3 ธันวาคม 2547 21:22 น.

กายอยู่ไกล ใจอยู่นี่

กราบพระบาทเบื้องพักตร์พระศาสดา
อันตัวข้านามสุพรรณกัลยา
ถวายพรพระจักรพรรดิราชา
แลพระราเมศวร ธ ปรีชา
อันหม่อมฉันจักต้องออกจากเมืองเกิด
พระทรงเลิศทรงเข้าใจนะเจ้าขา
อันตัวข้าพุทธเจ้าต้องไคลคลา
ก็ไปเพียงกายาหาใช่ใจ
ขอองค์พระปฏิมาจงจำไว้
ไม่ว่าข้าจักอยู่แห่งหนใด
ไม่มีมันนั้นดอกอยู่ในใจ
มีเพียงไทยมหาธานียุทธยา
จักไม่ลืมเวียงวังพระปราสาท
แสนวิลาศอำไพดั่งสวรรคา
จักไม่ลืมบรรพอยุธยา
จักขอวางวิญญาณ์ข้ากระษัตรีย์
ถึงสังขาร์เถ้ากระดูกอยู่ที่ไหน
แต่หัวใจจักอยู่ในแดนไทยนี้
โลหิตนั้นจะไหลหมดทั้งอินทรีย์
จักถวายเป็นบัตรพลีธานีไทย
มันเอากายข้านี้พรากจากแม่
จักให้มันพ่ายแพ้ย่อมฉิบหาย
แผ่นดินมลายสูญเพราะจรไฟ
ไม่ให้เหลือแม้แต่ซากนัครา