที่อ่อนล้าจะมีพลัง
กว่า...ความฝันจะเรืองรังเป็นความจริง
กว่า...วิถีความเป็นครูจะบรรเจิด
กว่า...ลูกหมาจะเกิดใหม่เป็นลูกสิงห์
กว่า...จะยั้งศิษย์มิให้เป็นลูกลิง
กว่า...เด็กจะมีที่พิงอย่างอุ่นใจ
กว่า...จะสอนก็ต้องเตรียมงานอย่างหนัก
กว่า...จะพักใจก็ล้าเป็นไหนไหน
กว่า...จะตรวจการบ้านเสร็จเจ็บฤทัย
กว่า...จะคิดหาทางให้ศิษย์เปลี่ยนแปลง
กว่า...ศิษย์จะก้าวสู่ทางแห่งฝัน
กว่า...ศิษย์จะมองหันเห็นทางแห่งแสง
กว่า...ศิษย์จะไปตามทางแห่งแรง
กว่า...ศิษย์จะไปตามทางแห่งรัก
กว่า...ศิษย์จักรู้ระลึกว่าครู "หนัก"
กว่า...ศิษย์จักรู้ว่าครู "ไม่เคยพัก"
กว่า...ศิษย์จักเห็นรู้ว่าครู "รัก"
กว่า...ศิษย์จักได้เห็นว่าครู "ดี"

คุรุดูทะลุถึงเนื้อในศิษย์
ศิษย์รักเห็นซึ่งจิตและศักดิ์ศรี
ความเป็น "แม่พิมพ์" แห่งปถพี
ศิษย์ยอบหัตถ์กราบความดี "ศรีแผ่นดิน"

บูชาผู้เป็น "ครู" ของข้าพเจ้า
ผู้สอนเหล่าศิษย์ให้รู้ให้มีสิน
สินทรัพย์แห่งปัญญาช่วยเลี้ยงชีวิน
และสอนให้รักถิ่นรักสถาบัน


นัฐรัญ
วัน ๒ แรม ๒ เดือน ๒
๑๖ มกราคม ๒๕๔๙